Αυτά που δε σου έμαθαν στο σχολείο: Ιωάννης Μεταξάς, ο μεγαλύτερος προδότης του ελληνικού έθνους!


Μετά απο άρθρο που φιλοξενήθηκε στο anazitiseis.gr με τίτλο Επειδή ειπώθηκε ότι την Πρωτομαγιά την καθιέρωσε ο Μεταξάς…, υπήρξε μια δυσανασχέτηση απο πολλούς που στράφηκαν να μας πουν πόσο λάθος κάνουμε και τι σφάλμα διαπράξαμε, χωρίς ωστόσο να μας λένε γιατί… ευελπιστώ απλά πως δεν γνωρίζουν!

Ο Ιωάννης Μεταξάς, ήταν ένας γερμανόφιλος κατάσκοπος, προδότης του έθνους καταδικασμένος σε θάνατο, ο οποίος χρησιμοποίησε την ιταλική μασονία για προσωπικές του τυχοδιωκτικές επιδιώξεις και κατέληξε στην υπηρεσία των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών στην έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Γιατί άλλωστε, αν οι ίδιοι γνώριζαν (ως οφείλουν), έστω την σύμβαση «cooper», δεν θα τολμούσαν να ισχυριστούν κάτι τέτοιο! Ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα απο κάποια βασικά στοιχεία που δείχνουν το πραγματικό ιστορικό πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά.

Ο Κρίτων Βασιλικόπουλος σ΄ ένα άρθρο του που φιλοξενήθηκε στο militaire.gr μας μαθαίνει όσα δεν μας λένε στο μάθημα ιστορίας και καταρρίπτει τους μύθους που μεθοδικά “έχτισαν” οι θαυμαστές του για την Μαύρη επέτειο της 4ης Αυγούστου σήμερα…

Μια αισχρή προδοσία που ξεχάστηκε: Όταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο πρωθυπουργός και ο Μεταξάς παρέδωσαν την Ανατολική Μακεδονία στους Βούλγαρους.

Μαΐος 1916. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος μαίνεται. Ο Βενιζέλος θέλει να εντάξει την χώρα στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, ο Κωνσταντίνος θέλει την «ουδετερότητα» που ευνοεί την Γερμανία. «Δεξί χέρι» του Κωνσταντίνου και ουσιαστικός αρχηγός του Επιτελείου είναι ο δήθεν μέγας «επιτελικός» (και απόλεμος που δεν έχει ούτε μία μάχη στο ενεργητικό του) Μεταξάς.

Από τον Οκτώβριο του 1915 αγγλικά και γαλλικά στρατεύματα έχουν εγκατασταθεί στην Θεσσαλονίκη με απόφαση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Στις 6 Δεκεμβρίου 1915 ο Βενιζέλος παραιτείται από την πρωθυπουργία λόγω της ρήξης του με τον Κωνσταντίνο για την θέση της Ελλάδας στον πόλεμο και δεν συμμετέχει στις εκλογές που ακολουθούν.

Έπειτα, σχηματίζονται μοναρχικές κυβερνήσεις.

Στις 22 Μαΐου 1916, οι πρεσβευτές της Γερμανίας και της Βουλγαρίας στέλνουν προς τον Έλληνα πρωθυπουργό Στέφανο Σκουλούδη το παρακάτω τηλεγράφημα:

«Συνέπεια των επιθετικών μέτρων, άτινα έλαβον τελευταίως τα στρατεύματα της Συνεννοήσεως, η Γερμανία και οι Σύμμαχοι αυτής ευρίσκονται εις την ανάγκην να εισέλθωσιν εις το Ελληνικόν έδαφος, όπως εξασφαλίσωσι την ελευθέραν δίοδον των σπουδαιοτάτων στενών της φάραγγος του Ρούπελ. Πρόκειται μόνον περί μέτρου αμυντικού το οποίον προεκλήθη αποκλειστικώς υπό των κινήσεων των στρατιωτικών δυνάμεων της Συνεννοήσεως και το οποίον θα περιορισθή εντός των ορίων των υπαγορευομένων υπό των καθαρώς στρατιωτικών συμφερόντων».

Πρόκειται στην πραγματικότητα για «τελεσίγραφο», ίδιο με αυτό στο οποίο ο Μεταξάς απάντησε- δήθεν- «όχι» τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ακριβώς ίδιο!

Ποια ήταν λοιπόν η απάντηση που έδωσαν ο Κωνσταντίνος, ο Μεταξάς και η αντίστοιχη δεξιά που κυβερνούσε τότε στους γερμανούς και στους βούλγαρους;

Η απάντηση ήταν ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΝΑΙ» και συγκεκριμένα, όπως έγραφε το τηλεγράφημα προς τον διοικητή του οχυρού Ρούπελ ταγματάρχη Μαυρουδή , η απάντηση ήταν :«Παραδοθήσεται άνευ αντιστάσεως»!

Αποτέλεσμα αυτής της προδοτικής διαταγής ήταν να αιχμαλωτιστούν χωρίς μάχη 7000 αξιωματικοί και στρατιώτες που μεταφέρθηκαν στο γερμανικό στρατόπεδο του Γκέρλιτς, στα σύνορα της Γερμανίας με την Πολωνία. Οι περισσότεροι εκεί πέθαναν!

Μετά την παράδοση του οχυρού Ρούπελ ο βουλγαρικός στρατός συνέχισε και κατέλαβε τον σιδηροδρομικό σταθμό Σιδηροκάστρου και τις επόμενες βδομάδες χωρίς να προβληθεί αντίσταση οι Βούλγαροι κατέλαβαν ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία.

Για την προδοσία του Ρούπελ, ο Μεταξάς θα καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο το 1917, καθώς κρίθηκε ένοχος, μαζί με τον επιτελάρχη Δούσμανη, για την «εισβολή ξένων στρατευμάτων».

Ναι, ο μεγάλος ηγέτης των εθνικιστών, ο Ιωάννης Μεταξάς, έχει κριθεί προδότης από το επίσημο ελληνικό κράτος!


Δυστυχώς, εκείνη η θανατική καταδίκη δεν εκτελέστηκε ποτέ.

Κι έτσι, ο Μεταξάς επανήλθε λίγο αργότερα στο προσκήνιο, ως επικεφαλής της αντιβενιζελικής παράταξης υπονομεύοντας συστηματικά τον πολεμικό αγώνα της Ελλάδας στην Μικρά Ασία.

Οργανωτής και καθοδηγητής του κωνσταντινικού παρακράτους που δολοφονεί πολιτικούς αντιπάλους, σπέρνει την διχόνοια, τον εμφύλιο και το μίσος στο στράτευμα και σαλπίζει την υποχώρηση «οίκαδε», ο Μεταξάς έχει ένα μεγάλο μερίδιο στην τελική συντριβή, στην Μικρασιατική Καταστροφή και στην σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τους τούρκους.

Τα χρόνια περνούν και ο Μεταξάς, παριστάνοντας πλέον τον…πολιτικό, πασχίζει να εκπληρώσει το όνειρό του: να γίνει «κυβερνήτης». Όμως οι κάλπες τον περιορίζουν μονίμως σε ρόλο κομπάρσου – ο Λαός δεν αντιλαμβάνεται το…«μεγαλείο» του ανδρός. Μέχρι που έρχεται …επιτέλους η ευκαιρία της ζωής του.

Το 1936 η Ελλάδα ζει τον επίλογο του διχασμού.

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 26ης Ιανουαρίου 1936, φέρνει τους βενιζελικούς και τους βασιλόφρονες σχεδόν «ισόπαλους». Το Παλλαΐκό Μέτωπο με κύρια δύναμη το ΚΚΕ αποκτά ρυθμιστικό ρόλο στην Βουλή και με το περίφημο μυστικό Σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα ,ο Σοφούλης εκλέγεται Πρόεδρος της Βουλής.

Ο Μεταξάς διορίζεται αρχικά υπουργός στρατιωτικών στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Δεμερτζή και τον Μάρτιο αναλαμβάνει υπουργός αεροπορίας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.

Ο Δεμερτζής πεθαίνει στις 13 Απριλίου 1936 και ο βασιλιάς Γεώργιος διορίζει πρωθυπουργό τον Μεταξά, ο οποίος παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης στις 27 Απριλίου, με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά (του ΚΚΕ και του Γεωργίου Παπανδρέου) και 4 αποχές. Η Βουλή διακόπτει αμέσως τις εργασίες της.

Την Πρωτομαγιά του 1936, οι εργατικές κινητοποιήσεις βάφονται στο αίμα στην Θεσσαλονίκη όταν το δεξιό παρακράτος δολοφονεί εν ψυχρώ ειρηνικούς διαδηλωτές.

Ο Μεταξάς ζητά –δήθεν- από τον Γεώργιο την λήψη έκτακτων μέτρων.


Στις 4 Αυγούστου 1936, με αφορμή την γενική απεργία που είχαν κηρύξει για την επομένη τα εργατικά συνδικάτα, αναστέλλονται βασικά άρθρα του συντάγματος.

Ο ίδιος γράφει εκείνη την νύχτα στο ημερολόγιό του: «Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό».

Και έγινε πράγματι, ένα κράτος της βίας, της καταστολής, της λογοκρισίας, της θρησκοληψίας και της διαφθοράς των «ημετέρων» του καθεστώτος.

Πλάι στην ακραία βία βάδιζε φυσικά η ίδια «ελληνοχριστιανική» γελοιότητα που χαρακτηρίζει διαχρονικά την εγχώρια κατσαπλιάδικη δεξιά και την επανέλαβαν οι προδότες της χούντας του 1967.


Έτσι στα χρόνια του Μεταξά καθιερώθηκε μαζί με το ρετσινόλαδο και το κάψιμο βιβλίων σε δημόσιες τελετές κατά τα πρότυπα των ναζί-άλλωστε ο Μεταξάς δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του για τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Μεταξύ των συγγραφέων που κάηκαν συμβολικά στις «ελληνοχριστιανικές» πυρές, πέρα από τους …αναμενόμενους Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν, ήταν και οι Γκόρκυ, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Γκαίτε, Δαρβίνος, Φρόυντ, Ανατόλ Φράνς, Μπέρναρ Σω, Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης, Καρκαβίτσας, Μωραΐτίνης. Από τις φλόγες των «εθνικοφρόνων» δεν γλίτωσαν ούτε τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου…


Αλλά μετά, ήρθε για τον Μεταξά η «μεγάλη ευκαιρία».

Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Γκράτσι του παραδίδει το τελεσίγραφο και αυτός απαντά στα γαλλικά «συνεπώς, πόλεμος»… Αυτό είναι το περίφημο «όχι» του Μεταξά.

Μόνο που αυτό ΔΕΝ είναι το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Ο Μεταξάς, δειλός από ιδιοσυγκρασία και φιλογερμανός διαχρονικά, δεν πίστευε στην νίκη της Ελλάδας στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Γι αυτό άλλωστε, στην περίφημη και πλέον γνωστή «κλειστή σύσκεψη» με τους εκδότες και δημοσιογράφους που στήριζαν την δικτατορία του στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, λίγες μόνον ώρες μετά το δήθεν «όχι» του, είπε το περίφημο «η Ελλάς παλεύει για την δόξα και όχι για την νίκη» – που οι κρετίνοι θαυμαστές του το αναπαράγουν κιόλας ως δείγμα…ανδρείας!

Αλλά, το πιο σημαντικό, ο Μεταξάς, όπως ακριβώς και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην περίπτωση του Ρούπελ, έτσι και τον Οκτώβριο του 1940, διέταξε αμέσως όχι άμυνα, αλλά…υποχώρηση.

Μήνες προτού να εκδηλωθεί η ιταλική επίθεση, το Γενικό Επιτελείο (με αρχηγό τον έτερο αστέρα της δεξιάς, τον επίσης απόλεμο «στρατάρχη» Παπάγο), είχε εκπονήσει σχέδιο άμυνας «για την τιμή των όπλων» που προέβλεπε σύμπτυξη – δηλαδή υποχώρηση – αμέσως με την έναρξη της αναμενόμενης επίθεσης.

Έτσι, λίγες ημέρες μετά το δήθεν «όχι» του Μεταξά, ο Διοικητής της θρυλικής 8ης Μεραρχίας Υποστράτηγος Κατσιμήτρος λαμβάνει την εντολή του Επιτελείου να υποχωρήσει 250 χιλιόμετρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Και τότε είναι που ακούγεται στην πραγματικότητα το ΟΧΙ.

Μόνο που το λέει ο Κατσιμήτρος προς τον Μεταξά και τον Παπάγο με το απαντητικό του τηλεγράφημα που τελειώνει με την φράση που αντηχεί από τις Θερμοπύλες: «ΚΡΑΤΑΩ ΚΑΛΠΑΚΙ».

Το ΟΧΙ το είπαν ο Κατσιμήτρος, ο Φριζής, ο Διάκος, ο Δαβάκης, το είπαν οι στρατιώτες, οι υπαξιωματικοί και οι Αξιωματικοί, το είπαν οι Γυναίκες της Πίνδου, το είπε το έθνος.
ΔΕΝ το είπε ο Μεταξάς.

Το όχι ανήκει ιστορικά στον ελληνικό λαό!

Το 1966-1967, ο Ρένος Αποστολίδης ασχολήθηκε με το περίφημο ημερολόγιο του Μεταξά και με το γνωστό εκρηκτικό χιούμορ του εξευτέλισε τον δικτάτορα- φυσικά ο τελευταίος που θα μπορούσε να «κατηγορηθεί» ως αριστερός, είναι ο Αποστολίδης.

Αλλά η προσπάθειά του να αποκαλύψει τον Μεταξά μέσα από τις ίδιες τις σελίδες του ίδιου του ημερολογίου του, προσέκρουσε στην λυσσαλέα αντίδραση του γνωστού τότε φασίστα Πλεύρη (πατέρα του σημερινού φασίστα υπουργού της ΝΔ), ο οποίος έσυρε τον Αποστολίδη στα δικαστήρια με αφορμή τον σχολιασμό της παρακάτω καταγραφής του Μεταξά:

«Οι παλαιές συνήθεις δεν κόβονται εύκολα. Το ξάπλωμα του μεσημεριού πρέπει να κοπεί για τις συνέπειές του. Και πρέπει να κοπιάζω πολύ».

Ο Αποστολίδης «κατηγορήθηκε» ότι έδωσε την ερμηνεία πως οι «παλαιές συνήθειες» στις οποίες αναφερόταν ο εβδομηντάχρονος τότε Μεταξάς ήταν ο συστηματικός αυνανισμός.

Ο Αποστολίδης πρόλαβε να ασχοληθεί με το ημερολόγιο σε έξι τεύχη του περιοδικού «Νέα Ελληνικά», με τον γενικό τίτλο «Κριτική του εντύπου, Ανατίναξη του κεντρικού θρύλου ή Exhibitio Dictatoris».

Αφορά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όταν και πάλι η εγχώρια δεξιά παραλίγο να αφανίσει την Ελλάδα.

Ο Μεταξάς βρίσκεται φυσικά στα μετόπισθεν, αλλά με τους ρυθμούς που προελαύνουν οι τούρκοι βλέπει την πρώτη γραμμή να… πλησιάζει επικίνδυνα και αναζητά με αγωνία μέσον διαφυγής.

Σχολιάζει ο Αποστολίδης το ημερολόγιο του Μεταξά λέγοντας:

Και προκειμένου δα περί φυγής, όχι επιτέλους περί μάχης! Γιατί δεν τράβαγε να πολεμήσει για το ίδιο «πάτριο έδαφος», και να το «αμυνθεί» έστω, στο παθητικό αντί στο ενεργητικό, παρά άρπαζε κυνικότατα ξένους ίππους, και ίππευε γελοιωδέστατα πολύ πριν της ώρας του, μπας και δεν προλάβει να το σκάσει;». Και για επίλογο, μια μάλλον άγνωστη «λεπτομέρεια».

Στην Θεσσαλονίκη βρίσκεται ως γνωστόν ένα οίκημα που στεγάζει το τουρκικό προξενείο και το οποίο, σύμφωνα με την εθνικιστική προπαγάνδα των τούρκων είναι το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο γενοκτόνος του ελληνισμού Κεμάλ.

Έχει αποδειχθεί ιστορικά (αλλά ήταν γνωστό στην περιοχή πάντα) ότι ο Κεμάλ, νόθος γιός ενός τούρκου γαιοκτήμονα, δεν γεννήθηκε ούτε στο συγκεκριμένο σπίτι, ούτε καν εντός της τουρκοκρατούμενης τότε Θεσσαλονίκης, αλλά σε ένα χωριό έξω από την πόλη.

Το παραμύθι για τον «Θεσσαλονικιό» Κεμάλ έγινε αποδεκτό από το ελληνικό κράτος, όταν το σπίτι όπου δήθεν γεννήθηκε παραχωρήθηκε επισήμως στο τουρκικό κράτος το 1938.
Ποιος κυβερνούσε την Ελλάδα το 1938; Ναι, αυτός …«πατριώτης» ο Μεταξάς.

Αν αυτά σας φαίνονται φρικτά για τον Μεταξά, τότε μάθετε για την περιβόητη σύμβαση «cooper» ή αλλιώς 70 χρόνια μνημόνια με την υπογραφή του υπερπατριώτη Μεταξά!\

Σύμβαση Cooper: Η μεγαλύτερη προδοσία του ελληνικού έθνους με την υπογραφή του Ιωάννη Μεταξά!

Στην Ελλάδα έχουμε ζήσει πολλές φορές το μεγάλο ξεπούλημα της χώρας και συνήθως αυτό γίνεται υπό την εγκληματική σιωπή των κυβερνήσεων, που αδύναμες να αντιδράσουν κρατούν στην αφάνεια την σύμβαση «cooper», μία σύμβαση που κρύβει το μυστικό της πτώχευσης και της καθολικής παράδοσης του έθνους δημιουργώντας εδώ και χρόνια την εξάρτηση της χώρας μας από τις μεγάλες δυνάμεις και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ.

Η σύμβαση «cooper» απαντά στα μεγάλα ερωτήματα:

-Για ποιο λόγο οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, επί σειρά ετών, δεν αποδέχονται ότι υπάρχει υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος στην ελληνική επικράτεια;

-Για ποιο λόγο πολιτικοί μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, έφτασαν σε σημείο να αρνηθούν στο παρελθόν ότι η Ελλάδα έχει υποθαλάσσιο και υπεδάφιο θησαυρό;

Για την εγκληματική τους σιωπή δεν φταίει ότι δεν ήξεραν, ούτε ότι δεν είχαν στοιχεία, αλλά η σύμβαση COOPER τους απαγόρευε να αναφερθούν στο θέμα του ορυκτού πλούτου και στους υδρογονάνθρακες.

Πώς είναι δυνατόν μια χώρα σαν την Ελλάδα με τέτοιο ορυκτό πλούτο στο υπέδαφός της, να μην έχει αναπτυχθεί βιομηχανικά, από την στιγμή που ο ορυκτός μας πλούτος είναι τέτοιος που θα μπορούσαμε να είχαμε το μονοπώλιο στην Ευρώπη. Τα ορυκτά αυτά άλλωστε, χρησιμοποιούνται ως προαπαιτούμενα στην κατασκευή μηχανημάτων , πολεμικού υλικού, διαστημικών εξαρτημάτων κλπ.

Όμως τα κυβερνητικά κλιμάκια των κυβερνήσεων από το 1940 και μετά σιωπούσαν αφού προέκυπταν ανάλογες συμβάσεις με αυτήν την λεγόμενης COOPER ή αλλιώς την σύμβαση εκπροσώπων του ελληνικού δημοσίου με τις ΗΠΑ και την Hugh Cooper & co.

Η “Σύμβαση Cooper” επικυρώθηκε απο τον προδότη Μεταξά που ξεπούλησε την χώρα για 70 χρόνια με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α’/17.02.1940), περί κυρώσεως συμβάσεως για την παραχώρηση υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού.



Όλα αυτά τα χρόνια όποιος μιλούσε για την σύμβαση αυτή, αμέσως χαρακτηριζόταν ως «γραφικός» και «συνομωσιολόγος».

Με την σύμβαση αυτήν που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, όλος ο υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας (όπως τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα ενός Αμερικάνικου consortium εταιρειών!

Ο Δημήτρης Μπάτσης νομικός οικονομολόγος, στο βιβλίο του , το 1947 με τίτλο: “Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”, αποκάλυψε την ύπαρξη της σύμβασης.

Θεωρείται μάλιστα ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο εκτελέστηκε ο Μπάτσης. Ως γνωστόν, οι Αμερικανοί επέβαλαν την εκτέλεση του Μπελογιάννη και τριών ακόμη αγωνιστών που προασπίζονταν την πατρίδα τους και βέβαια ανάμεσά τους ήταν ο Μπάτσης.


Το κόλπο με την επέκταση της σύμβασης

Επειδή όμως η σύμβαση αυτή έληξε , έπρεπε με κάποιον τρόπο ο έλεγχος που ασκούταν με την σύμβαση αυτή, να ανανεωθεί. Τότε ήταν που ήρθαν τα μνημόνια!

Ο τρόπος ήταν αυτός που ξεκίνησαν με τον ΓΑΠ όταν διακήρυττε ότι η χώρα χρειάζεται το μνημόνιο, οδηγώντας μας ,στην πτώχευση και βυθίζοντας τον Ελληνικό λαό στην εξαθλίωση.

Η σύμβαση “cooper” δεν «αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας που θα παραγόταν από τα νερά του Αχελώου.

Θα πρέπει ιδιαίτερα να αναγνωσθεί το Β΄ Μέρος του Α.Ν. 2220/1940 γιατί εκεί βρίσκεται όλο το ξεπούλημα απο τον μεγάλο προδότη της πατρίδας μας Ιωάννη Μεταξά.

Στην σύμβαση αυτή χρησιμοποίησαν την μέθοδο της αδόκητης ενσφήνωσης και παρείσφρησης διατάξεων. Διατάξεων μάλιστα που δεν έχουν σχέση με τον ίδιο τον νόμο. Το περιεχόμενο τους νομιμοποιείται από τον εν λόγω νόμο έτσι ώστε να διαλάθουν της προσοχής, αντί να κατατεθούν ως διατάξεις άλλου οικείου προς αυτές νόμου, ακριβώς επειδή η θέσπιση ενός τέτοιου νόμου αποτελεί πρόκληση. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται και από τους σύγχρονους νομοθετούντες.

Στη σύμβαση αυτή βλέπουμε ότι εκτός από την κατασκευή και εκμετάλλευση από τον Ανάδοχο, για 70 χρόνια (άρθρο 30) των τριών φραγμάτων (Κρεμαστών, Πρεβέντζας και Κριεκουκιού) στον ποταμό Αχελώο προβλεπόταν και κατασκευή, ιδιοκτησία και εκμετάλλευση ηλεκτρικού δικτύου για την πώληση ή για ιδία χρήση «της παραχθησομένης ηλεκτρικής ενεργείας» σε εργοστάσια του Αναδόχου (άρθρο 52) για την επεξεργασία πρώτων υλών που το consortium θα ίδρυε όπου και όποτε ήθελε έχοντας μάλιστα και το δικαίωμα αποκλεισμού τρίτων (exclusion’s right).

Στο άρθρο 56, παράγραφος 2 παρέχουν δικαίωμα στον Ανάδοχο να ιδρύσει παρόμοιες υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και στους ποταμούς Αλιάκμονα, Μόρνο και Φείδαρι, παρά το ότι ο τίτλος της σύμβασης (και ο Α.Ν.) αναφέρεται μόνο στον Αχελώο.

Το consortium δηλαδή είχε το δικαίωμα να στήσει σε όποιο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας επιθυμούσε δικά του εργοστάσια κάθε είδους και μάλιστα επεξεργασίας πρώτων υλών. Άρα θα ήταν και ο μόνος που μπορούσε να εξορύξει από το υπέδαφος της χώρας, και να τα τροφοδοτεί με ηλεκτρικό ρεύμα περνώντας δίκτυο από όπου ήθελε.

Μάλιστα οι αρχές ήταν υποχρεωμένες να του παράσχουν κάθε νομική και πρακτική βοήθεια με αστυνόμευση, απαλλοτριώσεις, απαγορεύσεις χρήσης από πρώην ιδιοκτήτες. Είχε μάλιστα το δικαίωμα να αποκλείσει οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο ανταγωνιστή από το να κάνει το ίδιο.

Το σημαντικότερο και το πιο ύποπτο τώρα είναι ότι ενώ η σύμβαση αυτή αναφέρεται στην κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων στον ποταμό Αχελώο στην πραγματικότητα παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον ανάδοχο να κάνει όλα όσα προαναφέρθηκαν.

Οι Αμερικανοί όμως έχοντας από το 1940 μέχρι και πρόσφατα άλλες πλουτοπαραγωγικές προτεραιότητες από άλλες πιο φτηνές και πρόσφορες πηγές από μεγάλο μέρος του πλανήτη, απλώς πάγωσαν για το μέλλον κάθε εξόρυξη πλούτου από την Ελλάδα. Σταμάτησαν και κάθε σχετική αναπτυξιακή προσπάθεια και όλοι οι έλληνες υπουργοί βιομηχανίας συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ι. Ζίγδη κρατούσαν ανήμποροι στα συρτάρια τους τον σχετικό νόμο 2220/40 μη επιτρέποντας στην Ελλάδα να προχωρήσει προς το αναπτυξιακό της μέλλον.

Όμως τώρα μετά την λήξη της Σύμβασης Cooper το 2010 παίζεται το καινούριο παιχνίδι, αφού η εξαθλίωση που φρόντισαν να απλωθεί με την βοήθεια Γ.Α. Παπανδρέου εξωθώντας τον Ελληνικό λαό και την χώρα στην ανέχεια, τον αναγκάζουν να υπογράψει νέες συμβάσεις και πάλι με επαχθείς όρους δημιουργώντας το καθεστώς της σύμβασης cooper από την αρχή.

Η πτώχευση και τα μνημόνια είναι ο δούρειος ίππος για να καταφέρουν να κρατήσουν την Ελλάδα σε ομηρεία εφαρμόζοντας την τακτική COOPER ώστε να μην μπορεί η χώρα μας να διαπραγματευτεί καμία της κίνηση. (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ)

Στο ΦΕΚ που ακολουθεί μπορεί να δει κανείς , ειδικά στα άρθρα που αναφέρουμε παραπάνω πόσο καλά δεμένους μας είχαν, τι εύκολα υπογράφηκαν νόμοι από τις ελληνικές κυβερνήσεις Μεταξά – Παπανδρέου για την παράδοση του πλούτου της χώρας μας δημιουργώντας ένα κακό προηγούμενο που τώρα δεν αντιμετωπίζεται.

Το αποτέλεσμα είναι οι πολιτικοί να σιωπούν και να προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά κοιτώντας ο καθένας το συμφέρον του δημιουργώντας ψευδαισθήσεις στον Έλληνα πολίτη.

Δείτε εδώ όλη τη σύμβαση cooper

FEK-27.02.1940- SYMBASH COOPER

https://anazitiseis.gr/afta-pou-de-sou-emathan-sto-scholeio-ioannis-metaxas-o-megalyteros-prodotis-tou-ellinikou-ethnous/