Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος



Πηγαίνοντας προς το Μαρκόπουλο, η κόρη μου μού περιέγραψε μία ειδυλλιακή σκηνή. Από το γρασίδι μέχρι τα οπωροφόρα – όλα τα φυτά ήταν ανθισμένα.

Ο ουρανός γαλανός και ο τσοπάνης πακιστανός. Ένα κοπάδι κάτασπρα πρόβατα, ακόμη ακούρευτα, και ακόμη άσφαχτα βέλαζαν αμέριμνα εν αγνοία της ακολουθίας της σαρακοστής.

Σχεδόν άκουγε κανείς την 6η του Μπετόβεν, την «Ποιμενική» – αλλά υπήρχε η παραφωνία που παρατηρήσατε προηγουμένως. «Τσοπανάκος ήμουνα – προβατάκια φύλαγα» είναι ο σκοπός που είχε επιλεγεί ως αντιπροσωπευτικός της ελληνικής υπαίθρου ως «σήμα κατατεθέν» της Ελληνικής Ραδιοφωνίας σε χρόνια ανύποπτα. Δεν είχανε σκεφθεί το «τσοπανάκος έγινα – μετανάστης ήμουνα».

Η ίδια σκηνή επανελήφθη πηγαίνοντας προς το «Γραμματικό», με την διαφορά ότι ο βοσκός αυτή την φορά ήτανε κατάμαυρος – από το Σουδάν, ή κάτι τέτοιο. Η αντίθεσις ήτανε έντονη, γιατί το «Γραμματικό» ήτανε αρβανιτοχώρι και οι βοσκοί αρβανίτες, που δύσκολα τους ξεχωρίζεις από άλλους κατοίκους της Αττικής.

Εάν κινδυνεύει να αφελληνισθεί ο φλογερός ήχος του τσοπανάκου, κινδυνεύουν τα πάντα. Με μεγάλη ελαφρότητα – και σοβαρή δόση δεισιδαιμονίας – μικροβιοφοβικοί επισείουν το φόβητρο του «υγειονομικού κινδύνου», ωσάν να ήταν η υγειονομία εν κινδύνω.

Ωστόσο – εκτός από την γραμματική – κινδυνεύει κάτι απείρως ουσιαστικότερο και αμφιβάλλω αν ο «κίνδυνος» είναι η λέξη. Τούτο γιατί ο κίνδυνος, εξ ορισμού, είναι εις το μέλλον. Εδώ όμως ο κίνδυνος, δεν είναι ante portas. Έχει ήδη επέλθει και είναι στην Ειδομένη – εκείνη που έχουμε ήδη δεί, και βλέπουμε καθημερινώς, στην τηλεόραση. Όταν τον δείτε από κοντά είναι εφιαλτικός. Η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση είναι να τον αποτινάξεις. Κακά τα ψέματα.

Με συγχωρείτε φίλτατοι πεφωτισμένοι προοδευτικοί. Δεν το θέλω. Εάν ήθελα ολίγον εξωτισμό θα έπαιρνα μία κρουαζιέρα στα τροπικά, ή απλούστερα ένα βιβλίο με τα ποιήματα του Καββαδία. Ολίγον Kipling; “On the road to Mandalay –where the flying fishes play/ and the Sun comes up like thunder! Out of China…”

Ο εξωτισμός είναι πολύ ενδιαφέρων – ακριβώς εκεί: έξω. Δεν έχει καμμία γοητεία στην Πλατεία Βικτωρίας. Αλλά δεν είναι και αυτοί άνθρωποι; Ναι, αλλά τι φταίω εγώ; Και υπάρχουν άλλα επτά δισεκατομμύρια εξ αυτών.

Ο κίνδυνος δεν είναι από τα μικρόβια.

Είναι στις αδιάκοπα παραγωγικές μήτρες των θηλέων που έρχονται. Και γενούν χωρίς αναστολή η ανάπαυλα. Ετοιμόγεννες επιβιβάζονται στις βάρκες, άλλες έχουν ένα μωρό στην κοιλιά, ένα στην αγκαλιά, ένα κρατούν στο χέρι και επιβλέπουν το άλλο που παίζει στις λάσπες. Ο πάτερ-φαμίλιας πενταμελούς οικογενείας είναι είκοσι ετών ενώ η πολύτεκνος μητέρα είναι ακόμη teenager, παντρεύτηκε πριν βγάλει το δημοτικό. Εξ άλλου δεν πήγε ποτέ. Ο πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε ότι ο σκοπός της γυναίκας είναι να γίνει μητέρα. Και να ξαναγίνει. Το εκτιμώμενο ποσοστό ανάπτυξης του παγκοσμίου μουσουλμανικού πληθυσμού από το 2010 μέχρι το 2050 είναι 73%. Το ευρωπαϊκό (και ελληνικό) φθίνει.

Οι Έλληνες είμαστε ελάχιστοι μπροστά σε αυτό το τσουνάμι της μουσουλμανικής βιομάζας που μας κατακλύζει. Η πιθανότης να γεμίσουμε από ένα εκατομμύριο μουσουλμάνους που θα περιφέρονται ελεύθερα και θα συγκροτήσουν, μοιραίως, τους θύλακες του πολιτισμού τους με τα ήθη τα έθιμα της θρησκείας τους είναι κάτι περισσότερο από πιθανότης.

Έγερσις! Τόσο περίεργο σας φαίνεται;

Μήπως δεν το έχουμε ξαναζήσει. Δηλαδή οι τούρκοι τι ήτανε και τι είναι; Δεν είναι μουσουλμάνοι; Η εγκληματική ηλιθιότης της αριστεράς βλέπει μόνο ταξικές και οικονομικές διαφορές. Ακούστε το δηλητηριώδες τραγούδι : «Εγώ Θεό και συ Αλλάχ/ αλλά οι δυό μας Αχ! Και Βαχ! ενωμένοι στην ταξική μας δυστυχία δηλαδή. Κατά τα άλλα «όλοι άνθρωποι είμαστε», που έλεγε και ο Τσαγανέας στο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται.»

Είδαμε και πάθαμε να απαλλαγούμε από την τουρκοκρατία και ακόμη υποφέρουμε. Θέλουμε λοιπόν άλλη μία δόση πιο αποτελεσματική και θανατηφόρα από την προηγούμενη; ΄Αφεριμ. Ακόμη δεν έχουμε καθαρίσει την γλώσσα μας, και τους τρόπους μας από την ανατολίτικη βρωμιά και ατιμία – ακόμη ακούγονται υπολείμματα θαυμασμού της «καθ΄ ημας Ανατολής». Και θέλουμε κι΄άλλο;

Με τους μουσουλμάνους να πολλαπλασιάζονται όταν εμείς φθίνουμε – σύντομα θα δείτε μουσουλμανική πλειοψηφία στα Δημοτικά Συμβούλια και μετά στην Βουλή. Τζαμιά και μιναρέδες να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Καλυμμένες γυναίκες στους δρόμους και συνεχείς επιθέσεις στις δικές μας «προκλητικές και ξεδιάντροπες». Θα δείτε λογοκρισία στα θέατρα και στους κινηματογράφους – για να μην τους προκαλούμε. Δεν πρόκειται για προφητείες. Οι επιθέσεις σε γυναίκες στην Ευρώπη πολλαπλασιάζονται τώρα. Ενώ στο LSE (Οικονομικό πανεπιστήμιο) στο Λονδίνο το δείπνο των μουσουλμάνων φοιτητών έγινε σε δύο αίθουσες χωρισμένες Από ψηλό τοίχο. Χωριστά τα κορίτσια από τα αγόρια. Σήμερα, όχι στο μέλλον.

ΕΒΡΑΙΟΙ

Εδώ που τα λέμε, το επίπεδο στου Μαξίμου – με την εγκατεστημένη παρέα – με την Ζεϊμπέκ χανούμ εκπρόσωπο, δεν απέχει και πολύ από τους καφενέδες και τους «μπαξέδες» του υμνουμένου Μακρυγιάννη… ένα κλίκ και φτάσαμε πίσω στο «Ανατολή-Ανατολή, δική σου είμαστε φυλή…»

 Εστία
*Πλοίαρχος Ε.Ν., συγγραφέας
http://freewill.gr/
http://dia-kosmos.blogspot.gr