ΛΙΤΟΧΩΡΟ, ΗΜΕΡΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 1946: Συγκλονιστική μαρτυρία του μοναδικού επιζώντα από την κομμουνιστική επίθεση



Το Λιτόχωρο, ένα όμορφο χωριό της Πιερίας στους πρόποδες του Ολύμπου έμελλε να πάρει την θέση του στην ιστορία δίπλα στις Θερμοπύλες, το Κούγκι, το Αρκάδι και το Μανιάκι λόγω του απαράμιλλου ηρωισμού, θάρρους και αυτοθυσίας που έδειξαν οι Χωροφύλακες και οι στρατιώτες υπερασπιστές του, όταν οι ξενοκίνητοι συμμορίτες το επέλεξαν ως στόχο για να ξεκινήσουν την ημέρα των εθνικών εκλογών του 1946 από τον εκεί σταθμό της Χωροφυλακής τον καταστρεπτικό για την Ελλάδα τρίτο γύρο του συμμοριτοπολέμου.

31 Μαρτίου του 1946: Επίθεση ανταρτών κομμουνιστών στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου με συνέπεια να σκοτωθούν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες.



Συγκλονιστική μαρτυρία του μοναδικού επιζώντα Χωροφύλακα Νικολάου Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του Νίκου Θεοδώρου «Λιτόχωρο 1946 η πρώτη κόκκινη σφαίρα»*

Κύριε Παπακωνσταντίνου είστε ο μοναδικός χωροφύλακας που γλυτώσατε από την κομμουνιστική επίθεση στο σταθμό χωροφυλακής Λιτοχώρου. Η μαρτυρία σας είναι πολύτιμη, πολύτιμη όχι μόνο για μένα και τον κάθε ιστορικό και ερευνητή, αλλά είναι πολύτιμη για την ιστορία και την αλήθεια. Μια αλήθεια που από το 1974 και μετά βιάζεται με μεθοδικότητα.

Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να κάνουμε ένα ταξίδι σε εκείνη την ταραγμένη και μαρτυρική για την Ελλάδα ιστορική περίοδο του 1946-1949. Πριν ξεκινήσουμε για την σφαγή στο Λιτόχωρο, που ακριβώς ήσασταν κύριε Παπακωνσταντίνου; Πως πήγατε στη Χωροφυλακή, Βασιλική Χωροφυλακή τότε και τώρα ΕΛ.ΑΣ. Από πού ξεκινήσατε, ποια η καταγωγή σας; Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.

Βασιλική Χωροφυλακή, τι μου θύμισες τώρα παιδί μου. Πάει κι αυτή όπως πήγε και η Ελλάδα μας από το 1974 και μετά. Κατάγομαι από το Μεγάλο Ελευθεροχώρι Ελασσόνος Λαρίσης. Γεννήθηκα το 1924. Το 1945 λόγω του ότι ήμουν πολύ δεξιός και πιστός οπαδός της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, οι κομμουνισταί μας καταδίωκαν εκείνη την εποχή και αν ήσουν άτυχος και έπεφτες στα χέρια τους δεν γλύτωνες. Είχες μαρτυρικό τέλος! Είχανε φύγει οι Γερμανοί χωρίς οι κομμουνισταί να τους πολεμήσουν, οι οποίοι μάλιστα έκαναν και συμφωνία μαζί τους κατά την αποχώρηση(των Γερμανών).

Έχω τις συμφωνίες στο αρχείο μου. Και όχι μόνο έκαναν συμφωνίες οι κομμουνιστές με τους κατακτητές και δεν τους πείραξαν καθόλου, αλλά έχουνε το θράσος και λένε εμάς προδότες. Γίνανε δηλαδή οι προδότες ήρωες και οι ήρωες προδότες!

Εγώ ετοιμάστηκα να πάω να καταταγώ στη Χωροφυλακή. Λοιπόν μαθαίνουν οι κομμουνισταί ότι ο Νικόλαος Παπακωνσταντίνου θέλει να πάει στη Χωροφυλακή.
Όλα αυτά τώρα κύριε Θεοδώρου, γίνονται στην Ελασσόνα στο χωριό μου.

Μου λένε, κοίταξε να δεις, μην πας στη Χωροφυλακή, γιατί όπου και να πας εμείς θα σε βρούμε και θα σε σκοτώσουμε. Καλά λέω εγώ, δε πειράζει, θα πάω στη Χωροφυλακή και σεις ελάτε να με σκοτώσετε. Αν και άθεοι οι κομμουνιστές κράτησαν τον όρκο τους και το 1946 μας έκαψαν ζωντανούς Νίκο παιδί μου στο Λιτόχωρο. Μόνο εγώ γλύτωσα.

Πάνε τα άλλα παλικάρια μας, πάνε, τους σκοτώσανε τέλη Μαρτίου του 1946.

Γιατί δεν θέλανε οι κομμουνισταί να πάτε στη Χωροφυλακή εσείς ή κάποιος άλλος; Τι σκοπό είχανε;

Δεν θέλανε να πάμε, διότι θέλανε να μας κάνουνε δια της βίας σαν και αυτούς, κομμουνιστές, ΕΑΜίτες και συμμορίτες.

Εγώ σηκώθηκα και έφυγα για να πάω στη Χωροφυλακή, κατέβηκα στη Λάρισα, κινδύνευα για να με σκοτώσουνε και γι αυτό αναγκάστηκα και πήγα στη Λάρισα. Κατέθεσα τα χαρτιά μου στην υποδιοίκηση Χωροφυλακής Τυρνάβου, διότι εκεί ήταν η αστυνομία και μετά από δύο μήνες περίπου ήρθε το χαρτί για να πάω στη Χωροφυλακή.

Είχατε καταλάβει τι ξημερώνει, τι σας περιμένει κύριε Παπακωνσταντίνου εσάς και τους υπόλοιπους χωροφύλακες;

Όχι παιδί μου, δεν είχαμε καταλάβει τίποτα, εμείς ήμασταν ξένοι. Ο σταθμάρχης έπρεπε να είχε καταλάβει, έπρεπε να είχε ιδέα, να ήξερε κάτι ως τοπικός σταθμάρχης που ήταν έπρεπε να είχε αντιληφθεί διότι ήταν μέρες εκεί, δεν μας είπε τίποτα, δεν είχε ιδέα, τότε ήταν και μπερδεμένη η κατάσταση, υπήρχαν και χωροφύλακες που ήταν κομμουνισταί, είχε αρκετούς, δεν είχε ακόμα καθαρίσει το σώμα.

Εν πάσει περιπτώσει δεν μπορώ να πω αν ήταν κομμουνιστής, αλλά μάλλον δεν είχε πληροφορίες, δουλεύανε τόσο μυστικά αυτοί οι κομμουνιστές που δεν μπορούσες να τους πάρεις τίποτα, είχαν οργάνωση από καιρό, κάτι το οποίο ούτε είχε αλλά ούτε και έχει η Δεξιά. Άμα διαβάσεις αυτό το ντοκουμέντο που λέει αυτός ο κομμουνιστής ο Παπαθανασίου, θα δεις ότι περιμένανε την διαταγή από την Σοβιετική Ένωση, ήρθε κάποιος από την Ρωσία στη Θεσσαλονίκη, ένας κομμουνιστής και από εκεί μ ένα καράβι, μ ένα καίκι τι ήτανε τον βγάλανε στην Πλάκα Λιτοχώρου για να δώσει το σύνθημα να έρθει σε επαφή με τους δικούς του συμμορίτες στο Λιτόχωρο, γιατί επάνω στον Όλυμπο ήτανε φυγόδικοι κομμουνιστοσυμμορίται, καπεταναίοι του ΕΛΑΣ, κατσαπλιάδες και αρχιλήσταρχοι.

Η εντολή για τη σφαγή στο Λιτόχωρο ήρθε από την Ρωσία, ήταν εκεί ο Ζαχαριάδης με τον Στάλιν και δώσανε το σύνθημα, ότι ο συμμοριτοπόλεμος να αρχίσει από το Λιτόχωρο την τάδε ημερομηνία, εγώ διάβασα και άλλες διαταγές. Οποιοδήποτε στρατιωτικό τμήμα υπάρχει στο Λιτόχωρο έπρεπε να χτυπηθεί. Επέλεξαν το Λιτόχωρο γιατί είχαν βοήθεια από την Αλβανία, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία. Χωρίς αυτούς δεν μπορούσανε να κάνουνε τίποτα. ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!

Αφού εμείς πήγαμε πάνω στο οίκημα που λες και βγάζαμε σκοπιά, βάλαμε έναν σκοπό 20.00-22.00, μετά 22.00-00.00 κ.ο.κ, ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε γιατί ήμασταν κουρασμένοι μια και ολόκληρη την ημέρα περπατούσαμε και είχαμε ταλαιπωρηθεί πολύ. Το πρωί να πάμε να φυλάξουμε τα εκλογικά τμήματα γιατί είχαμε τις εκλογές, βουλευτικές εκλογές με αποχή του ΚΚΕ. Λοιπόν, εδώ τώρα αρχίζει η τραγωδία μας. Χωρίς εμείς να ξέρουμε τι γίνεται, 22.30 το βράδυ άρχισαν να μας χτυπάνε οι κομμουνιστές, ούτε προλάβαμε να κοιμηθούμε, ίσα-ίσα που ξαπλώσαμε.

Κάνανε επίθεση με όπλα, χειροβομβίδες, μολότωφ και ότι άλλο είχανε μας χτυπούσανε από έξω, δεν μπορούσανε να μπούνε μέσα, εμείς αμυνόμασταν σκληρά.

Λοιπόν άρχισαν αυτοί να μας χτυπάνε και μας σκότωσαν στην αρχή το σκοπό. Πάει ο σκοπός παιδί μου, έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Ο σκοπός ήταν κάτω και σκοτώθηκε πρώτος.

Άρχισαν να φωνάζουν οι κομμουνιστές παραδοθείτε φασίστες, μπάσταρδα της Φρειδερίκης, θα σας κάψουμε, θα σας κάνουμε… τίποτα εμείς, τους πολεμούσαμε σκληρά. Λοιπόν, τώρα εμείς μεταξύ μας εκεί νοερώς σκεπτόμενοι αποφασίζουμε τι θα κάνουμε. Δεν παραδινόμαστε, αν παραδοθούμε θα μας σφάξουν και θα μας κάψουν ζωντανούς. Μάχη λοιπόν μέχρι τέλους και όπου βγει. Στους κομμουνιστές δεν παραδινόμαστε ποτέ.

Παραδοθείτε μας φωνάζανε οι κομμουνιστές, σας δίνουμε μισή ώρα προθεσμία. Τίποτα εμείς, τους πολεμούσαμε με ψυχή. Περνάει μισή ώρα, τίποτα, αρχίζουν πάλι και μας ρίχνουνε με ότι έχουνε αυτοί.

Αρχίζουν να φωνάζουνε πάλι, μαζέψανε και γυναικόπαιδα και ουρλιάζανε, παραδοθείτε φασίστες μπάσταρδα της Φρειδερίκης θα σας κάψουμε ζωντανούς δε γλυτώνετε...

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!!!

*Το βιβλίο, του Νίκου Θεοδώρου, έχει τον τίτλο «Λιτόχωρο 1946 η πρώτη κόκκινη σφαίρα» και έχει σαν θέμα του, την επίθεση των κομμουνιστοσυμμοριτών στον σταθμό της Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο και την σφαγή των ανδρών της μετά από την αιφνιδιαστική επίθεση των κομμουνιστών κατά την έναρξη του δευτέρου γύρου της Σλαβοκίνητης ανταρσίας.

Σ.



https://lefteria.blogspot.com/2023/03/1946.html