Κάθε εβδομάδα ημέρα Τετάρτη και ώρα: 1 μ.μ., ένα Ιλιούσιν προσγειωνόταν στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης, σε ειδικά απομακρυσμένο διάδρομο. Πάνοπλοι, ειδικά εκπαιδευμένοι φρουροί, κύκλωναν το αεροπλάνο και από την στιγμή που ακινητοποιείτο, είχαν διαταγή να πυροβολούν ότι εκκινείτε!…..
Σε μερικά λεπτά της ώρας, ακουγόταν ένας υποχθόνιος ανατριχιαστικός θόρυβος και το έδαφος κάτω από την κοιλιά του Ιλιούσιν άνοιγε μια καταπακτή. Αμέσως μετά, με πιο αργό ρυθμό, άνοιγε η κοιλιά του αεροπλάνου.
Με ειδικό μηχανισμό, βυθίζονταν σταθερά μέσα στην καταπακτή μεγάλα σιδερένια κιβώτια μακρόστενα. Η τελετουργία αυτή κρατούσε 30’ περίπου. Ύστερα , η κοιλιά του αεροπλάνου και το άνοιγμα της καταπακτής έκλειναν και οι πάνοπλοι φρουροί αποσύρονταν… Η αποστολή τους είχε τελειώσει για εκείνη την Τετάρτη. Η ειδική αυτή ομάδα θα επανερχόταν την επόμενη εβδομάδα, πάλι Τετάρτη, πάλι την ίδια ώρα…
Μέσα στην καταπακτή του αεροδρομίου της Ζυρίχης- το οποίο είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κούφιο, γιατί από κάτω είναι γεμάτο με τεράστια ατσάλινα, ειδικά κατασκευασμένα χρηματοκιβώτια- σε ένα ειδικά για την περίσταση κατασκευασμένο χώρο, πίσω από ένα πλήρες γραφείο, καθόταν ο Φρ. Μάιερ, ο διευθυντής της GEMEINSCHAFT BANK της Ελβετίας.
Αρμόδιοι υπάλληλοι έκαναν την καταμέτρηση. Υπογραφές, λίγη γραφειοκρατία, και ο Δρ. Μάιερ με κυλιόμενη σκάλα έφτανε στα υπόγεια του γραφείου του διευθυντή του αεροδρομίου. Από εκεί κατευθυνόταν στο αυτοκίνητό του, το οποίο ο οδηγός του έστριβε με τέχνη προς τα αριστερά, για να βγεί από την περίμετρο του αεροδρομίου.
Στη διαδρομή, ο Δρ. Μάιερ έπινε το καθιερωμένο πια, ποτήρι σαμπάνια Ντομ-Περινιον, άναβε το κουβανέζικο πούρο του μάρκας «Νταβιντοφ» και με την ευχαρίστηση έφτανε στην Τράπεζά του!……. εκεί σχημάτιζε έναν αριθμό στο τηλέφωνό του.
Στην άλλη άκρη βρισκόταν ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας στις ΗΠΑ. «Το φορτίο τακτοποιήθηκε….» μιλούσε ήσυχα ο Δρ. Μάιερ. Ο συνομιλητής του ψιθύριζε κάτι ακαταλαβίστικο για τον Δρ. Μάιερ και η γραμμή έκλεινε.
Το φορτίο λοιπόν ήταν ο ΧΡΥΣΟΣ της Σοβιετικής Ένωσης που μεταφερόταν «κομματιαστά» κάθε Τετάρτη στα υπόγεια του αεροδρομίου της Ζυρίχης. Από εκεί διαμοιραζόταν στα τέσσερα σημεία του Πλανήτη: Εκεί όπου όριζε η Παγκόσμια Τράπεζα.
Μην μπερδευτείτε. Δεν ήταν κεφάλαια για τα Κομμουνιστικά κόμματα στη δύση. αυτά τα μετέφεραν οι άνθρωποι της KGB. Μόνο το 10% χρησιμοποιούσε η Σοβιετική Ένωση από ολόκληρο αυτόν τον πακτωλό Χρυσού που έστελνε στη Δύση για πληρωμές…. Γιατί γινόταν αυτό; Θα το γράψουμε σε άλλο βιβλίο!….
Σε μερικά λεπτά της ώρας, ακουγόταν ένας υποχθόνιος ανατριχιαστικός θόρυβος και το έδαφος κάτω από την κοιλιά του Ιλιούσιν άνοιγε μια καταπακτή. Αμέσως μετά, με πιο αργό ρυθμό, άνοιγε η κοιλιά του αεροπλάνου.
Με ειδικό μηχανισμό, βυθίζονταν σταθερά μέσα στην καταπακτή μεγάλα σιδερένια κιβώτια μακρόστενα. Η τελετουργία αυτή κρατούσε 30’ περίπου. Ύστερα , η κοιλιά του αεροπλάνου και το άνοιγμα της καταπακτής έκλειναν και οι πάνοπλοι φρουροί αποσύρονταν… Η αποστολή τους είχε τελειώσει για εκείνη την Τετάρτη. Η ειδική αυτή ομάδα θα επανερχόταν την επόμενη εβδομάδα, πάλι Τετάρτη, πάλι την ίδια ώρα…
Μέσα στην καταπακτή του αεροδρομίου της Ζυρίχης- το οποίο είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κούφιο, γιατί από κάτω είναι γεμάτο με τεράστια ατσάλινα, ειδικά κατασκευασμένα χρηματοκιβώτια- σε ένα ειδικά για την περίσταση κατασκευασμένο χώρο, πίσω από ένα πλήρες γραφείο, καθόταν ο Φρ. Μάιερ, ο διευθυντής της GEMEINSCHAFT BANK της Ελβετίας.
Αρμόδιοι υπάλληλοι έκαναν την καταμέτρηση. Υπογραφές, λίγη γραφειοκρατία, και ο Δρ. Μάιερ με κυλιόμενη σκάλα έφτανε στα υπόγεια του γραφείου του διευθυντή του αεροδρομίου. Από εκεί κατευθυνόταν στο αυτοκίνητό του, το οποίο ο οδηγός του έστριβε με τέχνη προς τα αριστερά, για να βγεί από την περίμετρο του αεροδρομίου.
Στη διαδρομή, ο Δρ. Μάιερ έπινε το καθιερωμένο πια, ποτήρι σαμπάνια Ντομ-Περινιον, άναβε το κουβανέζικο πούρο του μάρκας «Νταβιντοφ» και με την ευχαρίστηση έφτανε στην Τράπεζά του!……. εκεί σχημάτιζε έναν αριθμό στο τηλέφωνό του.
Στην άλλη άκρη βρισκόταν ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας στις ΗΠΑ. «Το φορτίο τακτοποιήθηκε….» μιλούσε ήσυχα ο Δρ. Μάιερ. Ο συνομιλητής του ψιθύριζε κάτι ακαταλαβίστικο για τον Δρ. Μάιερ και η γραμμή έκλεινε.
Το φορτίο λοιπόν ήταν ο ΧΡΥΣΟΣ της Σοβιετικής Ένωσης που μεταφερόταν «κομματιαστά» κάθε Τετάρτη στα υπόγεια του αεροδρομίου της Ζυρίχης. Από εκεί διαμοιραζόταν στα τέσσερα σημεία του Πλανήτη: Εκεί όπου όριζε η Παγκόσμια Τράπεζα.
Μην μπερδευτείτε. Δεν ήταν κεφάλαια για τα Κομμουνιστικά κόμματα στη δύση. αυτά τα μετέφεραν οι άνθρωποι της KGB. Μόνο το 10% χρησιμοποιούσε η Σοβιετική Ένωση από ολόκληρο αυτόν τον πακτωλό Χρυσού που έστελνε στη Δύση για πληρωμές…. Γιατί γινόταν αυτό; Θα το γράψουμε σε άλλο βιβλίο!….
Έχει επίσης σχέσεις με γνωστές ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΕΣ και ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ του εξωτερικού, (ΓΚΟΛΝΤΜΑΝ ΣΑΚΣ-ΜΟΡΓΚΑΝ κ.α.), αλλά και το οικονομικό του ΠΑΙΧΝΙΔΙ, με άλλα ΚΚ και τις εταιρίες τους, είναι γεγονός αναμφισβήτητο!...
Αθανάσιος Στριγάς
Η Μαύρη Βίβλος των Ελλήνων Πολιτικών
0 Comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!