Πυρομαχικά υψηλής ισχύος και βαθιάς διείσδυσης

Τόσο στην Αμερική όσο και στη Ρωσία, το πρόβλημα της βελτίωσης των συμβατικών όπλων είναι υψίστης σημασίας. Έτσι, οι ΗΠΑ πριν από λίγα χρόνια αποφάσισαν να επικεντρωθούν στη δημιουργία μιας νέας κεφαλής πυραύλου, με μεγάλη διείσδυση, που μπορεί να εγγυηθεί επιτυχή χτυπήματα σε υπόγειους και καλά προστατευόμενους εχθρικούς στόχους.

Στα πρόθυρα μιας πιθανής στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράν, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ενέκρινε τα λεγόμενα πυρομαχικά υψηλής ισχύος και βαθιάς διείσδυσης. Στην πράξη, αυτό το «είδος» είναι ένα όπλο-τέρας 15 τόνων που στοχεύει στην καταστροφή υπόγειων εγκαταστάσεων, όπου, κατά τη γνώμη των Αμερικανών, μπορεί να έχουν αποθηκευτεί ιρανικά πυρηνικά όπλα.

Η «μητρική» βόμβα αυτού του τύπου GBU-28, που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, παραλίγο να έστελνε στους προγόνους του τον Καντάφι, τον Αύγουστο του 2011, στην κατοικία-καταφύγιο Bab al-Azizia. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών του ΝΑΤΟ, κατά τη χρονική στιγμή της πυραυλικής επίθεσης στο καταφύγιο θα βρισκόταν ο Λίβυος ηγέτης. Ωστόσο, μισή ώρα πριν από το χτύπημα, ο Καντάφι, οι γιοι του και ο στενός του κύκλος έφυγαν από το καταφύγιο.

Το καταστροφικό πέρασμα της βόμβας «κενού»

Η Ρωσία αποφάσισε επίσης να ενισχύσει τις θέσεις της στο εξοπλιστικό κομμάτι του βομβαρδισμού «κενού». Το φθινόπωρο του 2007, δοκιμάσθηκε η πιο ισχυρή βόμβα κενού στον κόσμο.

Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν πυρομαχικά κενού από τη δεκαετία του 1960 στο Βιετνάμ, ενώ η Ρωσία χρησιμοποίησε παρόμοια θερμοβαρικά όπλα (fuel air explosives – όπλα εκρηκτικού καυσίμου) στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1970 και αργότερα εναντίον των Τσετσένων αυτονομιστών.

Η θερμοβαρική βόμβα (fuel-air-bomb) λειτουργεί με εκρηκτικό μείγμα, για παράδειγμα, στη βάση των πτητικών υδρογονανθράκων. Με την έκρηξη πάνω από τον στόχο, το μείγμα απελευθερώνεται και αναμειγνύεται με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο για να σχηματίσει ένα ισχυρό εκρηκτικό σύννεφο, που εκρήγνυται ύστερα από 100-140 ms, μετά την απελευθέρωσή του.

Με μια τέτοια έκρηξη δημιουργεί ένα ωστικό κύμα με υπερηχητικές ταχύτητες έως 3 km/sec. Αναπτύσσεται επιπλέον πίεση, η οποία μπορεί να φθάσει τα 30 kg/cm2. «Πίσω από το ρεύμα», αντίθετα, δημιουργείται ένα υψηλό κενό, το οποίο, όπως μια ηλεκτρική σκούπα, αναρροφά τον αέρα και τα στερεά σωματίδια.

Η καταστροφική δυνατότητα του μείγματος καυσίμου-αέρα στα εμπόδια είναι πολύ χαμηλή. Αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα πιο καταστροφικό όπλο για τον άνθρωπο.

Με την έκρηξή του, όσοι δεν χάνουν τη ζωή τους από τη φωτιά σκοτώνονται από την έκθεσή τους στο πανίσχυρο ωστικό κύμα και το κενό.

Έτσι, αυτό το όπλο γίνεται το κύριο εργαλείο μάχης ενάντια στα στρατεύματα του εχθρού. Λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας, θα δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξή του από τους επιτελείς στην επεξεργασία των μελλοντικών στρατιωτικών σχεδίων... (Russia Beyond the Headlines).

Υπερηχητική επανάσταση στη στρατιωτική τεχνολογία


Με την αύξηση της τεχνολογικής ισχύος της Ουάσιγκτον, είναι πολύ σημαντικό για τις ρώσικες Ένοπλες Δυνάμεις να εντάξουν στο δυναμικό τους υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους.

Η ανάπτυξη και η εφαρμογή υπερ-υπερηχητικών συστημάτων έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια, σταθερή τάση στην παγκόσμια αγορά όπλων. Εφέτος, οι ΗΠΑ προχώρησαν σε μια δοκιμαστική εκτόξευση του πυραύλου Χ-51 Waverider.

Ωστόσο, οι δοκιμές κατέληξαν σε αποτυχία. Ο αγώνας σε αυτό τον τομέα ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία συνεχίζεται. Ήδη, οι τρεις χώρες έχουν σημαντικά τεχνολογικά επιτεύγματα στην κατασκευή πυραύλων με ταχύτητες πάνω από 5 φορές της ταχύτητας του ήχου (Mach), που είναι 6.125 χιλιόμετρα την ώρα.

Οι σύγχρονες στρατιωτικές επιχειρήσεις βασίζονται κυρίως στη χρήση όπλων ακριβείας, όπως οι πύραυλοι Κρουζ (Cruise). Το κύριο μειονέκτημά τους είναι η σχετικά χαμηλή ταχύτητα. Στον τομέα της τεχνολογικής αναβάθμισης των δυνατοτήτων των «ιπτάμενων πτερυγίων», διεξάγονται έρευνες από όλες τις παγκόσμιες υπερδυνάμεις. Στόχος τόσο της Ρωσίας όσο και των ΗΠΑ και της Κίνας είναι η ανάπτυξη ενός υπερηχητικού στρατηγικού πυραύλου, στη συμβατική του έκδοση, χωρίς να μεταφέρει πυρηνικά.

Στη Ρωσία δημιουργείται μια νέα εταιρεία με σκοπό την ανάπτυξη υπερηχητικών τεχνολογιών. Όπως δήλωσε ο αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης, Ντμίτρι Ρογκόζιν, ο οποίος επιβλέπει το σύνολο της αμυντικής βιομηχανίας, οι δυνατότητες για επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις που μπορεί να γίνουν μέσα από την υλοποίηση του «υπερηχητικού» προγράμματος μπορεί να συγκριθούν μόνο με το πρόγραμμα που οδήγησε στην κατασκευή της ατομικής βόμβας.

Στη δομή της νέας εταιρείας θα συμμετέχουν οι leaders του κλάδου, όπως η εταιρεία «Tactical Missiles Corporation» (KTRV) και η επιστημονική και παραγωγική εταιρεία Μηχανοκατασκευών (NPO «Mashinostroyeniya»), η οποία αναμένεται να αποχωρήσει από το σχήμα που συμμετέχει στη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, Roskosmos. «Το σχέδιο δεν είναι μόνο η συγκέντρωση όλων των μεγάλων ''επιστημονικών μυαλών'' και η συνεργασία τους με το βιομηχανικό δυναμικό, αλλά και η δημιουργία ενός ''πολυγώνου'' δοκιμών. Πιστεύουμε ότι μέσα από τη συνένωση, και όχι την απορρόφηση, μπορούμε να επιταχύνουμε τις εργασίες για την υπερηχητική τεχνολογία» δήλωσε ο Ρογκόζιν.

Οι σύγχρονοι πύραυλοι με κινητήρα ramjet, όπως ο ρωσικός P-270 «Mosquito» και ο αμερικανικός Harpoon, αναπτύσσουν ταχύτητες μικρότερες από 2 Mach. Είναι αργοί και μπορούν κάλλιστα να αναχαιτιστούν.

Όμως, η αναχαίτιση πυραύλων Κρουζ που πετούν με ταχύτητα πάνω από 5 Mach θα ήταν ένα αρκετά δύσκολο έργο. Η εμφάνιση τόσο γρήγορων οπλικών συστημάτων θα μπορούσε να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο σημαντικούς στρατιωτικούς στόχους, όπως είναι οι ομάδες αεροπλανοφόρων. Φυσικά, η ταχύτητα του κινεζικού βαλλιστικού πυραύλου Dongfeng -21 σε χαμηλά ατμοσφαιρικά ύψη είναι υψηλότερη από την πιθανή μέγιστη ταχύτητα των υπερ-υπερηχητικών πυραύλων Κρουζ, αλλά οι Κρουζ είναι πολύ πιο ευέλικτοι και μπορούν να πετάξουν χαμηλά, αφήνοντας απειροελάχιστο ίχνος για να παρατηρηθεί από τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης.

Υπάρχει ένα χάι-τεκ project πυραύλου από εναέρια βάση, το όνομα του οποίου είναι ακόμα άγνωστο. Ο πύραυλος του συγκεκριμένου συστήματος θα πρέπει να αναπτύσσει ταχύτητα 13 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του ήχου!

Όπως σημειώνεται από τον ακαδημαϊκό σύμβουλο της Ακαδημίας Μηχανικών Επιστημών, Γιούρι Ζάιτσεφ, τα τελευταία δέκα χρόνια το Πεντάγωνο έχει δαπανήσει για το υπερηχητικό project γύρω στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια.

Πηγή: Russia Beyond the Headlines
Επιμέλεια: Κ. Μπετινάκης