ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΕΑΜ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ »


Γραμματόσημο με την σφραγίδα του ΕΑΜ σε επιστολή στην Θράκη όπου διακρίνεται καθαρά η λέξη «ΛΕΒΑ».

Στις 24.1.1945 ο Γιάννης Ιωαννίδης (ψευδώνυμο Διονύσης) με τηλεγράφημα του στον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας Τράιτσο Κοστόφ (Ψευδώνυμο Σπυριδόνοφ), φαίνεται να απολογείται, ψευδόμενος μάλιστα, όταν εκείνος διαμαρτυρήθηκε για άρθρο της Εαμικής εφημερίδας της Δράμας «Νέος Δρόμος», όπου επανέλαμβάνετο για μιά ακόμη φορά η θέση του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) περί της «στρατηγικής διαρρυθμίσης των βορείων συνόρων».

Το τηλεγράφημα επιβεβαίωσε την γνωστή θέση του ΕΑΜ/(ΚΚΕ) περί «Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας», η οποία θα περιελάμβανε την Γιουγκοσλαβική Μακεδονία, την Βουλγαρική Μακεδονία του Πιρίν και την Ελληνική Μακεδονία ως ενιαία και ανεξάρτητη κρατική οντότητα.

Η θέση του ΕΑΜ περί «στρατηγικής διαρρύθμισης των συνόρων» προφανώς επιβεβαίωνε ότι το ΚΚΕ αγωνιζόταν ώστε τα σύνορα της Ελλάδος να επανέλθουν στην θέση την οποίαν είχαν πριν τους Βαλκανικούς πολέμους, δηλαδή μέχρι τον Όλυμπο.

Το τηλεγράφημα έχει ως εξής [1]:

Σπυριδόνωφ-Σόφιαν «Πήραμε τηλεγράφημα σας με το δημοσίευμα εφημερίδας ΕΑΜ Δράμας στοπ.

Δεν έχομεν γνώσιν δημοσιεύματος στοπ. Συμφωνούμε μαζί σας ότι σύνθημα στρατηγικής διαρρύθμισης συνόρων σήμερα δεν μπορεί να μπει στοπ. Πάντως σύνθημα στρατηγικής διαρρύθμισης βορείων συνόρων ποτέ δεν είχαμε στοπ.

Το σωστό είναι πως είχαμε σύνθημα στρατηγικής διαρρυθμίσεις των συνόρων συνδυασμένο με το σύνθημα της αυτοδιάθεσης των λαών και της ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών μεταξύ των γειτονικών λαών στοπ.

Το σύνθημα αυτό μπήκε τότε που η Βουλγαρία βρισκόταν στο πλευρό της Γερμανίας και ο Βουλγαρικός στρατός είχε καταλάβει ελληνικές περιοχές.

Από καιρό όμως το σύνθημα αυτό δεν αναφέρεται στα δημοσιεύματα μας. Δώσαμε εντολή στην κομματική οργάνωση Δράμας να επανορθώσει η ίδια η εφημερίδα το σύνθημα με κατάλληλο τρόπο.

24.1 1945 - Διονύσης»

[1] Γρηγόρη Φαράκου, «Αρης Βελουχιώτης, Το χαμένο αρχείο- Άγνωστα Κείμενα», Ε΄έκδοση, Ελληνικά Γράμματα, Αθήναι 1998.