Νίκος Χειλαδάκης


ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΑΒΙΣΤΟΚ «Τακτικές Εξαπάτησης»

(Οι πόλεμοι των συμμοριών ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΑΝ προσεκτικά στο Στάνφορντ, για να κλονίσουν σκόπιμα την κοινωνία και να προκαλέσουν κύματα διαταραχών. )

Στο πεδίο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης το Ινστιτούτο Τάβιστοκ εφαρμόζει, τους λεγόμενους «ψυχολογικούς χειρισμούς», τους οποίους χρησιμοποιεί σαν κύριο όπλο –ο Ψυχολογικός Πόλεμος.

Οι στρατηγικοί ψυχολογικοί χειρισμοί αποσκοπούν «στην επιρροή και στη διαμόρφωση της δύναμης των διαμορφωτών της κοινής γνώμης να κυβερνούν ή να ελέγχουν τους ΟΠΑΔΟΥΣ τους».

Μια άλλη μορφή ψυχολογικών επιχειρήσεων είναι οι λεγόμενες «Τακτικές Εξαπάτησης». Αυτές δημιουργούν ένα ψεύτικο ψυχολογικό περιβάλλον και χρησιμοποιούνται, για να ....
δημιουργήσουν κόσμους απατηλής πραγματικότητας.

Οι Τακτικές Εξαπάτησης προκαλούν ψευδαισθητικές ιδέες.

Για να επηρεάσει όμως τον κόσμο η Εξαπάτηση πρέπει να ικανοποιεί τους ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ:

Πρώτον: να είναι «Λογική», Δεύτερον να μην υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση κανένας απλός τρόπος ελέγχου των ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ και Τρίτον η χρήση της εξαπάτησης να μην δυσφημίζει κάποια πηγή που μπορεί να έχει «ένα πολύτιμο μελλοντικό δυναμικό».

Το Ινστιτούτο Τάβιστοκ έχει κάνει ιδιαίτερες έρευνες για το πώς και πότε μπορεί να «σπάσει», (να ελεγχθεί ψυχολογικά), με επιστημονικό τρόπο, ακολουθώντας συγκεκριμένα βήματα, ένας άνθρωπος ή μία κοινωνική ομάδα, κάτω από συνθήκες έντονου ΣΤΡΕΣ και τα συμπεράσματα και οι συμβουλές του έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη από τις μυστικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες πολιτικού ελέγχου πολλών κυβερνήσεων.

Το Ινστιτούτο έχει ασχοληθεί, επίσης, με τη «διαχείριση κρίσεων», με κύριο θεωρητικό του σε αυτό το πεδίο τον δρ. Κουρτ Λέβιν.

Με βάση τις ιδέες του, δημιουργήθηκε η Αμερικανική Υπηρεσία Διαχείρισης Κρίσεων, η γνωστή FEMA, που ο δρ. Κόουλμαν θεωρεί το φυσικό διάδοχο της «Επιθεώρησης Στρατηγικού Βομβαρδισμού» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα αποτελέσματα μιας εμπεριστατωμένης μελέτης της Μάργκαρετ Μιντ, υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Τάβιστοκ, για την ψυχολογική αντίδραση του Γερμανικού και του Ιαπωνικού πληθυσμού κάτω από το ΣΤΡΕΣ των αεροπορικών βομβαρδισμών, χρησιμοποιήθηκαν από τη FEMA για το περίφημο, καλά στημένο πυρηνικό «ΑΤΥΧΗΜΑ» του Tree Miles Island.

Το «ΑΤΥΧΗΜΑ» αυτό δεν ήταν παρά μια σκόπιμη δημιουργία κρίσης, ένα ΤΕΣΤ της FEMA για να δει σε «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ» συνθήκες την αντίδραση του Αμερικανικού λαού και να μάθει έτσι πώς να τον ΕΛΕΓΧΕΙ….

Το πείραμα έδειξε ότι μπορείς να ελέγξεις μεγάλους πληθυσμούς ανθρώπων, αν χρησιμοποιήσεις στα ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ το ΦΟΒΟ και τη ΦΡΙΚΗ ενός ΠΥΡΗΝΙΚΟΥ πολέμου. Η έρευνα του Τάβιστοκ έδειξε επίσης, ότι μια μεγάλη κοινωνική ομάδα αντιδρά σε τρία διαφορετικά ΣΤΑΔΙΑ κατά τη διάρκεια μιας εξωτερικής διαταραχής.

Ο δρ. Κόουλμαν τα περιγράφει πολύ καλά μέσα από τους ΠΟΛΕΜΟΥΣ των Αμερικανικών Συμμοριών στις δεκαετίες του 50’ και του 60’ , οι οποίοι είχαν σχεδιαστεί, όπως υποστηρίζει, στο ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΤΑΝΦΟΡΝΤ, ένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα του δικτύου Τάβιστοκ στην Αμερική:

«Οι πόλεμοι των συμμοριών ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΑΝ προσεκτικά στο Στάνφορντ, για να κλονίσουν σκόπιμα την κοινωνία και να προκαλέσουν κύματα διαταραχών.

Μέχρι το 1958, υπήρχαν γύρω στις 200 τέτοιες ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ.

Αυτές έγιναν δημοφιλείς με ένα ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ και μια κινηματογραφική ταινία, το «West Side Story».Αφού παρέμειναν επί μια δεκαετία στο επίκεντρο των ΕΙΔΗΣΕΩΝ, ξαφνικά εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες, του Νιου Τζέρσεϊ, της Φιλαδέλφειας, και του Σικάγου.

Σε όλη την περίοδο της βίας των συμμοριών, το κοινό αντέδρασε ΣΥΜΦΩΝΑ με την ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ αντίδραση του Στάνφορντ. Η κοινωνία δεν μπορούσε να καταλάβει τον πόλεμο των συμμοριών και το κοινό αντέδρασε με μη αναμενόμενο τρόπο.

Το 1989 ο πόλεμος των συμμοριών σαν μια διαδικασία ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ του ΚΟΙΝΟΥ στην αλλαγή, πήρε μεγάλη έκταση στους δρόμους του Λος Άντζελες. Μέσα σε λίγους μήνες, οι ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ άρχισαν να πολλαπλασιάζονται πρώτα κατά δεκάδες και μετά κατά εκατοντάδες.

Οι πωλήσεις ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ και η ΠΟΡΝΕΙΑ πολλαπλασιάστηκαν. Οι έμποροι ναρκωτικών (ελεγχόμενοι όλοι αυτοί από τις Μυστικές Υπηρεσίες) κυριαρχούσαν στους δρόμους και ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΣΑΝ όποιον έμπαινε στο δρόμο τους!.....ο τύπος κραύγαζε αρκετό καιρό!.....

Η μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα, ΣΤΟΧΟΣ του Στάνφορντ, άρχισε τότε να αμύνεται με ΣΛΟΓΚΑΝ. Αυτή ήταν η πρώτη ΦΑΣΗ, όπως την είχε ονομάσει το Τάβιστοκ, με την ομάδα στόχο να αποτυγχάνει να αναγνωρίσει την πηγή της κρίσης.

Η δεύτερη φάση του ΠΟΛΕΜΟΥ των ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ ήταν η διάσπαση…

Οι άνθρωποι που δεν ζούσαν στις περιοχές όπου σύχναζαν οι συμμορίες δόξαζαν τον θεό γι’ αυτό.

Αγνόησαν το γεγονός ότι η κρίση συνεχιζόταν και ότι είχε αρχίσει να καταρρέει η κοινωνική τάξη στην πόλη. Όπως ακριβώς σχεδιάστηκε από το Τάβιστοκ, αυτές οι ομάδες που δεν επηρεάστηκαν από τον πόλεμο των συμμοριών, «για να αμυνθούν αποστασιοποιήθηκαν», διότι δεν ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ την ΠΗΓΗ της ΚΡΙΣΗΣ.

Εκτός από την αύξηση των πωλήσεων ναρκωτικών, ποιος λέτε να είναι ο σκοπός του Πολέμου των Συμμοριών;

Γιατί είχαν γίνει όλα αυτά που ήταν στην ουσία ελεγχόμενα και ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΑ;

ΠΡΩΤΟΝ, να δείξουν στην ομάδα στόχο ότι δεν είναι ασφαλής, να δημιουργούν δηλαδή στο ευρύ κοινό ανασφάλεια.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, να δείξουν ότι η οργανωμένη κοινωνία είναι ΑΝΙΚΑΝΗ να αντιμετωπίσει αυτή τη βία

και ΤΡΙΤΟΝ, να προκαλέσει την αναγνώριση του γεγονότος ότι καταρρέει η κοινωνική μας τάξη.

Το κύμα βίας των συμμοριών θα εξαφανιστεί τόσο γρήγορα όσο άρχισε, μόλις ολοκληρωθούν οι ΤΡΕΙΣ φάσεις του προγράμματος του ΣΤΑΝΦΟΡΝΤ!..