Simone de Beauvoir-Φεμινισμός-Κομμουνισμός και Παιδεραστία

Simone de Beauvoir- Jean-Paul Sartre

Σιμόν ντε Μποβουάρ: Ναζί, παιδόφιλος και μισογύνης.-Simone de Beauvoir: A Nazi, a pedophile, and a misogynist

Σιμόν ντε Μποβουάρ: Ναζί, παιδόφιλος και μισογύνης.

Simone de Beauvoir: A Nazi, a pedophile, and a misogynist

Πηγή: http://www.avoiceformen.com/feminism/simone-de-beauvoir-a-nazi-a-pedophile-and-a-misogynist/

3 Οκτωβρίου 2014 από τον Lucian Vâlsan

Σημείωση του συντάκτη: Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στοAVFM Romania και είναι επίσης διαθέσιμο στα πορτογαλικά Portuguese.

Δεδομένου ότι ο μη φεμινιστικός τομέας της κοινωνίας γίνεται όλο και πιο έντονος, ο τομέας της κοινωνίας που δεν έχει ακόμη ενημερωθεί για την τοξική φύση της ιδεολογίας αυτής αντιδρά με μια σειρά από επιχειρήματα που απλώς αποκαλύπτουν ότι η πραγματικότητα δεν είναι ακόμη πλήρως γνωστή στο κοινό.

Πριν από λίγο καιρό, μια ομάδα φεμινιστριών σ' ένα καφενείο προσπαθούσαν να με πείσουν ότι ο φεμινισμός δεν είναι τόσο άσχημος όσο λέω πως είναι και ότι αν ήθελα απλώς να διαβάσω περισσότερα για το φεμινισμό, θα μπορούσα τελικά να τον καταλάβω.

Ως παράδειγμα για να υποστηρίξουν αυτή τη θέση, οι προαναφερθείσες φεμινίστριες συνέστησαν να διαβάσω τα γραπτά της Σιμόν ντε Μποβουάρ, την Γαλλίδα μαρξίστρια - φεμινίστρια γνωστή για το βιβλίο της “Το δεύτερο φύλο”.

Φυσικά, αυτές οι φεμινίστριες δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν ότι κάποιος είχε πάρει την ιδεολογία τους στα σοβαρά για να διαβάσει τη λογοτεχνία τους και στη συνέχεια λογικά να την απορρίψει εντελώς. Όπως και με κάθε άλλη λατρεία, κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για τους αληθινούς πιστούς κάθε αίρεσης.

Στον τίτλο της θέσης αυτής, υπάρχουν μια σειρά από κατηγορίες που διατυπώθηκαν προς την επιφανή φεμινίστρια και αυτό είναι μόνο δίκαιη για μας να τους αποδείξουμε ακριβώς αυτό που πάμε να κάνουμε με τις ακόλουθες γραμμές.

Μεταξύ του 1943 και του 1944, η Γαλλία βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή, η Σιμόν ντε Μποβουάρ εργάστηκε ως διευθυντής του ήχου για το Ράδιο Βισύ) Radio Vichy. Το Ραδιόφωνο του Vichy ήταν ο κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός στη λεγόμενη ζώνη Libre (ελεύθερη ζώνη) της Γαλλίας, μετά τη συνθηκολόγηση της Γαλλικής Δημοκρατίας μπροστά στην ναζιστική Γερμανίας το 1940. Εμείς λέμε αυτό που λέγεται επειδή το καθεστώς Βισύ, αν και θεωρητικά ουδέτερο από στρατιωτική άποψη, ήταν στην πραγματικότητα ένας ενεργός συνεργάτης του ναζιστικού καθεστώτος, (2) και σήμερα είναι ένα αναγνωρισμένο γεγονός από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ότι ο θεσμός του Ράδιο Vichy ήταν η de facto ναζιστική προπαγάνδα στα ερτζιανά στη Γαλλία.

Οι απολογητές της De Beauvoir θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν αναγκασμένη από τις περιστάσεις να εργαστεί εκεί, όπως και πολλά άτομα ισχυρίζονται τώρα ότι έχουν αναγκαστεί να συνεργαστεί με την Σεκιουριτάτε κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος. Αλλά τα χειρόγραφα της ντε Μποβουάρ γραμμένα σε αυτή την περίοδο, τα οποία αποκαλύφθηκαν μετά, λένε μια διαφορετική ιστορία.

Ακόμη και φεμινίστριες συγγραφείς, όπως η Δρ Ingrid Galster, οι οποίες έχουν αφιερώσει χρόνια από τη ζωή τους μελετώντας την Σιμόν ντε Μποβουάρ αναγκάστηκε να παραδεχτεί, έστω και απρόθυμα, ότι η στάση που εκδηλώθηκε από την de Beauvoir ως διευθυντής ήχου στη ναζιστική μηχανή προπαγάνδας ήταν τουλάχιστον μία υφέρπουσα συνεργάτης ( subtlecollaborationism), 3 και ο τρόπος με τον οποίο κατέληξε να εργάζεται εκεί δεν ακολουθούσε εξαναγκασμό - αλλά μια απόλυτα συνειδητή επιλογή. Η DeBeauvoir ήταν ήδη μέλος του συνδικάτου των δημοσίων υπαλλήλων και θα μπορούσε να είχε επιλέξει να εργαστεί σε ένα δημαρχείο, για παράδειγμα. Αλλά έπρεπε να επιλέξει να εργαστεί κάπου αλλού εκτός από τη διδασκαλία, επειδή η καριέρα της στη διδασκαλία τελείωσε, παρόλο που ήδη είχε τα προσόντα και το κύρος που απαιτούνται για τη διδασκαλία, δεδομένου ότι ήταν η δεύτερη πιο αποδοτική διδακτορική φοιτήτρια της γενιάς της και υστερεί μόνο πίσω από τον εραστή της ζωής της, τον Jean-Paul Sartre. 4

Ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούσε πλέον να διδάσκει σχετίζεται με την παιδοφιλία και τον Jean-Paul Sartre.

Το 1943, η Σιμόν ντε Μποβουάρ απολύθηκε για τη συμπεριφορά που οδηγεί στη διαφθορά ανηλίκου.5

Για άλλη μια φορά, οι απολογητές της de Beauvoir θα μπορούσαν να βιαστούν να πούν ότι το 1943 ήταν ένα μοναδικό περιστατικό ή, όπως είχε πει σε μένα μια φορά, ήταν ένα γεγονός που εφευρέθηκε από τις Ναζιστικές διώξεις που δεν μπορούσαν να ισχύουν από τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι ήταν μια μαρξίστρια ανεξάρτητη γυναίκα. Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.

Το Σεξουαλικό ενδιαφέρον της de Beauvoir για τα παιδιά είναι ένα θέμα που εξαπλώνεται σε όλη τη ζωή της. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους φιλοσόφους που προσπάθησε να ενώσει το ύφος που είχε αρχίσει το 1930 (και το οποίο διήρκεσε μέχρι την δεκαετία του 1980 στη Δυτική Ευρώπη) της γυναικείας παιδαγωγικής παιδοφιλίας .6 Προσπάθησε αυτή την ενοποίηση με το δοκίμιό της "Μπριζίτ Μπαρντό και το σύνδρομο Lolita," που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Esquire το 1959 και στη συνέχεια αναδημοσιεύθηκε πολλές φορές μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Σε αυτό το δοκίμιο, η deBeauvoir δοξάζει την Μπριζίτ Μπαρντό για την παιδική φυσική πτυχή της, η οποία “διατηρεί την τέλεια αθωότητα και είναι συνυφασμένη με το μύθο της παιδικής ηλικίας” και στη συνέχεια την ζωγραφίζει ως Χουντίνι για τα κορίτσια που θα απελευθερώσει και θα ενδυναμώσει τους έξω από τις αλυσίδες στις οποίες είχαν είχαν υποταχθεί. 7, 8

Το δοκίμιο του 1959 ήταν μόνο η αρχή. Το 1977, η ντε Μποβουάρ, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της μαρξιστικής γαλλικής διανόησης, υπέγραψαν αναφορά ζητώντας τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τη νομιμοποίηση της παιδοφιλίας και την άμεση απελευθέρωση των τριών ατόμων που επρόκειτο να εξυπηρετήσουν μεγάλες ποινές φυλάκισης για σεξουαλική εκμετάλλευση πολλών αγοριών και κοριτσιών ηλικίας 11 έως 14.

Η αναφορά υπογράφεται, μεταξύ άλλων, από την de Beauvoir και τον Σαρτρ και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde και έλεγε, μεταξύ άλλων, τα εξής: 9

“Ένα τέτοιο μεγάλο χρονικό διάστημα υπό κράτηση για να διερευνήσει μια απλή υπόθεση “vice», όπου τα παιδιά δεν έχουν πέσει θύματα στην παραμικρή βία, αλλά το αντίθετο κατέθεσαν ενώπιον των ανακριτών που συναίνεσαν - αν και η νομοθεσία προς το παρόν τους αρνείται το δικαίωμα τους στη συναίνεση - ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα προφυλάκισης που θεωρείται σκανδαλώδες από μόνο του. Σήμερα κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε μια μακρά ποινή φυλάκισης, είτε επειδή είχαν σεξουαλικές σχέσεις με ανήλικους, με αγόρια όσο και με κορίτσια, ή ότι ενθαρρύνθηκαν να βγούν φωτογραφίες τα σεξουαλικά παιγνίδια τους. Πιστεύουμε ότι υπάρχει μια δυσαρμονία μεταξύ της ονομασίας ως `έγκλημα» που χρησιμεύει για να νομιμοποιήσει μια τέτοια σοβαρότητα, και τα ίδια τα γεγονότα, ακόμη περισσότερο μεταξύ της απαρχαιωμένης νομοθεσίας και της πραγματικότητας της καθημερινής ζωής σε μια κοινωνία που τείνει να γνωρίζει για τη σεξουαλικότητα των παιδιών και των εφήβων [...]

Έτσι, κατά τη γνώμη της ντε Μποβουάρ, τα 11-χρονα παιδιά, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στην Γαλλία είχαν την τάση να είναι σεξουαλικά αντικείμενα.

Από την εφηβεία δεν ήταν ώριμα και δεν είναι ώριμα ακόμη και σήμερα σε αυτή την ηλικία για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών, θεωρούμε ικανή την Μποβουάρ να υπεράσπίζεται την παιδεραστία, ανεξάρτητα από τον ορισμό της λέξης που κάποιος επιλέγει.

Η αναφορά του 1977, προκάλεσε μια ολόκληρη συζήτηση στο κοινωνικό επίπεδο στη Γαλλία σχετικά με τους νόμους σχετικά με την ηλικία συγκατάθεσης, μια συζήτηση στην οποία το στρατόπεδο που υποστήριζε την κατάργηση (εκ των οποίων η ντε Μποβουάρ και ο εραστής της ήταν μέρος του), ενοποιήθηκε στο Front de Libération des Pédophiles (FLIP- Απελευθερωτικό Μέτωπο παιδεραστών) και οι προθέσεις των μελών του FLIP εξηγούνται σαφώς από τους ίδιους στη συζήτηση που μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο, τον Απρίλιο του 1978 από τον ραδιοφωνικό σταθμό Radio FranceCulture. 10 FLIP επρόκειτο να μείνει στην ιστορία ως πρωτοπόρο στην κίνηση στις τάξεις των Γάλλων παιδεραστών, ακόμη και αν ο ίδιος ο οργανισμός δεν κράτησε πολύ, λόγω των εσωτερικών διαφωνιών.11

Εκτός από την Μποβουάρ και τον Σαρτρ, υπήρχαν και άλλα άτομα που εμπλέκονται στη συνηγορία για την παιδοφιλία σε αυτό το χρονικό διάστημα, συμπεριλαμβανομένων ατόμων που κατέληξαν να οδηγούν τις τύχες της Γαλλίας, και αναφέρουμε εδώ, για παράδειγμα, τον Μπερνάρ Κουσνέρ και τον Ζακ Λαγκ (Jack Lang), αντίστοιχα, Υπουργό Υγείας και Υπουργό Παιδείας (!) στις αρχές της δεκαετίας του 2000 κατά την πρώτη θητεία του Ζακ Σιρακ.12

Όλα αυτά κάνουν την ντε Μποβουάρ όχι μόνο μία απολογητή της παιδεραστίας, αλλά και μια ενεργό υποστηρικτή της. Ωστόσο, αυτό που την κάνει μία υβριστή είναι η δραστηριότητα της μέσα από την οποία στρατολογούσε μαθητές, τους κακοποιούσε, και στη συνέχεια τους οδηγούσε στον Jean-Paul Sartre, άλλοτε χωριστά, μερικές φορές σε ένα ολοκληρωμένο ερωτικό τρίγωνο.

Η Telegraph γράφει σε μια κριτική του βιβλίου της CaroleSeymour-Jones’s, Simone de Beauvoir, Meet Jean-Paul Sartre (“ Η Σιμόν ντε Μποβουάρ, γνώρισε τον Ζαν-Πολ Σαρτρ”), ένα βιβλίο που προορίζεται να αναλύσει τη σχέση ντε Μποβουάρ με τον Σαρτρ, τα εξής: 13

Για μεγάλο χρονικό διάστημα, το ζευγάρι έγινε ένα «τρίο», αν και η διάταξη σπάνια λειτούργησε καλά για το τρίτο μέρος: τουλάχιστον δύο πρώην μαθητές της ντε Μποβουάρ βρέθηκαν να γίνουν ο πρώτος εραστή της, μετά του Σαρτρ, μόνο για το ζευγάρι να κλείσει τον κύκλο όταν η διασκέδαση τελείωνε. [...]

Για την Seymour-Jones, οι σχέσεις της de Beauvoir με τους μαθητές της δεν ήταν λεσβιακές, αλλά παιδοφιλικές: δημιουργούσε για τον Σαρτρ, μια μορφή «παιδικής κακοποίησης».

Για την de Beauvoir (καθώς και για τον Σαρτρ), η ηλικία δεν έχει σημασία εφ 'όσον οι εταίροι ήταν νεότεροι από αυτήν και τον Sartre. 14 Η πιθανότητα ότι άλλοι μπορεί να έχουν πληγωθεί ή να έχουν γίνει αντικείμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης δεν ήταν καν εξ αποστάσεως στο φεμινιστικό ραντάρ, αφού πίστευαν ότι προετοίμαζαν τα κορίτσια προκειμένου ο Σαρτρ να πάρει την παρθενιά τους (τα λόγια του Σαρτρ, όχι δικά μας) ήταν από μόνα τους μια πράξη σεξουαλικής χειραφέτησης για αυτά τα κορίτσια.

Αλλά αν οι περιπέτειες με έναν ναζί και το άρωμα της παιδοφιλίας δεν σας πείθει για τον αμφιβόλου χαρακτήρα της ντε Μποβουάρ, ας ρίξουμε μια ματιά μέσα από τα φεμινιστικά γραπτά της, τα οποία είναι τόσο γεμάτα με μισογυνισμό που είναι δύσκολο να βρεθεί ένα ισοδύναμο σε άλλους τομείς στην κοινωνία. Η πτυχή αυτή καθ' αυτή δεν αποτελεί έκπληξη για μας, θεωρώντας ότι ο φεμινισμός είναι από μόνη του μία ιδεολογία μισογυνισμού.(feminism is in and of itself a misogynistic ideology ).

Αλλά ας μην παρεκκλίνω.

Το βιβλίο της ντε Μποβουάρ, “The Second Sex” Το δεύτερο φύλο, είναι ένα βιβλίο για το οποίο οι σύγχρονες φεμινίστριες λένε ότι είναι «εξαιρετικά φρέσκα» -ένα βιβλίο που είχε να πεί τα ακόλουθα σχετικά με τις συζύγους: 15

Η σύζυγος τρέφεται από αυτόν, όπως ένα παράσιτο, αλλά ένα παράσιτο δεν είναι ένας θριαμβευτικός αφέντης.

Πάνω από το ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, το 1975, σε διάλογο με την άλλη φεμινίστρια, την Μπέττυ Φρήνταν (Friedan), η ντε Μποβουάρ επρόκειτο να αποσαφηνίσει τη θέση της, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Σε μια συζήτηση σχετικά με τον τρόπο για να αντισταθμίσει τις μητέρες που μένουν στο σπίτι και να φροντίσουν τα παιδιά, η ντε Μποβουάρ απάντησε κατηγορηματικά: 16

Όχι, δεν πιστεύουμε ότι κάθε γυναίκα θα πρέπει να έχει αυτή την επιλογή. Σε καμία γυναίκα δεν θα πρέπει να επιτραπεί να παραμείνει στο σπίτι για να αναθρέψει τα παιδιά της. Η κοινωνία θα πρέπει να είναι εντελώς διαφορετική. Οι γυναίκες δεν θα πρέπει να έχουν την επιλογή αυτή, ακριβώς επειδή αν υπάρχει μια τέτοια επιλογή, πάρα πολλές γυναίκες θα το κάνουν αυτό. Είναι ένας τρόπος για να αναγκάζουν τις γυναίκες σε μια ορισμένη κατεύθυνση.

Είμαστε σαφείς; Στο όραμά των επιφανών φεμινίστριων, οι γυναίκες αποτελούν μια δέσμη αδρανών πλασμάτων που είναι ανίκανα να επιλέγουν τι είναι καλό γι 'αυτούς ως υπεύθυνοι ενήλικες. Στην πραγματικότητα, κανείς εκτός από την Σιμόν ντε Μποβουάρ και την μαρξιστική-φεμινιστική ιδεολογία δεν ξέρει τι είναι καλύτερο για τις γυναίκες. Ως εκ τούτου, καμία γυναίκα δεν θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί να επιλέξει κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την ντε Μποβουάρ.

Στο ίδιο διάλογο, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο: 17

Κατά τη γνώμη μου, εφ' όσον η οικογένεια και ο μύθος της οικογένειας και ο μύθος της μητρότητας και το μητρικό ένστικτο δεν καταστρέφονται, οι γυναίκες θα εξακολουθούν να καταπιέζονται.

Στην πραγματικότητα, το μίσος ντε Μποβουάρ έναντι της μητρότητας και στις μητέρες σε γενικές γραμμές είναι πολύ προφανές σε όλο το βιβλίο της.

Ας προσφέρουμε μερικά περισσότερα δείγματα:

Η μητρότητα υποβιβάζει γυναίκα σε μια καθιστική ύπαρξη, είναι φυσικό να μένει στο σπίτι, ενώ οι άνδρες κυνηγούν, ψαρεύουν, και πάνε στον πόλεμο.18

[Η μητέρα] είναι φυτό και ζώο, μια συλλογή κολλοειδών, ένα φυτώριο, ένα αυγό, που τρομάζει τα παιδιά που ασχολούνται με το σώμα τους και προκαλεί τα πονηρά γέλια από τους νεαρούς άνδρες επειδή είναι ένα ανθρώπινο ον, που έχει συνείδηση και ελευθερία, το οποίος έχει γίνει ένα παθητικό όργανο της ζωής .19

Και όταν η επιφανής αυτή φεμινίστρια ξεκίνησε να γρονθοκοπά τα σώματα των γυναικών, κανείς δεν μπορούσε να την σταματήσει:

Η ψυχική στάση που προκαλείται από έμμηνο δουλεία συνιστά μία βαριά αναπηρία.

[...] το σώμα μιας γυναίκας ειδικά του κοριτσιού - είναι ένα "υστερικό" σώμα με την έννοια ότι είναι εκεί, να το πω έτσι, δεν υπάρχει απόσταση μεταξύ της ψυχικής και των φυσιολογικών πραγματοποιήσεων του. Η αναταραχή που επέφερε η ανακάλυψη του κοριτσιού από τα προβλήματα της εφηβείας τους επιδεινώνεται. Επειδή το σώμα της είναι ύποπτο για αυτήν, το εξετάζει με άγχος και το θεωρεί ως άρρωστο: είναι άρρωστο. 20

Οι μαστικοί αδένες που αναπτύσσονται κατά την εφηβεία έχουν ρόλο στην επιμέρους οικονομία της γυναίκας: μπορεί να αφαιρεθεί ανά πάσα στιγμή στη ζωή της. 21

Η ντε Μποβουάρ προχωρά έπειτα να εξηγήσει στο βιβλίο της πώς το κακό και η καταπιεστική οικογένεια είναι για την ανάπτυξη ενός κοριτσιού. Αν ο πατέρας έχει το θράσος να είναι περήφανος και ευγνώμονας για τις επιτυχίες της κόρης του, τότε αυτό είναι μία ακόμα απόδειξη της καταπίεσης και της επιβολής της δουλείας της κόρης προς τον πατέρα. 22 

Αλλά αν οι πατέρες ξεφύγουν αρκετά εύκολα, οι μητέρες που τολμούν να πειθαρχήσουν τις κόρες τους, παίρνουν μια ακόμα πιο σκληρή νουθεσία από την περίφημη φεμινίστρια:

Οι μητέρες - θα δούμε, είναι τυφλά εχθρικές προς την απελευθέρωση της κόρης τους και, περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά, εργάζονται για να τις εκφοβίσουν ακόμη περισσότερο, για το έφηβο αγόρι, η προσπάθεια του να γίνει ένας άνθρωπος είναι σεβαστή, και στον ίδιο έχει ήδη χορηγηθεί μεγάλη ελευθερία. Το κορίτσι πρέπει να μείνει στο σπίτι. Οι εξωτερικές δραστηριότητες του παρακολουθούνται στενά . 23

Είμαστε λοιπόν σαφείς; Το γεγονός ότι μερικοί γονείς δεν είχαν αφήσει τα κορίτσια τους να βγουν έξω μετά από μια ορισμένη ώρα στην κατεχόμενη Γαλλία στα μέσα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, αποτελεί καταπίεση. Και έχουμε κατά νου ότι η ντε Μποβουάρ θρηνεί για την πτυχή αυτή, για την οποίο υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες ότι ήταν γενικευμένη, ενώ 13 - και 14 - ετών αγόρια αγωνίζονται στον πόλεμο, για να την κρατήσουν ασφαλή, προκειμένου να γράψει " φιλοσοφία" για τα σκουπίδια και να παράγει την προπαγάνδα για το ναζιστικό καθεστώς - ένα καθεστώς που είχε επίσης 14- και 15-year-old αγόρια στα στρατεύματα. 25 Είμαι σχεδόν πρόθυμος να πω ότι θα έπρεπε να είχε ελέγξει τα προνόμιά της. Αλλά εγώ δεν θα πω.

Η υποκρισία αυτής της γυναίκας είναι τόσο εντυπωσιακή αλλά και ταυτόχρονα αποκρουστική. Η Σιμόν ντε Μποβουάρ, λατρεύεται ακόμα και σήμερα ως μια μεγάλη εικόνα του «καλού» φεμινισμού της δεκαετίας του 1960 και σπούδασε στους «φεμινιστικούς διαλόγους" στην Εθνική Σχολή Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης στο Βουκουρέστι (SNSPA), και υπερασπίστηκε με μεγάλη θέρμη το επαναστατικό καθεστώς του Ioseb Dzhugashvili (δηλαδή του Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν) μέχρι πολύ μετά τις φρικαλεότητες του σταλινισμού είχαν ήδη γίνει γνωστές στη Δυτική Ευρώπη.

Με άλλα λόγια, ενώ πολλοί Ρουμάνοι που οδηγούντο στην ΕΣΣΔ απελαύνοντο στα γκουλάγκ, ενώ η πνευματική ελίτ της χώρας είχε αποδεκατιστεί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως οι Râmnicu Sarat,Piteşti, ή Aiud και ενώ ακόμη 12- χρονα αγόρια βασανίζονταν στις Κομμουνιστικές φυλακές για συνωμοσία εναντίον του σοσιαλιστικού καθεστώτος, 26 Η Σιμόν ντε Μποβουάρ είχε δημοσίεύσει το Δεύτερο Φύλο στο οποίο εξηγούσε πώς η απελευθέρωση των γυναικών είναι στενά συνδεδεμένη με την τύχη του σοσιαλισμού 27 ενώ κατηγορηματικά αρνείτο, μαζί με τον εραστή της, τις σταλινικές φρικαλεότητες που λάμβαναν χώρα την ίδια στιγμή. Και εμείς, οι ρουμάνοι φορολογούμενοι, τώρα πληρώνουμε για τους μαθητές να πάνε στο SNSPA και να μελετήσουν αυτή τη χαμηλή-ζωή σαν να είναι κάτι που πρέπει να κοιτάζεις προς τα πάνω. Λοιπόν, αυτό είναι ένα πραγματικό παράδειγμα της κρατικής χορηγίας μισογυνισμού! Αλλά έχω την αίσθηση ότι η φεμινιστική ελίτ είναι πολύ άνετη με αυτό.

Αγαπητές φεμινίστριες του καφενείου, αν μας συνιστάτε να διαβάσουμε Σιμόν ντε Μποβουάρ ως παράδειγμα μιας "καλής" φεμινίστριας, τότε είτε δεν την έχετε διαβάσει και την παραπέμπετε ακριβώς για να εμφανίζεστε καλλιεργημένες, ή, αντίθετα, την έχετε διαβάσει και συμφωνείτε με αυτά που υποστηρίζει, οπότε το κάθε μη-φεμινιστικό ανθρώπινο ον θα πρέπει να είναι τουλάχιστον τρελό για να πιστεύει ότι έχετε τις καλύτερες προθέσεις στο μυαλό σας.

Το θράσος με το οποίο η ντε Μποβουάρ δεν θέλει τίποτα λιγότερο από την ολοκληρωτική απαγόρευση ορισμένων επιλογών για τις γυναίκες, επειδή δεν εμπίπτουν στις ιδεολογικές της γραμμές είναι το απόλυτο παράδειγμα ενός διαταραγμένου ουτοπικού για τους οποίους το ζεστό νερό είναι μια νέα ιδέα και για τους οποίους ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό τους . Και αν δεν το κάνει, τότε είναι σφάλμα του πλανήτη και θα πρέπει να απαγορευτεί. Η αλήθεια πρέπει να απαγορευθεί, αν η αλήθεια είναι «εσφαλμένη».

Αν οι φεμινίστριες πραγματικά είναι ειλικρινείς όταν ισχυρίζονται ότι έχουν ως στόχο την καταπολέμηση του μισογυνισμού για να αυξήσουν το φάσμα των επιλογών για τις γυναίκες, τότε να αρχίσουν ρίχνοντας όλο το ιδεολογικό οπλοστάσιο που προέρχεται από την Σιμόν ντε Μποβουάρ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αλλά δεν το κάνουμε αυτό και ποτέ δεν θα το κάνουμε αυτό, διότι ο φεμινισμός είναι υποκριτικός στην καλύτερη περίπτωση και ολοκληρωτικός από τη φύση του και την πρακτική του. Και όταν ο φεμινισμός έχει μια κακή μέρα, απαιτεί την εξόντωση των ανδρών. (itdemands the extermination of men.)

Αγαπητές φεμινίστριες, η δήλωσή σας για την δημόσια εκτίμησή σας για την Σιμόν ντε Μποβουάρ λέει πολύ περισσότερα για τον εαυτό σας από οτιδήποτε ο καθένας μας από τον μη-φεμινιστική τομέα της κοινωνίας που θα μπορούσαμε να πούμε. Έχετε μια ακόμη φορά αποδείξει ότι η καλύτερη αντι-φεμινιστική άποψη έρχεται από τις ίδιες τις φεμινίστριες. Και γι 'αυτό, θα ήθελα να απευθύνω τις ευχαριστίες μας!

Αναφορές:

Ιδιαίτερες ευχαριστίες προς την Marian Atodiresei, η οποία βοήθησε με την τεκμηρίωση.

Πηγή εικόνας: Wikimedia Commons
1 http://my.telegraph.co.uk/expat/stephenclarke/10151800/10151800/ -Stephen Clarke - Οι γυναίκες που η Γαλλία θα πρέπει να θυμάται - ή να ξεχάσει; Η Telegraph, που δημοσιεύθηκε στις 5 του Σεπ 2013
2 https://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/VichyRegime.html -The Holocaust: The French Vichy Regime
3 http://www.lexpress.fr/culture/livre/ce-qu-on-n-ose-pas-voir-sur-beauvoir_822547.html - Dupuis Jérôme - Ce qu'on n'ose pas voir sur Beauvoir. L'Express, η οποία δημοσιεύθηκε στις 3 Ιανουαρίου, 2008
4http://www.telegraph.co.uk/culture/books/non_fictionreviews/3672534/Simone-de-Beauvoir-Meet-Jean-Paul-Sartre.html - Tim Martin - Simone deBeauvoir; Γνωρίστε τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Η Telegraph, η οποία δημοσιεύθηκε στις 12 Απριλίου, 2008
5 http://opinionator.blogs.nytimes.com/2013/05/19/savile-beauvoir-and-the-charms-of-the-nymph/ - Andy Martin - Η Εμμονή του «Σύνδρομου Λολίτα». ΟιNew York Times, που δημοσιεύτηκε στο 19 Μαΐου 2013
6 αυτόθι
7 αυτόθι
8 Σιμόν ντε Μποβουάρ - Μπριζίτ Μπαρντό και το σύνδρομο Lolita (με πολλές εικόνες μισού τόνου) σ.10, 14 - Πρώτη Four Square Edition -. Η Νέα Αγγλική Βιβλιοθήκη LTD, 1962
9 Λάβαμε την ακόλουθη ανακοίνωση: Le Monde, 26 Γενάρη, 1977 -https://www.ipce.info/ipceweb/Library/00aug29b1_from_1977.htm
10 τη σεξουαλική ηθική και ο νόμος, το κεφάλαιο 16 της πολιτικής, της φιλοσοφίας, του Πολιτισμού -Τη διεξαγωγή συνεντεύξεων και άλλα κείμενα 1977-1984, p.275
11 Le Mouvement Pédophile en France - http://archive.wikiwix.com/cache/?url=http://bibliobleue.fpc.li/Revues/Gredin/N0/MvtFrance.htm
12 http://www.theguardian.com/world/2001/feb/24/jonhenley – Jon Henley – Calls for legal child sex rebound on luminaries of May 68; The Guardian, published at February 24, 2001
13 Αυτόθι 4
14 http://www.biographile.com/6-degrees-of-infatuation-an-ode-to-frisky-french-writers/28496/ – Kelsey Osgood – 6 Degrees of Infatuation: An Ode to Frisky French Writers; Biographile, published at February 11, 2014
15 Σιμόν ντε Μποβουάρ - Το Δεύτερο Φύλο, σ. 378 - Μεταφράστηκε απόConstance Borde και Sheila Malovany-Chevallier? Vintage Books - RandomHouse Inc., Νέα Υόρκη, 2009
16 Φύλο, Κοινωνία και το θηλυκό δίλημμα - Ένας διάλογος μεταξύ Σιμόν ντε Μποβουάρ και της Μπέττυ Friedan? Saturday Review, Δημοσιευμένο la 14iunie 1975 - σελ. 18 http://64.62.200.70/PERIODICAL/PDF/SaturdayRev-1975jun14/14-24/
17 Female Dilemma, op. cit. σελ.20
18 Δεύτερον Σεξ, op. cit. σ.70
19 Αυτόθι p.392-393
20 Αυτόθι p.257-258
21 Αυτόθι σ.43
22 Αυτόθι p.255
23 Αυτόθι σελ. 258-259
24 World War II: Conscription and the Age of Soldiers –http://histclo.com/essay/war/ww2/age/ww2-age.html
25 Hitler’s Boy Soldiers –http://www.historyplace.com/worldwar2/hitleryouth/hj-boy-soldiers.htm
26 Târgşor, κομμουνιστική φυλακή για τα παιδιά - Εθνική έκθεση της ρουμανικής τηλεόρασης (συμπεριλαμβάνονται αγγλικοί υπότιτλοι) -http://vimeo.com/73694592
27 Δεύτερον Σεξ, op. cit. σελ.60


http://ermionh.blogspot.gr/
http://dia-kosmos.blogspot.gr/