Επέστρεψα στις Βρυξέλλες στις 12 Νοεμβρίου1980, αφού είχα {περάσει} από την NSA , τον πρόεδρο της τριμερούς Ροκφελλερ, το πεντάγωνο, τη CIA, τον Χάμμερ {όπως έχω ήδη γράψει}, τις {επτά αδελφές} κ.α. για να πάρω νέα γραμμή.
Ο τότε υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα επισκεπτόταν το NATO σε δυο μέρες δηλ. στις 10 Νοεμβρίου 1980.
Μυστικά φυσικά και εν αγνοία του πρωθυπουργού Ράλλη.
Θα γινόταν δεκτός από το γενικό γραμματέα της συμμαχίας και τον αρχιστράτηγο.
Ο Λουνς με διέταξε να συναντηθώ κι εγώ μαζί του. Στις αντιρρήσεις μου, μου είπε ότι φέρνει νέες προτάσεις για το NATO.
Προσπάθησα να μάθω ποιοι μας υποχρέωσαν να βλέπουμε τον Μητσοτάκη, αφού ήταν γνωστό ότι δεν είχε να προσφέρει τίποτα. Ερχόταν μόνο για να πάρει.
Έμαθα ότι οι Γερμανοί μέσω του Στράους αλλά και του Χελμουτ Κολ {του σημερινού καγκελάριου, ευνοούμενου της Τριμερούς ...;.} κάποιου Άγγλου λόρδου, αλλά και του Τζιοβάνι Ανιελι!! ...;.
Το ενδιαφέρον του τελευταίου μου προκάλεσε την περιέργεια.
Του τηλεφώνησα για να διακριβώσω τα αίτια της συμπάθειας του προς το Μητσοτάκη.
«Είναι απλό» , απάντησε ο Ανιελι. «Αυτός ο κερατάς είναι αγγλόφιλος και γερμανόφιλος από το β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.Οι γερμανικές υπηρεσίες τον έχουν μπλοκάρει στα καταγώγια της BND {γερμανική ΚΥΠ}, οι άγγλοι στη δική τους ΚΥΠ.
Θέλω να διαπιστώσω μέχρι που είναι διατεθειμένος να φτάσει .Από την άλλη πλευρά, είναι μπλεγμένος και με τους Γάλλους .
Κάποιο «ειδύλλιο» έχει αρχίσει να φαίνεται με τον τραπεζίτη Ροτσιλντ!
Τι ζητάνε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι μέσω του Μητσοτάκη στην Ελλάδα, Θανάση;».
«Ότι ζητούσαν πάντα …» του απάντησα.
«Ναι, αλλά γιατί με τον Μητσοτάκη. Αφού έχουμε συμφωνήσει να προωθηθεί ο Α. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία. Τι θέλουν με το Μητσοτάκη;»
«Ίσως κάποιοι επιθυμούν να ανατρέψουν το συμβιβασμό {διορισμό Παπανδρέου} και να προωθήσουν τον Μητσοτάκη, αν προσφέρει περισσότερα .....ανταλλάγματα».
«Γι΄ αυτό λοιπόν το λόγο πρέπει να μάθουμε, θα σ΄ έπαιρνα μετά την επαφή μαζί του. Πιθανολογώ ότι μάλλον θα πρέπει να έρθουν σ΄ επαφή μαζί σου ο Ρότσιλντ και οι Γερμανοί ....»
«Ας περιμένουμε λοιπόν», του είπα .
Μια ώρα αργότερα , ο εντιμότατος τραπεζίτης και στέλεχος της Μπιλντεμπεργκ, Εντμουντ Ροτσιλντ μου μιλούσε στο τηλέφωνο .
Ήθελε ν΄ ακούγαμε τον Μητσοτάκη επειδή είχε επωφελείς για τη συμμαχία και τη Δύση σκέψεις …..
Τελικά ο Μητσοτάκης ήρθε στις Βρυξέλλες. Η αρχική του «επωφελής» ανακάλυψη ήταν ότι η επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ ήταν μια σωστή κίνηση που ωφέλησε τα μέγιστα την Ελλάδα. Προτιμούσε να προχωρούσε η Ελλάδα προσδεδεμενη στο αμερικανονατοικό άρμα παρά στην ουδετερότητα που θα την οδηγούσε ο Α. Παπανδρέου!! ...
Τι ζητούσε λοιπόν;
Ζητούσε τη στήριξη της Συμμαχίας για να σταματούσε τότε την άνοδο του Α. Παπανδρέου.Κι επειδή η στήριξη του ΝΑΤΟ ήταν λίγη , πρότεινε να μεσολαβούσαμε στα δυο Παγκόσμια Κέντρα Αποφάσεων για να αναθεωρήσουν τις αποφάσεις τους..
«Με εκατό εκατομμύρια δολάρια και ηθική υποστήριξη θα μπορούσα να δρομολογήσω τις εξελίξεις χωρίς να υπάρχουν δυσάρεστες εκπλήξεις .....».
Το τελικό χτύπημα το φύλαγε για μένα :
«Θα δεχτούμε με νόμο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στα ..... έξι μίλια κι έτσι η Τουρκία δεν θα έχει λόγους να είναι εχθρική. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι εταιρίες πετρελαίων θα βγουν ωφελημένες απ΄ αυτήν την ιστορία ...»
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιοζεφ Λουνς κόντεψε να τον αγκαλιάσει από χαρά.
Ο Αρχιστράτηγος έμεινε ουδέτερος.. Σκεπτόταν χωρίς να μιλάει.
Μίλησα όμως εγώ: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα καρτέλ πετρελαίων θα κερδίσουν καθώς και η Τουρκία.. Δεν μας είπατε τι θα κερδίσει η ΕΛΛΑΔΑ ..;»
Χαμογέλασε πλατιά ο Μητσοτάκης με εκείνο το περιβόητο χαμόγελο και απτόητος είπε: «Απορώ πως δεν βλέπετε το κέρδος της ΕΛΛΑΔΑΣ, θα κερδίσει την αιώνια ειρήνη με την Τουρκία. Το θεωρείτε λίγο;»
«ΑΙΩΝΙΑ ΕΙΡΗΝΗ;» ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ. « Όπως λέμε αιωνία η μνήμη! Αφήστε καλύτερα τον Α. Παπανδρέου».
Ο Λούνς μούγκρισε σαν να τον μαχαίρωσαν στη βουβωνική χώρα.
«Δεν είναι όλα απόλυτα στην πολιτική…», είπε κοιτάζοντάς με.
«Ο κ. Μητσοτάκης έχει καλές προθέσεις. Έχει κάνει τους υπολογισμούς του. Αν ψηφίσει η ελληνική βουλή νόμο που να κατοχυρώνει τα έξι μίλια της θάλασσάς της, θα σταματήσει η διαπάλη με την Τουρκία. Ασφαλώς θα έχει και άλλες προσωπικότητες που θα έχουν τις ίδιες απόψεις… Θέλω να πω, που υιοθετούν τις απόψεις του…».«Να είστε βέβαιος πάνω σ’ αυτό, κύριε Γενικέ Γραμματέα». Επιβεβαίωσε ο Κ. Μητσοτάκης.
«Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που αγαπούν τη χώρα τους».
Στην παρατήρησή μου ότι η αποστασία του 1965 δεν ήταν πράξη αγάπης προς την Ελλάδα, επειδή άνοιξε το δρόμο προς την δικτατορία, εκείνος απάντησε ότι κάποτε η ιστορία θα τον δικαιώσει!..... Κατάλαβα ότι δεν υπήρχε πεδίο για συνεννόηση. Υποσχέθηκα ότι θα βοηθούσα με τις μικρές μου δυνάμεις ότι εκείνοι αποφάσιζαν και απεχώρησα.
Για να δείξω ότι συμφωνώ, τηλεφώνησα στον Τούρκο υπουργό εξωτερικών Τουρκμέν για να του ανακοινώσω την πρόταση του Έλληνα υπουργού Κ. Μητσοτάκη. Τον παρεκάλεσα να κρατήσει μυστική την συνομιλία μας, να μην την δημοσιοποιήσει. Μου το υποσχέθηκε με ειλικρίνεια. Ήξερα ότι αυτό θα κυκλοφορούσε στους κύκλους-ότι δηλαδή προήλθε από τον γράφοντα η πληροφορία- κι έτσι είχα εξασφαλίσει κατά κάποιο τρόπο Άλλοθι στις όποιες ενέργειες θα προέβαινα κατά του σχεδίου Μητσοτάκη….
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λούνς είχε εκφράσει την επιθυμία να μεσολαβήσει σε διάφορες πηγές για να εξευρεθεί το ποσόν που απαιτείτο για την κίνηση ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ… Με δυό λόγια, ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ θα προωθούσε για δεύτερη φορά τη δοκιμασμένη (το 1965) συνταγή της αποστασίας.
Αν βρέθηκαν τα χρήματα κι αν ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ τα εισέπραξε αυτό το γνωρίζει μόνο ο Γιόζεφ Λούνς.
Ειδοποίησα τον Αλεξάντερ Χαίηγκ. Εκείνες τις μέρες βρισκόταν στην Ουάσιγκτων. Προετοιμαζόταν (ή τον προετοίμαζαν) για να ανελάμβανε υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ. Ο Χαίηγκ με παρότρυνε να του στείλω μια προκαταρτική αναφορά για να την παρουσίαζε αμέσως στο ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ NSA!... Την έστειλα λίγες ώρες αργότερα. Μου τηλεφώνησε το ίδιο βράδυ για να με πληροφορήσει ότι ο αρχηγός της NSA είχε δεχτεί την αναφορά μου ήρεμα.
Ο Χαίηγκ του είχε περάσει τη σύστασή μου να λάβει το συντομότερο μιαν απόφαση αρνητική για τις θέσεις του ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, επειδή η Ελλάδα δεν άντεχε πλέον –Δεύτερη φορά μια αποστασία- βιασμό της λαϊκής θέλησης. Η άσχημη έκβαση μιας τέτοιας περιπέτειας ήταν προδιαγεγραμμένη.
Αργά τη νύχτα τηλεφώνησα στον Δημόσιο Σύμβουλο των ΗΠΑ Έλσγουερθ Μπάνκερ. Είχε εκφράσει την έκπληξή του για την αυθαίρετη εμπλοκή της κορυφής της Ατλαντικής Συμμαχίας σε μια τέτοια υπόθεση.
Θα επικοινωνούσε με τον ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΑΝΙΕΛΙ, αλλά ταυτόχρονα θα ενημέρωνε τον Πρόεδρο της ARAMCO (είναι το πιο γνωστό καρτέλ πετρελαίων, που νέμεται τα πετρέλαια της Σαουδικής Αραβίας και υποστηρικτής του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ), που εκείνες τις μέρες βρισκόταν στην Ουάσιγκτων.
Την επόμενη μέρα κι αφού ο Κ. Μητσοτάκης είχε φύγει, είχα την υποχρέωση να κινηθώ σύμφωνα με τις εντολές των ανωτέρων μου, για να πετύχει η αποστασία στην Ελλάδα!.... Ο δρόμος που βάδιζα σε παρόμοιες περιπτώσεις-ώσπου αν εφαρμοστεί μια απόφαση ή να μην εφαρμοστεί (κι αυτό ήταν λεπτό και επικίνδυνο)- ήταν συχνά βασανιστικός. Κατά κανόνα προωθούσα σκέψεις μεταμφιεσμένες σε διαταγές που περίμενα από τους συνεργάτες μου να τις ακυρώσουν. Μέχρι τελευταία στιγμή προωθούσα διάφορες εκδοχές, συχνά αντιφατικές. Όμως ερχόταν η τελική στιγμή της απόφασης, η νευρική υπερένταση έδινε την θέση της σε μια ήρεμη αποφασιστικότητα.
Σε στιγμές αληθινής κρίσης ανέλυα ψυχρά την κατάσταση. Πολλές φορές συρρίκνωνα τον κύκλο των συνεργατών μου, περιοριζόμενος σε πολύ λίγους….. όσους συμφωνούσαν μαζί μου. Η άποψή μου ήταν ότι δεν είχαμε δυνατότητα επιλογής. Έπρεπε να διακινδυνεύσουμε. Ίσως εγώ περισσότερο.
Από παράπλευρο μυστικό κανάλι πληροφόρησα τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ότι κάποιοι κύκλοι ετοίμαζαν κάποια σοβαρή ανωμαλία στην Αθήνα. Ταυτόχρονα όμως προέτρεπα το Νατοϊκό κλιμάκιο στην Αθήνα καθώς και την DIA να ξεκινήσουν αμέσως τον επηρεασμό των πολιτικών προς δημιουργία κλίματος αβεβαιότητας στ κόμμα του Α. Παπανδρέου σε πρώτη φάση και κατόπιν ανεξαρτητοποίηση ορισμένων βουλευτών και πολιτευτών σε δεύτερη φάση.
Μα Γίνονται Αυτά;
Θα αναρωτηθεί καλοπροαίρετα ο αναγνώστης και ο σκόπιμα ΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.
Οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ ήταν πανίσχυροι με τεράστιες διασυνδέσεις στο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟ και ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ κατεστημένο των ΗΠΑ και της ΕΥΡΩΠΗΣ. Το κατεστημένο αυτό διαθέτει αμέτρητα ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, αμέτρητες προσβάσεις, αμέτρητους ανθρώπους σε κάθε πόστο, που εργάζονται γι’ αυτούς, χωρίς ηθική αναστολή, επομένως επιτυγχάνουν αυτό που επιθυμούν.
Με δυό λόγια:
Αν κάποιος πολιτικός, για παράδειγμα, αντισταθεί και δεν ενδώσει στις ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, τότε ή δεν θα εκλεγεί αμέσως ή αργότερα, σε κάποια σοβαρή αναμέτρηση που θα κρίνεται το μέλλον του, θα πεταχθεί στον κάλαθο των αχρήστων. Μια αγαπημένη μέθοδος του παραπάνω κατεστημένου είναι η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ προσωπικοτήτων και η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ του ΔΙΑΣΥΡΜΟΥ!....
Τελευταίο τραγικό παράδειγμα ο ΜΕΝΙΟΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΩΡΓΑΣ, που όχι μόνο διασύρθηκε, αλλά πέθανε την ώρα που δικαζόταν!....
Όταν η ομάδα SEALS θα ναρκοθετούσε ελληνικά λιμάνια και εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας!...ΔΕΗ / ΕΥΔΑΠ / ΛΙΜΑΝΙΑ
Η Σοβιετική Ένωση, για να επανέλθουμε, είχε πληροφορηθεί περίπου τι σκόπευαν να κάνουν στην Αθήνα και ζητούσε εξηγήσεις. Από το Γενικό Γραμματέα επιφορτίστηκα να συναντηθώ με τον σταθμάρχη της KGB στο Παρίσι, τον Βλαντιμίρ Ποπώφ.
Τον διαβεβαίωσα όσο πιο πειστικά μπορούσα ότι δεν υπήρχε αλλαγή πολιτικού σκηνικού στην Αθήνα. Εκτός από μερικούς σπασμούς του δεξιού κατεστημένου, δεν υπήρχε τίποτε άλλο σοβαρό στον ορίζοντα.
Προειδοποίησα το «σύντροφο» σταθμάρχη ότι μια ανάμειξη του Κρεμλίνου ίσως άλλαζε το σκηνικό την Ελλάδα, που μέσα από το ΠΕΙΡΑΜΑ –ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ αναζητούσε ο λαός την πολιτική του ταυτότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπειά του.
Μόλις τελείωσα με το σταθμάρχη, επέστρεψα κατάκοπος στο γραφείο μου. Είχα προφθάσει να φρεσκαριστώ μ’ ένα κρύο ντούς. Απελάμβανα ένα φλιτζάνι ελληνικό καφέ, όταν έφθασε ένα κατεπείγον τηλεγράφημα από το ΣΤΑΘΜΑΡΧΗ της DIA στην Άγκυρα.
Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένα δεύτερο τηλεγράφημα από τον επιτετραμμένο της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα στην πραγματικότητα επιβεβαίωνε το πρώτο. Μόνο που ήταν διανθισμένο με διπλωματικές φιοριτούρες. Τα τηλεγραφήματα έγραφαν πάνω-κάτω ότι: «Η τουρκική κυβέρνηση οδηγείται στην απόφαση ναρκοθέτησης ελληνικών λιμανιών και εγκαταστάσεων…». Αυτό ήταν κεραυνός. Δεν ήταν ένας απρόβλεπτος παράγοντας΄ ήταν αρχή πολέμου. Αλλά γιατί;
Ετοιμάστηκα να πάω στον αρχιστράτηγο, αλλά με είχε ήδη προφθάσει. Με καλούσε να πήγαινα αμέσως στο γραφείο του. Με τα τηλεγραφήματα στο χαρτοφύλακα πήγα αμέσως. Η αγωνία μου ήταν φανερή, αλλά κι εκείνος δεν πήγαινε πίσω. Με ρώτησε ψυχρά τι γνώμη είχα για το εγχείρημα αυτό. Ομολόγησα αδυναμία γνώσης, αλλά κα γνώμης, γιατί δεν ήξερα. Μου έδωσε εντολές να κάνω επαφές με τα κανάλια στην Άγκυρα, τις μυστικές υπηρεσίες, τους ανθρώπους του ΝΑΤΟ στην Τουρκία και με οποιοδήποτε μυστικό ή επίσημο κανάλι, προκειμένου να πληροφορηθούμε για την κίνηση αυτή των Τούρκων.
Λίγο πρίν αποχωρήσω ήρθε ο Λούνς. Έδειχνε απελπισμένος. Είχε επικοινωνήσει με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας, αλλά δεν κατόρθωσε να μάθει κάτι ουσιαστικό. Μόνο μισόλογα. Έφυγα αφήνοντάς τον στην απελπισία του χωρίς να πω τίποτα. Ήταν καλύτερα έτσι. Δεν ήξερε καν τι σκέπτομαι!....
Οι συνεργάτες μου κι εγώ σηκώσαμε το βάρος του προγραμματισμού των περαιτέρω ενεργειών.
Επικοινώνησα με τον Τούρκο επιχειρηματία Σακίπ Σαμπαντζί, ο οποίος με διαβεβαίωσε πως δεν είχε την παραμικρή ιδέα γι’ αυτήν την…. «αλλαγή» της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Με συμβούλεψε να επικοινωνήσω με τον Χαϊντάρ Σαλτίκ, γενικό γραμματέα του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (έκτου ισχυρού άντρα στην ιεραρχία των χουντικών στην Άγκυρα).
Μετά από τριάντα λεπτά συντονισμένης προσπάθειας ο Σαλτίκ βρέθηκε στο τηλέφωνο και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
«Γιατί θέλετε να ναρκοθετήσετε ελληνικά λιμάνια και εγκαταστάσεις, Σαλτίκ-μπέη…;» τον ρώτησα χωρίς περιστροφές.
«Μήπως παραλογίζεστε;» ρώτησε ζαλισμένος από την ερώτησή μου.
Αντί απάντησης του διάβασα τα τηλεγραφήματα των μυστικών υπηρεσιών, ενώ παράλληλα του διεβίβασα τις σοβαρές ανησυχίες του Γενικού Γραμματέα και του Αρχιστράτηγου της Συμμαχίας. Τον πληροφόρησα επίσης ότι εκείνη τη στιγμή ενημερωνόταν και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ!...
Ο Σαλτίκ-μπέης με διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε. Θα ενημέρωνε τον «πρωθυπουργό» Ναύαρχο Μπουλέντ Ουλουσού σχετικά. Θα με ενημέρωνε το συντομώτερο δυνατόν.
Η ώρα περνούσε και είδηση καμμία από τον Σαλτίκ-μπέη. Ο επιχειρηματίας και ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ της ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ στην ΤΟΥΡΚΙΑ Σακίπ Σαπαντζί μου τηλεφώνησε αργότερα παίζοντας το ρόλο του Ποντίου Πιλάτου….
Αργά το βράδυ τηλεφώνησε ο Σαπαντζί στον αρχηγό της τουρκικής χούντας στρατηγό Κενάν Εβρέν. Του φάνηκε κι αυτός έκπληκτος.
«Αξιότιμε κύριε Εβρέν», του είπε ο Σαπαντζί…. «Πιστεύω ότι μια τέτοια ενέργεια εκ μέρους της κυβέρνησης σας προς την Ελλάδα-αναίτια τη στιγμή αυτή- θα έχει δυσάρεστες επιπτώσεις διεθνώς.
Αυτό θα είναι αιτία πολέμου. Τι έχουν να κερδίσουν οι δύο χώρες από έναν πόλεμο;
Ο μεγάλος ηγέτης της Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ, που πίστευε πάντα στην ειρήνη και στη δημοκρατία, δεν θα ενέκρινε ποτέ μια τέτοια απρόκλητη ενέργεια. Σεις που βαδίζετε στα βήματά του δεν νομίζω ότι θα επιτρέπατε κάτι τέτοιο…».«Μεγάλος άντρας ο Ατατούρκ!...» αναστέναξε με θαυμασμό ο χουντικός στρατηγός. «Μην ανησυχείτε, θα μάθω και σας υπόσχομαι να αποτρέψω οποιαδήποτε ενέργεια που θα τραυμάτιζε την ειρήνη!...».
«Σας ευχαριστώ, αξιότιμε κύριε Εβρέν. Ήμουνα βέβαιος για την προσήλωσή σας στην υπόθεση της ειρήνης..», είπε ο Σαμπαντζί.
Τώρα βέβαια πόσους Τούρκους είχαν σκοτώσει, ήταν μια άλλη υπόθεση. Το αίμα του ΠΡΟΕΔΡΟΥ της Συνομοσπονδίας Επαναστατικών Συνδικάτων (DISK) Κεμάλ Τουκλέρ ήταν ακόμα νωπό…..Οφείλω να ομολογήσω ότι προς τα έξω έδειχναν ένα πολιτισμένο προφίλ!.....
Περίμενα μέχρι την επομένη το πρωΐ και ενώ η NSA είχε στείλει μια φωτογραφία ΔΟΡΥΦΟΡΟΥ από κάποια λιμάνια της ΕΛΛΑΔΑΣ όπου φαίνονταν κάποιες ύποπτες κινήσεις κάποιων μαυροντυμένων και κουκουλοφόρων ανδρών χωρίς κάποιο σχόλιο ή ενέργεια. Ζήτησα να συναντήσω τον αρχηστράτηγο. Με δέχθηκε μετά από δεκαπέντε λεπτά. Του ανέλυσα την κατάσταση μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τον παρότρυνα να σήμαινε συναγερμό στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ ως προειδοποίηση τουλάχιστον, εφ’ όσον «κάποιοι» δεν θεώρησαν σκόπιμο ούτε τον αρχιστράτηγο να ενημερώσουν. Μου ζήτησε χρόνο μέχρι το μεσημέρι ή το απόγευμα.
Επιστρέφοντας από τη συνάντησή μου με τον αρχιστράτηγο αναρωτήθηκα: «…αν ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ δεν είχε κάνει εκείνη την πρόταση, θα είχαν συμβεί όλα αυτά;».
Τηλεφώνησα προσπαθώντας να βρω τον ειδικό της NSA για την ΕΛΛΑΔΑ Τζώρτζ Κάρβερ.
Μετά από αρκετή προσπάθεια και ισχυρή πίεση ο Κάρβερ βρέθηκε σε κάποιο τηλέφωνο. Όχι στα κεντρικά της υπηρεσίας στο Φορντ Μηντ του Μέρηλαντ, αλλά στην σουΐτα 4001 του ξενοδοχείου «Πιέρ» στην Ουάσιγκτων!.....
«Τζωρζ παλιόφιλε, μετακόμισες… από την σουΐτα του Φορντ Μηντ στο Πιέρ», του είπα πειραχτικά.
«Τι γίνεται με την Ελλάδα Τζωρτζ;»
«Τι γίνεται;» ρώτησε αθώα. «Είμαι πολύ μακριά για να ξέρω. Άλλωστε είμαι σε άδεια!...».
«Άκουσε Τζωρτζ», είπα σοβαρά πλέον. Αν δεν ξέρεις ότι ΝΑΡΚΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ από Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, τότε να ζητήσεις εδώ και τώρα τη σύνταξή σου, αλλοιώς σε βλέπω να οδηγείς εκεί μέσα τα μικρά τζιπάκια μεταφέροντας καφέδες. Για να μη σου πω ότι θα «σε φάνε τα σκυλιά» …που είναι το πιθανότερο. Αν ξέρεις κάτι, πες μου. Από στιγμή σε στιγμή θα ηχήσουν τα τύμπανα του ΝΑΤΟ…».
Τζωρτζ Κάρβερ: «Φίλε μου δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗ γίνεται από ομάδες «SEALS», οι οποίες έχουν εντολή από την NSA, δηλαδή από μένα. Έχω την εντολή του αρχηγού γι’ αυτό». «Επομένως εγώ πρέπει να ψάξω από πού έχει ο αρχηγός σου την άδεια, έτσι; Αλλά γιατί να μου πεί;…»
«Αν τον ρωτήσεις σωστά θα πάρεις και τη σωστή απάντηση….», είπε ο Τζωρτζ Κάρβερ!....
Ο Κάρβερ μου έδωσε να καταλάβω με κάτι μισόλογα πως κάποιοι Ευρωπαίοι….κάποιοι Αμερικανοί υψηλά ιστάμενοι επιθυμούσαν «αταξία στην Ελλάδα». Ήθελαν τη διάσπαση των πολιτικών δυνάμεων.
Ωστόσο δεν αποτόλμησα να απευθυνθώ στον αρχηγό της NSA, θεωρώντας μη σωστή από κάθε άποψη την ενέργειά μου. Δεν έκανα τίποτα άλλο σε άλλη κατεύθυνση. Περίμενα την απόφαση του αρχιστράτηγου για συναγερμό.
Αλλά επειδή κάποια πράγματα στο ΝΑΤΟ κινούνται πολύ αργά-γραφειοκρατικά- είχα καλέσει σε σύσκεψη στο μεταξύ τους συνεργάτες μου. Το θέμα ήταν η διαρροή προς την τουρκική κυβέρνηση ότι δήθεν η Ελλάδα μετακινούσε στρατό προς την Θράκη και τα νησιά.
Η κυρία Χάνσεν ήταν εντελώς αντίθετη με το «πείραμά μου», όπως το ονόμασε. Την έβγαλα αμέσως από τον κύκλο της σύσκεψης.
Συζητούσαμε τα θετικά και αρνητικά επιχειρήματα της «διαρροής», όταν τηλεφώνησε ο Σακίπ Σαμπατζί. Με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν εγνώριζε τίποτα. Είχε προηγουμένως επικοινωνήσει και με τον αρχιστράτηγο.
Αποφάσισα αμέσως να τον πληροφορήσω, αφού του απέσπασα το λόγο της τιμής του ότι δεν θα φανέρωνε την πηγή του, ότι παρετηρείτο κίνηση ελληνικών στρατευμάτων στην Θράκη και στα νησιά του Αιγαίου!.... Με ευχαρίστησε και βιάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο.
Λίγο αργότερα μου τηλεφώνησε ο Αλεξάντερ Χαίηγκ και μου είπε πως ο Έλσγουερθ Μπάκνερ τον είχε «πληροφορήσει» ότι οι Ευρωπαίοι της Μπίλντεμπεργκ:
ΑΝΙΕΛΙ, ΡΟΤΣΙΛΝΤ και ο Βρεταννός ΕΡΙΚ ΡΟΛ είχαν «πείσει» την NSA να στείλει στην Ελλάδα ομάδες «SEALS» για να πραγματοποιήσουν ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΕΙΣ!....
Κατόπιν, μέσω πρακτορείων ειδήσεων, θα ανακοινωνόταν στον Παγκόσμιο τύπο ότι η Τουρκία ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Λιμάνια και ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!...
Θα εδημιουργείτο κατάσταση πολέμου, με αποτέλεσμα να αναβάλλονταν οι εκλογές, να εδημιουργείτο κλίμα ανασφάλειας και κάποια στιγμή θα οδηγούσαν έντεχνα την κοινή γνώμη κατά του Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ με το επιχείρημα ότι αυτός ο «μαρξιστής» είχε προκαλέσει την πολεμική ένταση. Για να μην έφτανε η Ελλάδα στον ΠΟΛΕΜΟ με την Τουρκία, θα έπρεπε ο Παπανδρέου να υποχωρήσει…..για κάποιο διάστημα.
Στο διάστημα της «υποχώρησης» Παπανδρέου θα έπαιζαν το παιχνίδι τους.
Οι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, οι πολιτευτές και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, διψασμένοι για την απόκτηση της εξουσίας και βλέποντας ότι θα την έχαναν λόγω «αδυναμίας» του Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, θα σπρώχνονταν έντεχνα στο νέο σχήμα του Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, που θα υποσχόταν την εξουσία την οποία και θα κατακτούσε με ένα κεντροδεξιό σχήμα στο οποίο θα είχαν προσχωρήσει και ορισμένοι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ και ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ του ΠΑΣΟΚ!......
Σατανικό σχέδιο, πράγματι!.....
«Και τι να κάνω εγώ θείο;» ρώτησα τον Χαίηγκ.
«Να μιλήσεις με τον Χάμμερ. Εκείνος ξέρει τι θα κάνει και δεν υπάρχει περίπτωση να σε αναμείξη!...».
Το ίδιο βράδυ ο αρχιστράτηγος έθεσε σε συναγερμό τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Τηλεφώνησα στον Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και του περιέγραψα την κατάσταση όσο μπορούσα. Νομίζω ότι κατάλαβε. Θα έκανε δηλώσεις, είπε, και θα καλούσε το λαό σε …..επαγρύπνηση.
Σχόλιο: Σε όσους θυμούνται την συγκεκριμένη ομιλία του Εβραίου Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, πράγματι κάλεσε τον «λαό» σε επαγρύπνηση, αλλά όχι εναντίον του ξένου ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΤΟΥ, αλλά εναντίον της Δεξιάς!.....
Δεν κινδυνεύαμε από την ναρκοθέτηση των «SEALS»……
Σκοπός του ήταν αν, έχανε την εξουσία να βάλλει την Ελλάδα σε νέο ΕΜΦΥΛΙΟ!..
Για τέτοιους πολιτικούς άνδρες μιλάμε! Αργότερα επικοινώνησα με τον ΑΡΜΑΝΔΟ ΧΑΜΜΕΡ, τον πρόεδρο της πολυεθνικής πετρελαίου «Οξυντένταλ». Όταν τελείωσα την αφήγησή μου ταράχτηκε πολύ. Με αρκετή σοφία μου σύστησε να περιμένω. Θα επικοινωνούσε ο ίδιος με τους «κατάλληλους ανθρώπους» για να τελείωνε το ζήτημα αυτό. ‘άλλωστε δεν συνέφερε και τον ίδιο μια αναταραχή στα Βαλκάνια.
Το μέτωπο στο Αφγανιστάν ήταν ακόμη ανοιχτό. Μια πολεμική αναμέτρηση Ελλάδας- Τουρκίας θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες. Ίσως να κινδύνευαν τα πετρέλαια στον Κόλπο. Και αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Μου είπε να του τηλεφωνήσω πάλι το πρωΐ…πριν από τις 9 τοπική ώρα Λος Άντζελες….
Περίμενα και τις οδηγίες από την ομάδα στην οποία ανήκα. Καθυστερούσαν δραματικά…. Είχα ζητήσει από μυστικό παράπλευρο κανάλι του αμερικανικού Πενταγώνου το σχέδιο ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗΣ!.......
Το ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ δεν είχε κανένα σχέδιο!.....
Κατάλαβα ότι η κατάσταση ήταν περισσότερο σοβαρή από ότι παρουσιαζόταν. Ζήτησα τότε –με κάθε δυνατή μυστικότητα- το σχέδιο από τον Τζων Νεγρεπόντε, που είχε πρόσβαση στ γραφείο επιχειρήσεων της NSA. Πράγματι ο Τζων μου έστειλε το σχέδιο με έναν ειδικό πράκτορα, τον Τεντ Χιουζ.
Στα χέρια μου έφθασε την επομένη, αργά το απόγευμα.
Περιείχε και επιχείρηση για ΔΙΑΚΟΠΗ των ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ εκτός από την ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ εγκαταστάσεων Οργανισμών κοινής Ωφέλειας!.....
Επί τέλους ήρθε η απόφαση της ομάδας στην οποία ανήκα.
Οι εντολές ήσαν απλές: να εφαρμοζόταν η τακτική της διαρροής προς κάθε κατεύθυνση, κυρίως προς την Τουρκική κυβέρνηση. Σχεδόν ταυτόχρονα τηλεφώνησα στον ΑΡΜΑΝΔΟ ΧΑΜΜΕΡ. Ήταν «βαθειά» απογοητευμένος. Μου τόνισε ότι μερικοί δεν εννοούν να καταλάβουν ότι οι λύσεις προέρχονται από διάλογο και όχι από έναν πόλεμο.
Είχε μιλήσει με τα «σωστά πρόσωπα» και με παρότρυνε να ωθήσω τα πράγματα στην «σωστή τους κατεύθυνση». Τον ευχαρίστησα θερμά κατόπιν τηλεφώνησα στον πρεσβευτή της Σοβιετικής Ένωσης, Ανατόλι Ντομπρύνιν, που τον είχα βγάλει από ένα επίσημο δείπνο.
Ο Ντομπρύνιν, ένας γνήσιος επαγγελματίας, σε περιπτώσεις κρίσεων δεν έδειχνε τη συντροφικότητα εκείνη με την οποία συνήθως διευκόλυνε τις διαδικασίες της διπλωματίας. Άρχισε λέγοντάς μου πως ήξερε ότι όποτε του τηλεφωνούσα δεν θα είχα καλά νέα. Αστειεύθηκα λέγοντάς του ότι συνήθως έλειπε σε εποχές κρίσεων και άφηνε πίσω τον επιτετραμμένο να δέχεται τις ψυχρολουσίες.
Ήταν προφανές ότι τον είχα αιφνιδιάσει. Τον πληροφόρησα ότι μόλις «προηγουμένως» είχα πληροφορηθεί το ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΙΜΑΝΙΩΝ, ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ και Υπηρεσιών κοινής Ωφέλειας!....και πως είχα υποχρέωση να τον ενημερώσω …..αμέσως….
Ο Ντομπρύνιν ήταν πολύ ψυχρός. Ρώτησε ποια ακριβώς μέτρα συνεπαγόταν το σχέδιο ναρκοθέτησης. Έχασε την ψυχραιμία του μόνον μία φορά, όταν τον ρώτησα πως θα αντιδρούσε η Σοβιετική Ένωση αν οι 100.000 στρατιώτες της στο Αφγανιστάν διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο αιχμαλώτισης από τους αφγανούς αντάρτες ή από τον πακιστανικό στρατό.
Ο Ντομπρύνιν ταράχθηκε ασυνήθιστα και απεκάλυψε περισσότερα από όσα ήταν δυνατό να αποκαλύψει.
«Πρώτα απ’ όλα εμείς δεν τοποθετούμε ποτέ δυνάμεις κάπου που να μην μπορούν να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους. Δεύτερον, αν οι πακιστανοί ή οι αντάρτες μας απειλήσουν, θα τους εξοντόσουμε μέσα σε δύο μέρες. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι έχουμε κάνει τα σχέδιά μας γι’ αυτό το ενδεχόμενο».
Η οργή του ξεθύμανε γρήγορα. Ήταν δικαιολογημένη εξ αιτίας της απογοήτευσης ενός ανθρώπου που πιστεύω ότι ήταν πάντα ειλικρινά αφοσιωμένος στην βελτίωση των αμερικανοσοβιετικών σχέσεων (μέσα στο βασικό πλαίσιο των Σοβιετικών παγκόσμιων συμφερόντων) και τώρα έβλεπε να κινδυνεύει το έργο μιας ολόκληρης ζωής.
Ο Ντομπρύνιν ζήτησε να του στείλω το σχέδιο ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗΣ.
Τον πληροφόρησα ότι… «δεν το είχα»!... Φυσικά δεν με πίστεψε. Είπε ότι θα ήταν θλιβερό αν δεν τον εμπιστευόμουνα ότι θα κρατούσε ένα μυστικό ούτε για μερικά σαρανταοκτάωρα…(εννοούσε ότι τόσο χρειαζόταν για να το μάθει). Τον διαβεβαίωσα όμως ότι αν το έπαιρνα στα χέρια μου θα του έστελνα αμέσως αντίγραφο πριν περάσου μερικά σαρανταοκτάωρα. Μου είπε ότι επιτέλους κάτι είχε πετύχει στις συναλλαγές του με την ιμπεριαλιστική Ατλαντική Συμμαχία!...
Έστειλα τον ταγματάρχη Ντελάνεϋ στην Άγκυρα για να «διαρρεύσει» στους στρατοκράτορες της Τουρκίας τις πληροφορίες που είχαμε επιλέξει. Η Κυρία Χάνσεν έφυγε για την Νέα Υόρκη για να συναντήσει το διευθυντή της Τριμερούς Ζίγκμπινιου Μπρεζίνσκυ και να τον πληροφορήσει ότι η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΡΟΪΚΑ (ΑΝΙΕΛΙ, ΡΟΤΣΙΛΝΤ, ΡΟΛ) επεδίωκαν την ένταση, τώρα ακριβώς που η Τριμερής είχε επιλέξει την εφαρμογή της ύφεσης και που ο καινούριος πρόεδρος των ΗΠΑ ετοιμαζόταν να άρει το ΕΜΠΑΡΓΚΟ προς την ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ!...
Η κυρία Σταύρου-Χάϊλαντ πήγε στην Αθήνα για να ενημερώσει τον Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ- κάπως χλιαρά βέβαια, φοβούμενη μήπως τον πιάσει το πολεμικό του….μένος!....
Ο συνεργάτης μου, αναλυτής για πολιτικές υποθέσεις, Ντέϊβιντ Κόλμαν ανέλαβε να πραγματοποιήσει «διαρροές» στις ευρωπαϊκές ομάδες της Μπίλντεμπεργκ και της Τριμερούς.
Ο Τζων Ράντμαν, συνεργάτης μου κι αυτός, ειδικός σύνδεσμος με όλες τις ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ του ΠΛΑΝΗΤΗ, ανέλαβε το πιο εύκολο έργο απ’ όλους μας: την ενημέρωση, όπως εμείς την εννοούσαμε, των μυστικών υπηρεσιών σε αυστηρά επιλεγμένους ανθρώπους.!......
Η Τζέην Άλλεν, συνεργάτιδά μου-αναλύτρια του Παγκόσμιου Τύπου(ΜΜΕ)- είχε μείνει πίσω μαζί μου. Η Τζέην έκανε διαρροές σε γνωστούς της ανταποκριτές και διεθνή πρακτορεία με μεγάλη προσοχή, με το σταγονόμετρο.
«Διέρρεε» κάτι και ωθούσε όλους τους άλλους να βγάλουν συμπέρασματα ή να αναλύσουν με την βοήθεια της φαντασίας τους!... Όταν οι προετοιμασίες πήραν το δρόμο τους, όλα ησύχασαν…..
Καθόμουν στο γραφείο μου και σκεπτόμουν πως οι επόμενες μέρες θα καθόριζαν την τύχη της ύφεσης και μαζί της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων.
Μια παράξενη σιωπή που προερχόταν από το γραφείο του Γενικού Γραμματέα της Συμμαχίας δεν μου φαινόταν περίεργη. Ήταν απλά ύποπτα ένοχη. Περίεργη, από την άλλη πλευρά, ήταν η σιωπή του αρχιστράτηγου. Κρατούσε μια επιτηδευμένη ουδετερότητα. Είχαν περάσει σαρανταοκτώ ώρες, όταν οι επικρίσεις άρχισαν να καταφθάνουν σε ρυθμό γοργής αγανάκτησης.
Αυτή μου την ενέργεια μερικοί την χαρακτήρισαν ως «παράτολμη και λανθασμένη». Άλλοι ήταν πιο επιθετικοί. «….ένας ειδικός σύμβουλος δεν πρέπει να έχει ελεύθερη δικαιοδοσία στη….διεθνή κοινότητα!!...».
Ο Βρεταννός Έρικ Ρολ χαρακτήρισε την ενέργειά μου ως «περισσότερο ανήθικη πρόκληση προς….τη διεθνή κοινότητα απ’ ότι μια τυχόν ανάμειξη του ΝΑΤΟ σε προετοιμασία ΠΟΛΕΜΟΥ».
Ο ΒΑΡΩΝΟΣ ΡΟΤΣΙΛΝΤ είπε ότι οι ενέργειές μου «εναντιώνονται στην κοινή λογική».
Ο ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΑΝΙΕΛΙ χαρακτήρισε την πράξη μου ως «επικίνδυνη και πιθανώς αναποτελεσματική, κακοσχεδιασμένη, διπλά εξοργιστική και δόλια».
Αν οι επικριτές είχαν προσέξει περισσότερο την πραγματικότητα και λιγώτερο την προσωπική τους αγανάκτηση, θα έβλεπαν ότι η αντίδρασή τους ήταν τουλάχιστον παράλογη. Θα έβλεπαν ότι η κομμουνιστική αντίδραση ήταν πολύ πιο συγκρατημένη απ’ ότι η δικά τους.
Φυσικά δεν μπορούσαν να ξέρουν ότι ο Ντομπρύνιν κι εγώ είχαμε μιλήσει, όπως δεν μπορώ να ξέρω αν είχαν πληροφορηθεί για την επαφή μου με τον πρόεδρο της «Οξυντένταλ» Α. ΧΑΜΜΕΡ.
Οι επικριτές μου, όπως ανέφερα δεν γνωρίζουν αυτές τις επαφές. Όμως υπήρχαν πολλές σοβιετικές ενδείξεις ότι η αντίδραση ήταν χαμηλών τόνων….
Η αντίδραση της ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ήταν ακόμη πιο λεπτή. Εκείνο το βράδυ, η Τριμερής μας έδωσε ένα ακόμη μάθημα εμμεσότητας!.
Αργά το βράδυ της επόμενης μέρας ο διευθυντής της Τριμερούς Μπρεζίνσκυ έφθασε στις Βρυξέλλες. Σε κάθε κρίση ή ένταση αναπτύσσεται σταθερά- μερικές φορές σχεδόν ανυπόφορα- μέχρι κάποιο αποφασιστικό σημείο καμπής. Η συζήτηση με τον Μπρεζίνσκυ, έστω κι αν δεν ήταν ακόμη το σημείο καμπής, εκτόνωσε την πίεση.
Ξέραμε ότι η ΥΦΕΣΗ ήταν ακόμα στο πρόγραμμα. Κάθε μέρα που περνούσε χωρίς να ματαιωθεί έκανε πιο πιθανή την πραγμάτωσή της.
Σ’ αυτήν την περίπτωση η Τρόϊκα της ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ θ’ απομονωνόταν. Οπότε θα είχαμε κερδίσει το παιχνίδι. Η τελευταία αβεβαιότητα που απέμεινε εξαφανίστηκε όταν ο Μπρεζίνσκυ κι εγώ συναντηθήκαμε για φαγητό το μεσημέρι για να συνεχίσουμε την συζήτηση.
Ο Μπρεζίνσκυ ισχυρίσθηκε ότι εγώ μεγαλοποιούσα το ρόλο μου όπως και τον σοβιετικό ρόλο στα διεθνή δρώμενα. Του τόνισα ότι ήταν σημαντικό να διευθετηθεί ο «πόλεμος μεταξύ των διαφόρων ομάδων».
Από την πλευρά μας ήμασταν προετοιμασμένοι να επιλύσουμε τις όποιες διαφορές με καλή πίστη πάνω σε γενικές γραμμές μιας πολιτικής και οικονομικής διευθέτησης. Καθώς τρώγαμε ένας από τους βοηθούς του διευθυντή της Τριμερούς έφερε ένα μήνυμα του ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ. Παρά την συνηθισμένη φλυαρία της επιστολής –οδηγίας απέφευγε οποιοδήποτε υπαινιγμό μιας αναμέτρησης ανάμεσα στις ομάδες προειδοποιώντας ταυτόχρονα για τις συνέπειες των πράξεων τους.
Ρώτησα αθώα αν η προειδοποίηση του Ροκφέλλερ αναφερόταν μόνο σε ενέργειες ή σε μέτρα που είχαν ήδη ληφθεί. «Προφανώς», απάντησε ο Μπρεζίνσκυ, που η υπομονή του κόντευε να εξαντληθεί από την χοντροκεφαλιά μου.
«Ο πρόεδρος της Τριμερούς δεν μπορούσε παρά να εννοεί πρόσθετα μέτρα».
Καθώς ήταν φανερό ότι ευχαριστούσε τον Μπρεζίνσκυ να παίζει τον καθηγητή τον ρώτησα γιατί το γράμμα δεν ανέφερε κάποιον υπαινιγμό για τις «κυρώσεις» ή για τη συνέχιση της….γραμμής. ο διευθυντής της Τριμερούς απάντησε υπομονετικά ότι εφ’ όσον δεν είχα ρωτήσει κάτι τέτοιο, μεσούσης της κρίσης, ο πρόεδρος δεν είχε θεωρήσει αναγκαίο να την αναφέρει (τη συνέχιση της γραμμής της ύφεσης!....».
Για οποιονδήποτε εξοικειωμένο με την τακτική της Τριμερούς μια τέτοια λεπτότητα ήταν μια νέα εμπειρία. !.. Ρώτησα αν έπρεπε να είχα κάνει μια ερώτηση για τη συνέχιση της γραμμής της ύφεσης ή για «Κυρώσεις». «ΟΧΙ», είπε απελπισμένα ο Μπρεζινσκυ, που δεν «καταλάβαινα»!....
Η ύφεση θα συνεχιζόταν και οι «κυρώσεις» δεν θα επιβάλλονταν. Η κρίση είχε τερματισθεί!....
ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Αθανάσιος Στριγάς
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΟΜΩΤΕΣ
Ο μεγάλος ηγέτης της Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ, που πίστευε πάντα στην ειρήνη και στη δημοκρατία, δεν θα ενέκρινε ποτέ μια τέτοια απρόκλητη ενέργεια. Σεις που βαδίζετε στα βήματά του δεν νομίζω ότι θα επιτρέπατε κάτι τέτοιο…».«Μεγάλος άντρας ο Ατατούρκ!...» αναστέναξε με θαυμασμό ο χουντικός στρατηγός. «Μην ανησυχείτε, θα μάθω και σας υπόσχομαι να αποτρέψω οποιαδήποτε ενέργεια που θα τραυμάτιζε την ειρήνη!...».
«Σας ευχαριστώ, αξιότιμε κύριε Εβρέν. Ήμουνα βέβαιος για την προσήλωσή σας στην υπόθεση της ειρήνης..», είπε ο Σαμπαντζί.
Τώρα βέβαια πόσους Τούρκους είχαν σκοτώσει, ήταν μια άλλη υπόθεση. Το αίμα του ΠΡΟΕΔΡΟΥ της Συνομοσπονδίας Επαναστατικών Συνδικάτων (DISK) Κεμάλ Τουκλέρ ήταν ακόμα νωπό…..Οφείλω να ομολογήσω ότι προς τα έξω έδειχναν ένα πολιτισμένο προφίλ!.....
Περίμενα μέχρι την επομένη το πρωΐ και ενώ η NSA είχε στείλει μια φωτογραφία ΔΟΡΥΦΟΡΟΥ από κάποια λιμάνια της ΕΛΛΑΔΑΣ όπου φαίνονταν κάποιες ύποπτες κινήσεις κάποιων μαυροντυμένων και κουκουλοφόρων ανδρών χωρίς κάποιο σχόλιο ή ενέργεια. Ζήτησα να συναντήσω τον αρχηστράτηγο. Με δέχθηκε μετά από δεκαπέντε λεπτά. Του ανέλυσα την κατάσταση μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τον παρότρυνα να σήμαινε συναγερμό στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ ως προειδοποίηση τουλάχιστον, εφ’ όσον «κάποιοι» δεν θεώρησαν σκόπιμο ούτε τον αρχιστράτηγο να ενημερώσουν. Μου ζήτησε χρόνο μέχρι το μεσημέρι ή το απόγευμα.
Επιστρέφοντας από τη συνάντησή μου με τον αρχιστράτηγο αναρωτήθηκα: «…αν ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ δεν είχε κάνει εκείνη την πρόταση, θα είχαν συμβεί όλα αυτά;».
Τηλεφώνησα προσπαθώντας να βρω τον ειδικό της NSA για την ΕΛΛΑΔΑ Τζώρτζ Κάρβερ.
Μετά από αρκετή προσπάθεια και ισχυρή πίεση ο Κάρβερ βρέθηκε σε κάποιο τηλέφωνο. Όχι στα κεντρικά της υπηρεσίας στο Φορντ Μηντ του Μέρηλαντ, αλλά στην σουΐτα 4001 του ξενοδοχείου «Πιέρ» στην Ουάσιγκτων!.....
«Τζωρζ παλιόφιλε, μετακόμισες… από την σουΐτα του Φορντ Μηντ στο Πιέρ», του είπα πειραχτικά.
«Τι γίνεται με την Ελλάδα Τζωρτζ;»
«Τι γίνεται;» ρώτησε αθώα. «Είμαι πολύ μακριά για να ξέρω. Άλλωστε είμαι σε άδεια!...».
«Άκουσε Τζωρτζ», είπα σοβαρά πλέον. Αν δεν ξέρεις ότι ΝΑΡΚΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ από Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, τότε να ζητήσεις εδώ και τώρα τη σύνταξή σου, αλλοιώς σε βλέπω να οδηγείς εκεί μέσα τα μικρά τζιπάκια μεταφέροντας καφέδες. Για να μη σου πω ότι θα «σε φάνε τα σκυλιά» …που είναι το πιθανότερο. Αν ξέρεις κάτι, πες μου. Από στιγμή σε στιγμή θα ηχήσουν τα τύμπανα του ΝΑΤΟ…».
Τζωρτζ Κάρβερ: «Φίλε μου δεν είναι ακριβώς έτσι. Η ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗ γίνεται από ομάδες «SEALS», οι οποίες έχουν εντολή από την NSA, δηλαδή από μένα. Έχω την εντολή του αρχηγού γι’ αυτό». «Επομένως εγώ πρέπει να ψάξω από πού έχει ο αρχηγός σου την άδεια, έτσι; Αλλά γιατί να μου πεί;…»
«Αν τον ρωτήσεις σωστά θα πάρεις και τη σωστή απάντηση….», είπε ο Τζωρτζ Κάρβερ!....
Ο Κάρβερ μου έδωσε να καταλάβω με κάτι μισόλογα πως κάποιοι Ευρωπαίοι….κάποιοι Αμερικανοί υψηλά ιστάμενοι επιθυμούσαν «αταξία στην Ελλάδα». Ήθελαν τη διάσπαση των πολιτικών δυνάμεων.
Ωστόσο δεν αποτόλμησα να απευθυνθώ στον αρχηγό της NSA, θεωρώντας μη σωστή από κάθε άποψη την ενέργειά μου. Δεν έκανα τίποτα άλλο σε άλλη κατεύθυνση. Περίμενα την απόφαση του αρχιστράτηγου για συναγερμό.
Αλλά επειδή κάποια πράγματα στο ΝΑΤΟ κινούνται πολύ αργά-γραφειοκρατικά- είχα καλέσει σε σύσκεψη στο μεταξύ τους συνεργάτες μου. Το θέμα ήταν η διαρροή προς την τουρκική κυβέρνηση ότι δήθεν η Ελλάδα μετακινούσε στρατό προς την Θράκη και τα νησιά.
Η κυρία Χάνσεν ήταν εντελώς αντίθετη με το «πείραμά μου», όπως το ονόμασε. Την έβγαλα αμέσως από τον κύκλο της σύσκεψης.
Συζητούσαμε τα θετικά και αρνητικά επιχειρήματα της «διαρροής», όταν τηλεφώνησε ο Σακίπ Σαμπατζί. Με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν εγνώριζε τίποτα. Είχε προηγουμένως επικοινωνήσει και με τον αρχιστράτηγο.
Αποφάσισα αμέσως να τον πληροφορήσω, αφού του απέσπασα το λόγο της τιμής του ότι δεν θα φανέρωνε την πηγή του, ότι παρετηρείτο κίνηση ελληνικών στρατευμάτων στην Θράκη και στα νησιά του Αιγαίου!.... Με ευχαρίστησε και βιάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο.
Λίγο αργότερα μου τηλεφώνησε ο Αλεξάντερ Χαίηγκ και μου είπε πως ο Έλσγουερθ Μπάκνερ τον είχε «πληροφορήσει» ότι οι Ευρωπαίοι της Μπίλντεμπεργκ:
ΑΝΙΕΛΙ, ΡΟΤΣΙΛΝΤ και ο Βρεταννός ΕΡΙΚ ΡΟΛ είχαν «πείσει» την NSA να στείλει στην Ελλάδα ομάδες «SEALS» για να πραγματοποιήσουν ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΕΙΣ!....
Κατόπιν, μέσω πρακτορείων ειδήσεων, θα ανακοινωνόταν στον Παγκόσμιο τύπο ότι η Τουρκία ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Λιμάνια και ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!...
Θα εδημιουργείτο κατάσταση πολέμου, με αποτέλεσμα να αναβάλλονταν οι εκλογές, να εδημιουργείτο κλίμα ανασφάλειας και κάποια στιγμή θα οδηγούσαν έντεχνα την κοινή γνώμη κατά του Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ με το επιχείρημα ότι αυτός ο «μαρξιστής» είχε προκαλέσει την πολεμική ένταση. Για να μην έφτανε η Ελλάδα στον ΠΟΛΕΜΟ με την Τουρκία, θα έπρεπε ο Παπανδρέου να υποχωρήσει…..για κάποιο διάστημα.
Στο διάστημα της «υποχώρησης» Παπανδρέου θα έπαιζαν το παιχνίδι τους.
Οι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, οι πολιτευτές και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, διψασμένοι για την απόκτηση της εξουσίας και βλέποντας ότι θα την έχαναν λόγω «αδυναμίας» του Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, θα σπρώχνονταν έντεχνα στο νέο σχήμα του Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, που θα υποσχόταν την εξουσία την οποία και θα κατακτούσε με ένα κεντροδεξιό σχήμα στο οποίο θα είχαν προσχωρήσει και ορισμένοι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ και ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ του ΠΑΣΟΚ!......
Σατανικό σχέδιο, πράγματι!.....
«Και τι να κάνω εγώ θείο;» ρώτησα τον Χαίηγκ.
«Να μιλήσεις με τον Χάμμερ. Εκείνος ξέρει τι θα κάνει και δεν υπάρχει περίπτωση να σε αναμείξη!...».
Το ίδιο βράδυ ο αρχιστράτηγος έθεσε σε συναγερμό τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Τηλεφώνησα στον Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και του περιέγραψα την κατάσταση όσο μπορούσα. Νομίζω ότι κατάλαβε. Θα έκανε δηλώσεις, είπε, και θα καλούσε το λαό σε …..επαγρύπνηση.
Σχόλιο: Σε όσους θυμούνται την συγκεκριμένη ομιλία του Εβραίου Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, πράγματι κάλεσε τον «λαό» σε επαγρύπνηση, αλλά όχι εναντίον του ξένου ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΤΟΥ, αλλά εναντίον της Δεξιάς!.....
Δεν κινδυνεύαμε από την ναρκοθέτηση των «SEALS»……
Σκοπός του ήταν αν, έχανε την εξουσία να βάλλει την Ελλάδα σε νέο ΕΜΦΥΛΙΟ!..
Για τέτοιους πολιτικούς άνδρες μιλάμε! Αργότερα επικοινώνησα με τον ΑΡΜΑΝΔΟ ΧΑΜΜΕΡ, τον πρόεδρο της πολυεθνικής πετρελαίου «Οξυντένταλ». Όταν τελείωσα την αφήγησή μου ταράχτηκε πολύ. Με αρκετή σοφία μου σύστησε να περιμένω. Θα επικοινωνούσε ο ίδιος με τους «κατάλληλους ανθρώπους» για να τελείωνε το ζήτημα αυτό. ‘άλλωστε δεν συνέφερε και τον ίδιο μια αναταραχή στα Βαλκάνια.
Το μέτωπο στο Αφγανιστάν ήταν ακόμη ανοιχτό. Μια πολεμική αναμέτρηση Ελλάδας- Τουρκίας θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες. Ίσως να κινδύνευαν τα πετρέλαια στον Κόλπο. Και αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Μου είπε να του τηλεφωνήσω πάλι το πρωΐ…πριν από τις 9 τοπική ώρα Λος Άντζελες….
Περίμενα και τις οδηγίες από την ομάδα στην οποία ανήκα. Καθυστερούσαν δραματικά…. Είχα ζητήσει από μυστικό παράπλευρο κανάλι του αμερικανικού Πενταγώνου το σχέδιο ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗΣ!.......
Το ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ δεν είχε κανένα σχέδιο!.....
Κατάλαβα ότι η κατάσταση ήταν περισσότερο σοβαρή από ότι παρουσιαζόταν. Ζήτησα τότε –με κάθε δυνατή μυστικότητα- το σχέδιο από τον Τζων Νεγρεπόντε, που είχε πρόσβαση στ γραφείο επιχειρήσεων της NSA. Πράγματι ο Τζων μου έστειλε το σχέδιο με έναν ειδικό πράκτορα, τον Τεντ Χιουζ.
Στα χέρια μου έφθασε την επομένη, αργά το απόγευμα.
Περιείχε και επιχείρηση για ΔΙΑΚΟΠΗ των ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ εκτός από την ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ εγκαταστάσεων Οργανισμών κοινής Ωφέλειας!.....
Επί τέλους ήρθε η απόφαση της ομάδας στην οποία ανήκα.
Οι εντολές ήσαν απλές: να εφαρμοζόταν η τακτική της διαρροής προς κάθε κατεύθυνση, κυρίως προς την Τουρκική κυβέρνηση. Σχεδόν ταυτόχρονα τηλεφώνησα στον ΑΡΜΑΝΔΟ ΧΑΜΜΕΡ. Ήταν «βαθειά» απογοητευμένος. Μου τόνισε ότι μερικοί δεν εννοούν να καταλάβουν ότι οι λύσεις προέρχονται από διάλογο και όχι από έναν πόλεμο.
Είχε μιλήσει με τα «σωστά πρόσωπα» και με παρότρυνε να ωθήσω τα πράγματα στην «σωστή τους κατεύθυνση». Τον ευχαρίστησα θερμά κατόπιν τηλεφώνησα στον πρεσβευτή της Σοβιετικής Ένωσης, Ανατόλι Ντομπρύνιν, που τον είχα βγάλει από ένα επίσημο δείπνο.
Ανατόλι Ντομπρύνιν
Ο Ντομπρύνιν, ένας γνήσιος επαγγελματίας, σε περιπτώσεις κρίσεων δεν έδειχνε τη συντροφικότητα εκείνη με την οποία συνήθως διευκόλυνε τις διαδικασίες της διπλωματίας. Άρχισε λέγοντάς μου πως ήξερε ότι όποτε του τηλεφωνούσα δεν θα είχα καλά νέα. Αστειεύθηκα λέγοντάς του ότι συνήθως έλειπε σε εποχές κρίσεων και άφηνε πίσω τον επιτετραμμένο να δέχεται τις ψυχρολουσίες.
Ήταν προφανές ότι τον είχα αιφνιδιάσει. Τον πληροφόρησα ότι μόλις «προηγουμένως» είχα πληροφορηθεί το ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΙΜΑΝΙΩΝ, ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ και Υπηρεσιών κοινής Ωφέλειας!....και πως είχα υποχρέωση να τον ενημερώσω …..αμέσως….
Ο Ντομπρύνιν ήταν πολύ ψυχρός. Ρώτησε ποια ακριβώς μέτρα συνεπαγόταν το σχέδιο ναρκοθέτησης. Έχασε την ψυχραιμία του μόνον μία φορά, όταν τον ρώτησα πως θα αντιδρούσε η Σοβιετική Ένωση αν οι 100.000 στρατιώτες της στο Αφγανιστάν διέτρεχαν άμεσο κίνδυνο αιχμαλώτισης από τους αφγανούς αντάρτες ή από τον πακιστανικό στρατό.
Ο Ντομπρύνιν ταράχθηκε ασυνήθιστα και απεκάλυψε περισσότερα από όσα ήταν δυνατό να αποκαλύψει.
«Πρώτα απ’ όλα εμείς δεν τοποθετούμε ποτέ δυνάμεις κάπου που να μην μπορούν να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους. Δεύτερον, αν οι πακιστανοί ή οι αντάρτες μας απειλήσουν, θα τους εξοντόσουμε μέσα σε δύο μέρες. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι έχουμε κάνει τα σχέδιά μας γι’ αυτό το ενδεχόμενο».
Η οργή του ξεθύμανε γρήγορα. Ήταν δικαιολογημένη εξ αιτίας της απογοήτευσης ενός ανθρώπου που πιστεύω ότι ήταν πάντα ειλικρινά αφοσιωμένος στην βελτίωση των αμερικανοσοβιετικών σχέσεων (μέσα στο βασικό πλαίσιο των Σοβιετικών παγκόσμιων συμφερόντων) και τώρα έβλεπε να κινδυνεύει το έργο μιας ολόκληρης ζωής.
Ο Ντομπρύνιν ζήτησε να του στείλω το σχέδιο ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗΣ.
Τον πληροφόρησα ότι… «δεν το είχα»!... Φυσικά δεν με πίστεψε. Είπε ότι θα ήταν θλιβερό αν δεν τον εμπιστευόμουνα ότι θα κρατούσε ένα μυστικό ούτε για μερικά σαρανταοκτάωρα…(εννοούσε ότι τόσο χρειαζόταν για να το μάθει). Τον διαβεβαίωσα όμως ότι αν το έπαιρνα στα χέρια μου θα του έστελνα αμέσως αντίγραφο πριν περάσου μερικά σαρανταοκτάωρα. Μου είπε ότι επιτέλους κάτι είχε πετύχει στις συναλλαγές του με την ιμπεριαλιστική Ατλαντική Συμμαχία!...
Έστειλα τον ταγματάρχη Ντελάνεϋ στην Άγκυρα για να «διαρρεύσει» στους στρατοκράτορες της Τουρκίας τις πληροφορίες που είχαμε επιλέξει. Η Κυρία Χάνσεν έφυγε για την Νέα Υόρκη για να συναντήσει το διευθυντή της Τριμερούς Ζίγκμπινιου Μπρεζίνσκυ και να τον πληροφορήσει ότι η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΡΟΪΚΑ (ΑΝΙΕΛΙ, ΡΟΤΣΙΛΝΤ, ΡΟΛ) επεδίωκαν την ένταση, τώρα ακριβώς που η Τριμερής είχε επιλέξει την εφαρμογή της ύφεσης και που ο καινούριος πρόεδρος των ΗΠΑ ετοιμαζόταν να άρει το ΕΜΠΑΡΓΚΟ προς την ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ!...
Η κυρία Σταύρου-Χάϊλαντ πήγε στην Αθήνα για να ενημερώσει τον Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ- κάπως χλιαρά βέβαια, φοβούμενη μήπως τον πιάσει το πολεμικό του….μένος!....
Ο συνεργάτης μου, αναλυτής για πολιτικές υποθέσεις, Ντέϊβιντ Κόλμαν ανέλαβε να πραγματοποιήσει «διαρροές» στις ευρωπαϊκές ομάδες της Μπίλντεμπεργκ και της Τριμερούς.
Ο Τζων Ράντμαν, συνεργάτης μου κι αυτός, ειδικός σύνδεσμος με όλες τις ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ του ΠΛΑΝΗΤΗ, ανέλαβε το πιο εύκολο έργο απ’ όλους μας: την ενημέρωση, όπως εμείς την εννοούσαμε, των μυστικών υπηρεσιών σε αυστηρά επιλεγμένους ανθρώπους.!......
Η Τζέην Άλλεν, συνεργάτιδά μου-αναλύτρια του Παγκόσμιου Τύπου(ΜΜΕ)- είχε μείνει πίσω μαζί μου. Η Τζέην έκανε διαρροές σε γνωστούς της ανταποκριτές και διεθνή πρακτορεία με μεγάλη προσοχή, με το σταγονόμετρο.
«Διέρρεε» κάτι και ωθούσε όλους τους άλλους να βγάλουν συμπέρασματα ή να αναλύσουν με την βοήθεια της φαντασίας τους!... Όταν οι προετοιμασίες πήραν το δρόμο τους, όλα ησύχασαν…..
Καθόμουν στο γραφείο μου και σκεπτόμουν πως οι επόμενες μέρες θα καθόριζαν την τύχη της ύφεσης και μαζί της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων.
Μια παράξενη σιωπή που προερχόταν από το γραφείο του Γενικού Γραμματέα της Συμμαχίας δεν μου φαινόταν περίεργη. Ήταν απλά ύποπτα ένοχη. Περίεργη, από την άλλη πλευρά, ήταν η σιωπή του αρχιστράτηγου. Κρατούσε μια επιτηδευμένη ουδετερότητα. Είχαν περάσει σαρανταοκτώ ώρες, όταν οι επικρίσεις άρχισαν να καταφθάνουν σε ρυθμό γοργής αγανάκτησης.
Αυτή μου την ενέργεια μερικοί την χαρακτήρισαν ως «παράτολμη και λανθασμένη». Άλλοι ήταν πιο επιθετικοί. «….ένας ειδικός σύμβουλος δεν πρέπει να έχει ελεύθερη δικαιοδοσία στη….διεθνή κοινότητα!!...».
Έρικ Ρολ
Ο Βρεταννός Έρικ Ρολ χαρακτήρισε την ενέργειά μου ως «περισσότερο ανήθικη πρόκληση προς….τη διεθνή κοινότητα απ’ ότι μια τυχόν ανάμειξη του ΝΑΤΟ σε προετοιμασία ΠΟΛΕΜΟΥ».
Ο ΒΑΡΩΝΟΣ ΡΟΤΣΙΛΝΤ είπε ότι οι ενέργειές μου «εναντιώνονται στην κοινή λογική».
Ο ΤΖΙΟΒΑΝΙ ΑΝΙΕΛΙ χαρακτήρισε την πράξη μου ως «επικίνδυνη και πιθανώς αναποτελεσματική, κακοσχεδιασμένη, διπλά εξοργιστική και δόλια».
Αν οι επικριτές είχαν προσέξει περισσότερο την πραγματικότητα και λιγώτερο την προσωπική τους αγανάκτηση, θα έβλεπαν ότι η αντίδρασή τους ήταν τουλάχιστον παράλογη. Θα έβλεπαν ότι η κομμουνιστική αντίδραση ήταν πολύ πιο συγκρατημένη απ’ ότι η δικά τους.
Φυσικά δεν μπορούσαν να ξέρουν ότι ο Ντομπρύνιν κι εγώ είχαμε μιλήσει, όπως δεν μπορώ να ξέρω αν είχαν πληροφορηθεί για την επαφή μου με τον πρόεδρο της «Οξυντένταλ» Α. ΧΑΜΜΕΡ.
Οι επικριτές μου, όπως ανέφερα δεν γνωρίζουν αυτές τις επαφές. Όμως υπήρχαν πολλές σοβιετικές ενδείξεις ότι η αντίδραση ήταν χαμηλών τόνων….
Η αντίδραση της ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ήταν ακόμη πιο λεπτή. Εκείνο το βράδυ, η Τριμερής μας έδωσε ένα ακόμη μάθημα εμμεσότητας!.
Αργά το βράδυ της επόμενης μέρας ο διευθυντής της Τριμερούς Μπρεζίνσκυ έφθασε στις Βρυξέλλες. Σε κάθε κρίση ή ένταση αναπτύσσεται σταθερά- μερικές φορές σχεδόν ανυπόφορα- μέχρι κάποιο αποφασιστικό σημείο καμπής. Η συζήτηση με τον Μπρεζίνσκυ, έστω κι αν δεν ήταν ακόμη το σημείο καμπής, εκτόνωσε την πίεση.
Ξέραμε ότι η ΥΦΕΣΗ ήταν ακόμα στο πρόγραμμα. Κάθε μέρα που περνούσε χωρίς να ματαιωθεί έκανε πιο πιθανή την πραγμάτωσή της.
Σ’ αυτήν την περίπτωση η Τρόϊκα της ΜΠΙΛΝΤΕΜΠΕΡΓΚ θ’ απομονωνόταν. Οπότε θα είχαμε κερδίσει το παιχνίδι. Η τελευταία αβεβαιότητα που απέμεινε εξαφανίστηκε όταν ο Μπρεζίνσκυ κι εγώ συναντηθήκαμε για φαγητό το μεσημέρι για να συνεχίσουμε την συζήτηση.
Ο Μπρεζίνσκυ ισχυρίσθηκε ότι εγώ μεγαλοποιούσα το ρόλο μου όπως και τον σοβιετικό ρόλο στα διεθνή δρώμενα. Του τόνισα ότι ήταν σημαντικό να διευθετηθεί ο «πόλεμος μεταξύ των διαφόρων ομάδων».
Από την πλευρά μας ήμασταν προετοιμασμένοι να επιλύσουμε τις όποιες διαφορές με καλή πίστη πάνω σε γενικές γραμμές μιας πολιτικής και οικονομικής διευθέτησης. Καθώς τρώγαμε ένας από τους βοηθούς του διευθυντή της Τριμερούς έφερε ένα μήνυμα του ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ. Παρά την συνηθισμένη φλυαρία της επιστολής –οδηγίας απέφευγε οποιοδήποτε υπαινιγμό μιας αναμέτρησης ανάμεσα στις ομάδες προειδοποιώντας ταυτόχρονα για τις συνέπειες των πράξεων τους.
Ρώτησα αθώα αν η προειδοποίηση του Ροκφέλλερ αναφερόταν μόνο σε ενέργειες ή σε μέτρα που είχαν ήδη ληφθεί. «Προφανώς», απάντησε ο Μπρεζίνσκυ, που η υπομονή του κόντευε να εξαντληθεί από την χοντροκεφαλιά μου.
«Ο πρόεδρος της Τριμερούς δεν μπορούσε παρά να εννοεί πρόσθετα μέτρα».
Καθώς ήταν φανερό ότι ευχαριστούσε τον Μπρεζίνσκυ να παίζει τον καθηγητή τον ρώτησα γιατί το γράμμα δεν ανέφερε κάποιον υπαινιγμό για τις «κυρώσεις» ή για τη συνέχιση της….γραμμής. ο διευθυντής της Τριμερούς απάντησε υπομονετικά ότι εφ’ όσον δεν είχα ρωτήσει κάτι τέτοιο, μεσούσης της κρίσης, ο πρόεδρος δεν είχε θεωρήσει αναγκαίο να την αναφέρει (τη συνέχιση της γραμμής της ύφεσης!....».
Για οποιονδήποτε εξοικειωμένο με την τακτική της Τριμερούς μια τέτοια λεπτότητα ήταν μια νέα εμπειρία. !.. Ρώτησα αν έπρεπε να είχα κάνει μια ερώτηση για τη συνέχιση της γραμμής της ύφεσης ή για «Κυρώσεις». «ΟΧΙ», είπε απελπισμένα ο Μπρεζινσκυ, που δεν «καταλάβαινα»!....
Η ύφεση θα συνεχιζόταν και οι «κυρώσεις» δεν θα επιβάλλονταν. Η κρίση είχε τερματισθεί!....
ΤΕΛΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Αθανάσιος Στριγάς
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΟΜΩΤΕΣ
0 Comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!