Ο Ψυχάρης και η πολιτική!. ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟ-ΕΒΡΑΙΟΙ-ΕΛΛΗΝΕΣ


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η πολιτική μου μελέτη: ο Ψυχάρης και η πολιτική, εδιαβάστηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1918 στα φιλολογικά Σαββατόβραδα που έχει διοργανώσει το λογοτεχνικό περιοδικό «Πυρσός» και που γίνονται μέσα στην αίθουσα του «Συλλόγου των Εμποροϋπαλλήλων».

Ο Υπουργός της Γεωργίας κ. Α. Μιχαλακόπουλος, πολλοί πολιτικοί, αξιωματικοί, λόγιοι και επιστήμονες μου έκαμαν την τιμή ν’ ακούσουν την μελέτη μου αυτή και να με συγχαρούν, μου ζήτησαν μάλιστα να την επαναλάβω, καθώς και να την τυπώσω και σε φυλλάδιο.

Ίσως γίνουν αυτά, ίσως δεν γίνουν. Ωστόσο, το αποφάσισα να τυπώσω Ένα κεφάλαιό της, όπου ζωγραφίζονται με αριστοτεχνική πέννα και μαστιγώνονται με καμτσίκι τσουχτερό από τον Ψυχάρη οι «Γερμανοέλληνες» και που απόσπασμά του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 13/02/1918.

Η ζωγραφιά και το καμτσίκι του Ψυχάρη ελπίζω να ανοίξουνε μερικά μάτια που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, έτσι δεν ξέρω κι εγώ, από ποια πάθηση που δεν έχει μελετηθεί ακόμη από την επιστήμη, να μένουν κλειστά για να ΑΝΟΙΞΟΥΝ όταν η ΠΑΤΡΙΔΑ τους ΥΠΟΔΟΥΛΩΘΕΙ στους ΓΕΡΜΑΝΟΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ!.....

ΘΕΜΑ 1

Στην πατρίδα μας δυστυχώς υπάρχουν και Γερμανοέλληνες, λίγοι ή πολλοί, δεν το γνωρίζω, ΥΠΑΡΧΟΥΝ όμως και μόνο πως υπάρχουν, είναι αρκετό για να ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ κανείς!...

Πρέπει όμως, κυρίες και κύριοι, ανάγκη απαραίτητη, πριν προχωρήσουμε, να κάνουμε μια διάκριση, να Ορίσουμε για ποιους ΓΕΡΜΑΝΟΕΛΛΗΝΕΣ θα μιλήσουμε εδώ, ποιοι Γερμανοέλληνες θα μας απασχολήσουν.

Υπάρχουν εκείνοι, που θαμπωμένοι και Μπουκωμένοι από τα μάρκα του Βαρώνου Σέγκ, έψαλαν και εξακολουθούν να ψάλλουν αίνους προς την Γερμανία (έμαθαν μάλιστα οι ΑΛΙΤΗΡΙΟΙ και τα λόγια του Γερμανικού ύμνου και θέλουν τη Γερμανία Υπεράνω όλων!), υπάρχουν κι άλλοι που το κομματικό πάθος τους έχει τυφλώσει τόσο, ώστε να είναι Γερμανόφιλοι μόνον και μόνον γιατί νομίζουν πως έτσι αντιπολιτεύονται αποτελεσματικά το –Εβραίο*- Βενιζέλο!...

Αυτές τις δύο κατηγορίες Γερμανοελλήνων τις αφήνουμε να βόσκουν ήσυχα-ήσυχα στα παχυλά λειβάδια του φανατισμού τους ή και του συμφέροντος τους αν θέλετε. Δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου οι δύο αυτές κατηγορίες.

Εμάς μας ενδιαφέρει μια άλλη κατηγορία Γερμανόφιλων και αυτή θα εξετάσουμε εδώ, γιατί αυτή την κατηγορία εξετάζει και ο Ψυχάρης, καθώς θα ιδούμε, στα έργα του. Μας ενδιαφέρουν οι Έλληνες εκείνοι που παίρνοντας στραβά την ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ και γενικά την πολιτική της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, φτάσανε στο αξιοθρήνητο σημείο να αποκαλούν, όπως λέει κι ο Ψυχάρης, την ΓΕΡΜΑΝΙΑ Δεύτερη πατρίδα τους!.....

GERMAN-ΕΒΡΑΙΟΙ-ΕΛΛΗΝΕΣ

Προ πέντε έξι ημερών μου έτυχε να τα ακούσω με τα’ αυτιά μου:

Κάποιος λόγιος φίλος μου είχε την καλοσύνη να μου διαβάσει ένα ανέκδοτο διήγημά του. Το διήγημα είχε θέμα ερωτικό με ηρωΐδα όμως μια Γερμανίδα γεννημένη στην Αθήνα. Έτσι ο φίλος ευρήκε την ευκαιρία, μιλώντας γι’ αυτήν και ερωτοτροπώντας – στο διήγημα, εννοείται – μαζί της, να μας εξομολογηθεί όλο τον κρυφό σεβντά του για τον ΚΑΪΖΕΡ και το Νίτσε, για τον Μπετόβεν και τον Φόν Κλούκ, για τον Λέσιγκ και για τον- δεν ξέρω ποιον άλλον.

Κι όταν έτσι, για να πώ κι εγώ κάτι, τον διέκοψα και τον ρώτησα:

-τι θέλει η πολιτική μέσα στο αισθηματικό διήγημα;

-Βλέπεις, Γερμανίδα είναι η ηρωΐδα μου, αποκρίθηκε ο φίλος, και πρέπει να πούμε τίποτε και για την πατρίδα της.

-Που την θαυμάζεις τόσο πολύ!...

-Και είναι να μην την θαυμάσης!.. Είπε φουσκώνοντας τα μάγουλά του ο φίλος κι εξακολουθούσε το διάβασμα.

Το ίδιο βράδυ επήρα στα χέρια μου το «Ρωμαϊκό Θέατρο» του Ψυχάρη και επήγα κυριολεκτικά να τα χάσω, γιατί μέσα στις σελίδες του προλόγου βρήκα το πορτραίτο του φίλου μου διηγηματογράφου. Δεν ηξεύρω αν είναι κι αυτός απόψε εδώ ή αν θα έρθει αργότερα. Αν τύχη όμως να είναι ή αν θα έρθει, θα θαυμάσει κι ο ίδιος με την διαισθητική δύναμη του Ψυχάρη.

ΘΕΜΑ 2

Μέσα στο τρίτο επαναστατικό βιβλίο του, που τυπώθηκε στα 1901 με τον τίτλο «Για το Ρωμαίϊκο θέατρο», που έχει τα δύο σκηνικά του έργα, τον «Κυριούλη», δράμα, και το «Γιουανάκο», κωμωδία, και μπροστά ένα βαθυστόχαστο και πολυσέλιδο πρόλογο για το «Ρωμαίικο θέατρο» μέσα στο επαναστατικό αυτό βιβλίο του αγγίζει την πολιτική από πολλές μεριές.

Αφορμή παίρνοντας από τον αχαλίνωτο Νιτσεϊσμό που είχε μετακομίσει τότε από την Γερμανία ο Καμπύσης, κι από το Υπερανρωπικό ντελίριο που είχε κατακυριέψει τους διανοούμενους ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ, έγραψε τον «Κυριούλη» για να υποστηρίξει και για να αποδείξει πόσο έξω από την ζωή είναι σήμερα οι υπερανθρωπιστικές ιδέες του «Μεσαιωνιάρικου Μπαζιμπουζούκου», όπως αποκαλεί το Νίτσε-σήμερα που κυβερνούν οι λαοί και που η ιδέα του «εις κοίρανος» έχει περάσει στην ιστορία.

«Όταν, λέει στον πρόλογό του, ξυπνάει ο κόσμος, όταν αρχίζη ο καθένας να νιώθει τι θα πεί καλό, το Ωραίο και το Δίκαιο, Έρχεται ο Τρελλός, ο ΒΑΡΒΑΡΟΣ (ΕΒΡΑΙΟ-ΓΕΡΜΑΝΟΣ) με τον Υπεράνθρωπό του και μας διδάσκει πως ο Υπεράνθρωπος έχει το δικαίωμα όλα με το βαρυό του ποδάρι να τα ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ, την Δικαιοσύνη, τα Ιδανικά, την Ιδέα, φτάνει να έχει δύναμη κι έτσι να ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ τους μικρούς, γιατί μιάν ιδέα μονάχα ξέρει: να γίνη αυτός μεγάλος κι ας πα να χαθούν οι άλλοι. ΝΟΜΟ, παιδί μου, λέει στον «Κυριούλη», οι μεγάλοι δεν έχουν παρά την δύναμή τους. Ως ότου πάει η δύναμή τους, πάει κι ό Νόμος τους».

Θαρρεί κανείς πως κι ο «Κυριούλης», κι ακόμα περισσότερο, ο πρόλογος στο «Ρωμαίικο θέατρο», εγράφηκαν επίτηδες για να απογοητέψουν τους σημερινούς ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΟΥΣ-ΓΕΡΜΑΝΟΔΟΥΛΟΥΣ της ΑΘΗΝΑΣ!..

Τους είχε διαισθανθεί τους είχε προφητέψει από το 1901 ο Ψυχάρης και για τούτο, λές, και βάλθηκε από τότε να τους δασκαλέψει, να τους δείξει την αλήθεια, να τους φέρει στον ίσιο δρόμο.

του Δ. Π. ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ

Απόσπασμα από την πολιτική μελέτη: Ο ΨΥΧΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤIΚΗ.

Διά την αποδελτίωση -Διαγγελέας