Σαρλ Ντε Γκωλ: Επειδή ένας πολιτικός ποτέ δεν πιστεύει αυτά που λέει, εκπλήσσεται όταν οι άλλοι τον πιστεύουν.

Για τον Ντε Γκωλ, οι υγιείς σχέσεις εξαρτιόνταν λιγότερο από την προσωπική καλή θέληση και την προθυμία για συνεργασία και περισσότερο από μια ισορροπία πιέσεων και από την κατανόηση του συσχετισμού δυνάμεων.

«Ο άνθρωπος, περιορισμένος από την φύση του, είναι απεριόριστος στους πόθους του», ισχυριζόταν.

«Ο κόσμος είναι γεμάτος από αντίθετες δυνάμεις. Φυσικά, η ανθρώπινη σοφία, κατάφερε πολλές φορές να εμποδίσει αυτούς τους ανταγωνισμούς να εκφυλιστούν σε δολοφονικές συγκρούσεις. Όμως ο ανταγωνισμός των προσπαθειών, είναι η ουσία της ζωής.

Η χώρα μας βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με αυτόν τον νόμο του ανθρώπινου γένους, όπως ήταν τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια». (Από τη συνέντευξη τύπου του Στρατηγού Ντε Γκωλ στις 19 Μαΐου 1958).Η τέχνη της πολιτικής, πίστευε ο Ντε Γκωλ, ήταν να καταλαβαίνει κανείς τις τάσεις τις Ιστορίας. Ένας μεγάλος ηγέτης μπορεί να είναι έξυπνος, αλλά πρέπει πάνω από όλα να έχει διαύγεια πνεύματος και διορατικότητα.

Για τον Ντε Γκωλ, το μεγαλείο δεν ήταν απλώς η φυσική δύναμη, αλλά μια δύναμη ενισχυμένη από ΗΘΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ. Ο ανταγωνισμός συνεπαγόταν, κατά την γνώμη του, οπωσδήποτε την φυσική σύγκρουση.

Παραδόξως, ο Ντε Γκωλ, πίστευε ότι η αληθινή συνεργασία μπορούσε να πηγάζει μόνο από μια αναμέτρηση θελήσεων, επειδή έτσι μπορούσε κάθε πλευρά να διατηρεί τον ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ!....

Ισχυριζόταν, ότι η διεθνής ζωή, όπως η ζωή γενικά, είναι μια μάχη. Η μάχη την οποία δίνει η χώρα του αποβλέπει να ενώσει και όχι να διαιρέσει, να τιμήσει και όχι να ταπεινώσει, να απελευθερώσει και όχι να εξουσιάσει. Έτσι είναι πιστή στην αποστολή της, που πάντα ήταν και παραμένει ανθρωπιστική και οικουμενική.

Με αυτή την ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ο Ντε Γκωλ δεν ήταν δυνατόν να δεχθεί την ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ πεποίθηση, ότι τα ΕΘΝΗ-ΚΡΑΤΗ ήταν ξεπερασμένα.

Το πρόβλημα δεν ήταν ότι ήθελε επαναδραστηριοποίηση των παραδοσιακών εθνικών αντιζηλιών της Ευρώπης, όπως ισχυριζόταν πολλοί από τους ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ επικριτές του. Αντίθετα, με πάθος επεδίωκε τον στόχο της ΕΝΟΤΗΤΑΣ της Ευρώπης.

Όμως, ενώ οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι οπαδοί της συγχώνευσης, επέμειναν ότι η Ευρωπαϊκή ενότητα απαιτούσε να ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ το ΚΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΟΣ από μια ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΔΟΜΗ, ο Ντε Γκωλ ισχυριζόταν, ότι η Ταυτότητα και τελικά η ενότητα της ΕΥΡΩΠΗΣ εξαρτιόταν από την ζωτικότητα και την αυτοπεποίθηση των ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ Ευρωπαϊκών εθνοτήτων. ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΔΡΟΥΝ ΥΠΕΥΘΥΝΑ!.....

«Είναι αλήθεια, ότι το Έθνος είναι ένα Ανθρώπινο και Συναισθηματικό στοιχείο, ενώ η Ευρώπη μπορεί να οικοδομηθεί μόνο πάνω στη βάση ενεργητικών, αρμόδιων και υπεύθυνων στοιχείων», ισχυριζόταν ο στρατηγός και συνέχιζε, «ποιών στοιχείων; Των ΚΡΑΤΩΝ ΦΥΣΙΚΑ. Γιατί από αυτή την άποψη μόνο τα ΚΡΑΤΗ είναι έγκυρα, ΝΟΜΙΜΑ και ικανά για επιτεύγματα. Έχω ήδη πεί και επαναλαμβάνω, ότι στη σημερινή εποχή δεν μπορεί να ΥΠΑΡΞΕΙ άλλη ΕΥΡΩΠΗ των ΚΡΑΤΩΝ, αν φυσικά αγνοήσουμε τους μύθους, τις ιστορίες και τις παρελάσεις…» κατέληξε.

Συνεχίζοντας:

«Τα ΚΡΑΤΗ, είναι αλήθεια, είναι πολύ διαφορετικά το ένα από το άλλο, το καθένα τους έχει δικό του ΠΝΕΥΜΑ, την δική του ΙΣΤΟΡΙΑ, την δική του ΓΛΩΣΣΑ, τις δικές του ΑΤΥΧΙΕΣ, ΔΟΞΕΣ και ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ. Όμως, αυτά τα κράτη είναι οι μόνες Οντότητες, που έχουν το δικαίωμα να διατάζουν και την αρμοδιότητα να δρουν…….».

Αθανάσιος Στριγάς

Αποσπάσματα από τα βιβλία του, αναφερόμενος στον Γάλλο, Στρατηγό Σαρλ Ντε Γκωλ.

Προκειμένου να γίνει αφέντης, ο πολιτικός προσποιείται τον υπηρέτη.

Όταν θέλω να μάθω τι σκέφτεται η Γαλλία, ρωτάω τον εαυτό μου.