ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΚΑΙ ΛΕΣΧΗ: Γιατί Ιωαννίδης και όχι Παπαδόπουλος;


Η πτώση του Ιωαννίδη.

Είναι γνωστό ότι ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος απαγόρευσε στα Ισραηλινά αεροσκάφη να διέλθουν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας και να χρησιμοποιήσουν, σαν ορμητήριό τους, την Σούδα της Κρήτης.

Αποτέλεσμα οι Ισραηλινοί να κινδυνέψουν να χάσουν ακόμα και τα εδάφη που είχαν κατακτήσει. Αλλά εκτός από αυτό, έπεσε θύμα μιας διεθνούς στρατηγικής και ανακατατάξεων, που δεν κατόρθωσε να παρακολουθήσει.

Ήταν το Φθινόπωρο των κρίσεων διεθνώς και ο Παπαδόπουλος, όπως ήταν φυσικό, αντί να αντιληφθεί τα γεγονότα θέλησε να πάει κόντρα σε αυτά, με κάποια απόχρωση αποτίναξης όλων αυτών των δυσβάστακτων διεθνών φορτίων.

Ενώ οι Αμερικανοί ετοίμαζαν την εκτέλεση του ΑΛΛΙΕΝΤΕ στην ΧΙΛΗ, και την επιβολή δικτατορίας, ενώ έφθασαν σε πυρηνική κρίση με τους Σοβιετικούς, λόγω του Σιφουέγκος, ενώ ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή μαινόταν, ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ την εφαρμογή του σχεδίου για την ΚΥΠΡΟ.

Ο ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ δέχθηκε με τον όρο, ότι θα έπαιρνε την ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ. Αυτό του «προσέφεραν» οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕ!.... Αλλά όπως και να είχαν τα πράγματα, οι δικτάτορες θα έφευγαν ξαφνικά, όπως εμφανίστηκαν, ε[ειδή οι διεθνείς ισορροπίες άλλαξαν το Φθινόπωρο του 1973.

Η πράξη αυτή του δικτάτορα Παπαδόπουλου- η απαγόρευση διέλευσης και ανεφοδιασμού Ισραηλινών αεροσκαφών- δεν υπαγορεύθηκε από ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ, αλλά η πράξη του αυτή καθώς και η τάση για μερική «ανεξαρτησία» υπαγορεύθηκαν από την «Ομάδα Ουμπέρτο Ανιέλι», ενώ οι πράξεις του Ιωαννίδη υπαγορεύθηκαν από την «Ομάδα Τζοβάνι Ανιέλι» της ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ.

Εκτελεστικό όργανο και των δύο τάσεων της Λέσχης ήταν ο στρατηγός ΜΩΣΕ ΝΤΑΓΙΑΝ, ο οποίος ακολούθησε με μαεστρία τον φανερό νικητή ταξίαρχο Ιωαννίδη.

Αναλυτικά: Από το 1971, οι διαφορές μεταξύ των δύο τάσεων της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ αποκρυσταλλώνονται στην διάρκεια της συνέλευσης που πραγματοποιήθηκε στο Γούντστοκ των ΗΠΑ, όταν μια μικρή ομάδα του Τζιοβάνι Ανιέλι, ουσιαστικά αποσχίστηκε, παίρνοντας ριζικά αντίθετη θέση από τις προτάσεις του Φραντς Γιόζεφ Στράους (Γερμανού πολιτικού), ο οποίος αναφερόμενος στους κινδύνους από την Οστπολιτίκ του Βίλλυ Μπράντ, εισηγείται να ακυρωθούν όλα τα συμβόλαια με τις χώρες του ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ «εμπνευστή και υποκινητή της ανατρεπτικής δραστηριότητας των Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών κομμάτων, καθώς και της Μαρξιστικής, της Αφρικανικής Ηπείρου».


Η «Όμάδα Τζοβάνι Ανιέλι» υπεστήριξε αντίθετα, ότι:

«Ο καλύτερος τρόπος εξουδετέρωσης του ¨κομμουνιστικού κινδύνου¨ είναι η δημιουργία νέου τύπου σχέσεων, μεταξύ των χωρών του Τρίτου Κόσμου και της Δύσης και η αντικατάσταση της βίας, του καταναγκασμού και του παρεμβατισμού από την συνεργασία των κρατών. Σύμφωνα με την δεύτερη ομάδα, δεν επιτρέπεται και δεν είναι δυνατόν να αγνοούνται οι Ασιατικές χώρες, ούτε να εξακολουθούν να υπάρχουν δεκαετίες μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ξένες επιρροές που είχαν καθοριστεί με την Συμφωνία της Γιάλτας. Η Ιαπωνία, τόνισαν οι Ανιελικοί, ανήκει στην Δύση και οι σχέσεις της που μέχρι τώρα μονοπωλούνται από την ΑΜΕΡΙΚΗ, επιβάλλεται εξαπλωθούν και στον υπόλοιπο κόσμο, ιδιαίτερα την Ευρώπη».Ο Ανιέλι και οι ομόφρονές του υποστηρίζουν επίσης, ότι «έχει σχεδόν φθάσει στο τέλος της η περίοδος των ΠΑΧΙΩΝ ΑΓΕΛΑΔΩΝ και είναι επιτακτικά αναγκαίο να βρεθεί η καλύτερη λύση, πρίν έρθει ο χρόνος των ΙΣΧΝΩΝ ΑΓΕΛΑΔΩΝ».

Ωστόσο, η νέα αυτή «ΛΥΣΗ» προϋποθέτει, για την πλειοψηφία των μελών της ΛΕΣΧΗΣ, την απώλεια προνομίων ΔΥΝΑΜΗΣ και ΕΛΕΓΧΟΥ σε μεγάλες περιοχές του κόσμου.

Επίσης, οι μεγάλες ΕΤΑΙΡΙΕΣ που δημιουργήθηκαν και διευθύνονται με βάση τις παλιές ιμπεριαλιστικές τακτικές, ελεύθερες από κάθε ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ και κρατικό ΕΛΕΓΧΟ, θα σαρωθούν από την Παγκόσμια σκηνή, εξ αιτίας των ξεπερασμένων δομών τους, που θα απαιτούσαν τεράστιες επενδύσεις για να ξαναγίνουν έντιμα ανταγωνιστικές, όπως θα απαιτούσε η ΝΕΑ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ».

Στην διάρκεια των ετών που θα ακολουθήσουν θα διαπιστώσουμε, ότι το «σχίσμα Τζοβάνι Ανιέλι» εκφράζει πρακτικά απόφαση εξάλειψης κάθε εταιρείας, που δεν διαθέτει «αξιοσέβαστα συστατικά». Για να συνεχιστεί η παγκόσμια κυριαρχία επιβάλλεται η υιοθέτηση μίας νέας τακτικής, διαφορετικά, πως θ είναι αξιόπιστοι αν συνεχίσουν να διατηρούν στο πλευρό τους εκείνους, που επί ΜΙΣΟ ΣΧΕΔΟΝ ΑΙΩΝΑ, αντιπροσωπεύουν την ιδεολογία και τις μεθόδους του ιμπεριαλισμού.

Ο πόλεμος ξέσπασε σε τρία διαφορετικά μέτωπα.

1ον. Εναντίον των τομέων των μυστικών υπηρεσιών, που εξυπηρετούν τον εαυτό τους, όταν εξυπηρετούν την πολιτική της ΛΕΣΧΗΣ, της CIA ΗΠΑ, της BND ΓΕΡΜΑΝΙΑ, της SID Ιταλία .

2ον. Εναντίον των πολιτικών, που είναι αδιόρθωτοι και αδιάλλακτοι.

3ον. Εναντίον των Εταιριών, που αδυνατούν να αναπροσαρμοστούν ή που είναι απρόθυμες να προχωρήσουν σε αλλαγή της οικονομικής πολιτικής τους.

Για να πραγματοποιηθούν οι επιδιωκόμενοι σκοποί, σχηματίστηκε ένα είδος ανώτατου «πολεμικού συμβουλίου», που θα εφαρμόσει στην πράξη την νέα στρατηγική και μετά μερικούς μήνες θα οδηγήσει στην δημιουργία της «ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ».

Υπό την διεύθυνση ενός από τους προστατευόμενους του Νταίηβιντ Ροκφέλλερ, του Ζ. Μπρεζίνσκυ, μια ομάδα αποτελούμενη από διευθυντές των ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ (Γουώλτερς Ρόκκα της CIA, Γκρέϊαμ της DIA, στρατηγό Γουεστμόρλαντ της AID, Φουρνιέ του ΝΑΤΟ, Ρικάρ της Γαλλικής SDELE, Νολάου της ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ BND), εκπονεί τα σχέδια διαφόρων επιχειρήσεων.

Από οικονομική άποψη, αυτό το επιτελικό όργανο μπορεί να υπολογίζει στην εξαιρετικά γενναιόδωρη συμπαράσταση των ΜΕΛΩΝ της ΛΕΣΧΗΣ αλλά και πολλών ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ πρώτης σειράς.

Και τα πρώτα και οι δεύτερες θα εμφανιστούν το 1973, ως ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ (Οι περίφημες δύο εκατοντάδες της ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ)…..

Αθανάσιος Στριγάς
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΤΕΣ
2ΟΣ ΤΟΜΟΣ