“Πόσο καραγκιοζιλίκι” πια; Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει ακάθεκτος όπως το 2015

Αμήχανη η οικονομία. Αμήχανοι και οι επενδυτές. Θα επενδύσουν σε χώρα όπου καλούνται οι πολίτες να ψηφίσουν τις δυνάμεις που μάχονται τις επενδύσεις; Γιατί περί αυτού πρόκειται αν μείνουμε στην οικονομία, χωρίς να σημαίνει πως όταν έληξε η (μοναδική) 4ετία της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης άφησε πίσω της έργο στην οικονομία, στην κοινωνία, στην παιδεία, στην εργασία ή στην υγεία, ας πούμε, για να θυμίζει στον λαό, την πρώτη φορά αριστερά…

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΡΑΛΟΓΛΟΥ
ΠΗΓΗ CAPITAL.GR

Να σταθούμε όμως στην οικονομία. Και να μην πάμε πολύ πίσω, για να μας παρακολουθήσουν και οι νεότεροι. Να πάρουμε τα χρόνια της χρεοκοπίας. Από το 2008 ως και σήμερα και να δούμε τη στάση της αριστεράς και πρόοδου…, με όλες τις “φορεσιές” της. Ως αντιπολίτευση, στην καρδιά της χρεοκοπίας και των μνημονίων (που η οικονομία και η κοινωνία είχε την ανάγκη να πάρει από την Πολιτεία μια κάποια συμπαράσταση -ιδίως με μορφή εργασίας και εξασφάλιση του μέλλοντος των νέων-) πολέμησε “σκυλίσια” την κάθε μορφής επένδυση.

Χαρακτηριστικός ο κομματικός της πόλεμος προς τους Κινέζους επενδυτές που ήθελαν να απλώσουν τις δουλειές τους στον ΟΛΠ, στις ναυπηγοεπισκευαστικές μας περιοχές, στην ενέργεια και στις μεταφορές. Να φύγουν οι Κινέζοι και οι επενδύσεις τους από τη χώρα ήταν το κεντρικό σύνθημα του “αγώνα” των αριστερών της προόδου… Μάχες της αριστεράς και προόδου (μαζί με όλες τις αποχρώσεις των συντρόφων…) στους δρόμους του Πειραιά.

“Αγώνες”, από το 2009 (που έδωσαν τις προτάσεις τους οι Κινέζοι, (για κεφάλαια πάνω από 2 δισ.) στην Ελλάδα) ως τον Απρίλιο του 2016 (προσέξτε το αυτό…) που ως η πρώτη φορά αριστερά στην κυβέρνηση, υπέγραφαν τη γνωστή συμφωνία για την πρώτη τους ιδιωτικοποίηση. Την παραχώρηση του ΟΛΠ!!. Έπραξαν άριστα. Και ας καταλήξαμε εκεί επειδή οι Κινέζοι έδειξαν διπλωματική μεθοδικότητα καπιταλιστικών προδιαγραφών…

Το 2011 ως το 2015 (λίγο πριν φέρει ο λαός την αριστερά στη διακυβέρνηση της χώρας) νέες “μάχες” και οι αγώνες ενάντια… στο σύστημα. Και ας σωζόμαστε (ως φορολογούμενοι) με την πώληση της σαβούρας της κρατικής βιομηχανίας ΛΑΡΚΟ, μεταλλεία, ναυπηγεία, είδη άμυνας και άλλα πολλά.

Την ίδια χρονική περίοδο, με ανεργία ακόμη στα 12% (κατά τη δική μας άποψη πολύ πιο πάνω) και τις πρώτες μεταναστεύσεις 200.000 νέων για να βρούνε αλλού την τύχη τους, οι σύντροφοι της αριστεράς… δίνουν μάχες, ενάντια στις επενδύσεις στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική (με εκατοντάδες προσλήψεις), να μη μεγαλώσουν οι αποθηκευτικοί χώροι καυσίμων στην Αλεξανδρούπολη και στην Καβάλα (καθυστέρηση που πληρώνουμε ακόμη από την ενεργειακή κρίση). Να μη γίνει απολύτως τίποτε στην ακριτική Βόρεια Ελλάδα. Παρά την ηχηρή μετανάστευση.

Το 2015 ο λαός φέρνει στην κυβέρνηση την πρώτη φορά αριστερά με την πρώτη φορά ακροδεξιά. Όχι λόγω των αγώνων αλλά για να μην το έχει βάρος στη συνείδησή του… Δύο χρόνια μετά. Το 2017 και ενώ ακολουθεί εντυπωσιακή αύξηση της μετανάστευσης των νέων (φθάνει συνολικά τις 500.000 και πάνω) των περίπου 3.000 ντόπιων επιχειρήσεων που μεταφέρουν παραγωγικές τους εγκαταστάσεις στα Βαλκάνια και κάπου 70.000 φορολογικοί κωδικοί ιδιωτών Ελλήνων ανοίγονται στη Βουλγαρία, στα Σκόπια και αλλού (στο πρώην Ανατολικό μπλοκ) η κυβέρνηση της αριστεράς και της προόδου… ξεκινάει φορολογική σφαγή των μικρομεσαίων.

Το 2018 με το πρόσχημα εξόδου από τα μνημόνια υπογράφει τις συμφωνίες που περιέχουν και 30 τουλάχιστον υποχρεώσεις μας για αποκρατικοποίηση (!!) μέσω ΤΑΙΠΕΔ, σε ενέργεια, μεταφορές, σε υποδομές και στα νερά. Αλλά το 2023, ζητάει επανακρατικοποίηση της ενέργειας(!!). Και ορίζει ως αφήγημα (για τις εκλογές Ιουνίου) “…ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση ώστε να φρενάρει μια ανεξέλεγκτη κυβέρνηση…”. Πόσο καραγκιοζιλίκι μπορεί να ανεχθεί η αγορά και η ιδιωτική οικονομία…, ή μάλλον πόσο ακόμη;

https://www.defence-point.gr/