18/07/2023

Time to scrap LCS – Αυτή είναι η αμετάκλητη απόφαση του Ναυτικού των ΗΠΑ για τα πλοία που ενδιαφέρεται να ΑΓΟΡΑΣΕΙ η Ελλάδα. Πρόκειται επίσης και για τίτλο άρθρου του περιοδικού Proceedings (Vol.149/4/1,442) του US Naval Institute που υπογράφεται από τον εν ενεργεία υποπλοίαρχο Anthony Carrillo του Ναυτικού των ΗΠΑ. Το τελευταίο είναι κάθετο ως προς την απόφασή του να αποσύρει τα πλοία LCS και ειδικά αυτά της κλάσης Freedom. Αυτά δηλαδή για τα οποία φέρεται να ενδιαφέρεται η Ελλάδα, ενδεχομένως δε και δαπανώντας 600 εκατομμύρια δολάρια για την αγορά τεσσάρων μονάδων…

Στην πραγματικότητα τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το USN, σχετικά με τα προβλήματα, την επιχειρησιακή ανεπάρκεια και τις υπερκοστολογήσεις που αντιμετώπισε με την ένταξη και των δύο κλάσεων του προγράμματος LCS σε υπηρεσία, υπήρξαν η σημαντικότερη και πλέον αξιόπιστη πηγή πληροφοριών για την αρνητική κριτική που ασκήθηκε στην προοπτική αγοράς από την Ελλάδα τεσσάρων σκαφών MMSC (ή HF2 όπως ονομάστηκαν αργότερα…) στο πλαίσιο της προσπάθειας εκσυγχρονισμού του στόλου επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού.

Επειδή τα πλοία LCS κλάσης Freedom επανέρχονται στο προσκήνιο ως δυνητική λύση (!) για την κάλυψη των ελληνικών αναγκών σε μονάδες επιφανείας (πλώρες…) επανερχόμαστε στον μοναδικό χρήστη τους και πάλι, για να αντλήσουμε επίσημα και αξιόπιστα στοιχεία για τα πλοία αυτά. Όπως θα διαπιστωθεί, ακόμα κι αν κάποια πλοία της κλάσης Freedom παραχωρηθούν ΔΩΡΕΑΝ στο Πολεμικό Ναυτικό, το κόστος της συντήρησης, της υποστήριξης και οποιασδήποτε αναβάθμισης, είναι τόσο υψηλό που θα τα καταστήσει επιλογή δυνητικά καταστροφική για το μέλλον της ελληνικής ναυτικής ισχύος. Αυτά υποστηρίζονται επίσημα από το USN, δεν αποτελούν εκτιμήσεις του DP…

Περιορισμένη αυτονομία λόγω υψηλής κατανάλωσης καυσίμου

Σύμφωνα με τον υποπλοίαρχο Carrillo: “Με βάση τις επιχειρησιακές προδιαγραφές του προγράμματος LCS, τα σκάφη και των δύο κλάσεων θα έπρεπε να μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα 40 κόμβων υπό συνθήκες ύψους κύματος 5,9 ποδών, να επιδείξουν αυτονομία 1000 ναυτικών μιλίων (1853 χιλιομέτρων) με ταχύτητα 40 κόμβων, ή 3500 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 18 κόμβων και πλήρωμα 50 ατόμων, εκ των οποίων τα 25 θα χειρίζονταν τα εναλλάξιμα συστήματα αποστολής για τη διενέργεια επιχειρήσεων εναντίον στόχων επιφανείας (AsuW), ανθυποβρυχιακών (ASW) και ναρκοπολέμου (MIW – Mine Warfare). Η δυνατότητα άμεσης εναλλαγής των συστημάτων για την εκτέλεση διαφορετικών αποστολών, ήταν από τα κύρια χαρακτηριστικά του προγράμματος”.

Παρακάτω συνεχίζει: “Τα σκάφη κλάσης Freedom έχουν επιδείξει σε υπηρεσία μέγιστη ταχύτητα 38,7 κόμβων και μέγιστη αυτονομία 3.880 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 14 μόλις κόμβων. Δεδομένου ότι το απόθεμα καυσίμου δεν επιτρέπεται ποτέ να αφεθεί κάτω από το 60 ή το 70% της μεταφερόμενης ποσότητας, η αυτονομία των σκαφών της κλάσης Freedom περιορίζεται στα 1.550 ναυτικά μίλια”. Το πλήρωμα από τα 50 άτομα της αρχικής προδιαγραφής έφτασε τα 94… 70 για την επάνδρωση του πλοίου και τον χειρισμό των συστημάτων και άλλα 24 για την εξυπηρέτηση του ελικοπτέρου που μπορεί να επιχειρεί από τα πλοία αυτά”.

Εν κατακλείδι και πάντα σύμφωνα με τον υποπλοίαρχο Carrillo: “Κατά τη διάρκεια δοκιμών το 2015, το USS Fort Worth (LCS-3) πέτυχε αυτονομία 1960 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 14 κόμβων και μόλις 855 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 43,6 κόμβων”. Οι αποστάσεις αυτές είναι επαρκείς για το χώρο του Αιγαίου, όχι όμως και για αυτόν της ανατολικής Μεσογείου, ιδίως σε περίοδο επιχειρήσεων.

Επιχειρησιακή ανεπάρκεια και υψηλό κόστος εκμετάλλευσης
Τελικά, μετά από 14 χρόνια από την ένταξη σε υπηρεσία του πρώτου σκάφους της κλάσης Freedom και 12 από την ένταξη του πρώτου της κλάσης Independence, η δυνατότητα πολλαπλών ρόλων, μέσω της εναλλάξιμης εκμετάλλευσης εξοπλισμού αποστολής, δεν λειτούργησε ποτέ. Ο υποπλοίαρχος Carrillo σημειώνει σχετικά: “Πρόσφατα ο ανθυποβρυχιακός ρόλος για τα LCS ματαιώθηκε οριστικά λόγω υπερβάσεων κόστους (Megan Eckstein, “Navy Effort to Cancel LCS Mission Package Triggers New Cost Breach,” Defense News, 13 May 2022), οπότε έμεινε μόνο η δυνατότητα επιχειρήσεων επιφανείας και ναρκοπολέμου. Η τελευταία όμως αυτή δυνατότητα, παρά τις τεχνολογίες που παρέχουν τα συστήματα των LCS, είναι διαθέσιμη και σε πολλά άλλα σκάφη. Τα LCS λοιπόν παραμένουν μονάδες επιφανείας προς αναζήτηση ρόλου στις τάξεις του USN”.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι οι δυνατότητες αντιαεροπορικού αγώνα περιορίζονται μόνο σε μικρές αποστάσεις, μέσω του συστήματος RAM (κλάση Freedom). Από πλευράς κόστους απόκτησης, συντήρησης, υποστήριξης και εκμετάλλευσης, η εικόνα είναι ακόμα πιο απογοητευτική. Από τον Carrillo γίνεται μία γενική αλλά αποκαλυπτική αναφορά: “Σύμφωνα με το GAO (Government Accountability Office), το υπολογιζόμενο συνολικό κόστος του προγράμματος LCS για τη ναυπήγηση 35 μονάδων και των δύο κλάσεων, υπολογίστηκε σε 60 δισ. δολάρια. Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται μη προγραμματισμένες επισκευές, συντηρήσεις και αποκατάσταση βλαβών. Από αυτά τα 35 πλοία το USN θα διατηρήσει σε υπηρεσία μόλις 21… 15 της κλάσης Independence και μόλις έξι της κλάσης Freedom σε ρόλο επιχειρήσεων επιφανείας (AsuW)”.

Πιο συγκεκριμένα, τη στιγμή που τα LCS κλάσης Independence (trimaran) απαιτούν ετήσιο κόστος συντήρησης και υποστήριξης, το οποίο ανέρχεται στα 70 εκατ. δολάρια ανά σκάφος σε σχέση με τα 81 εκατ. δολάρια που είναι το αντίστοιχο κόστος ενός πλοίου της κλάσης Arleigh Burke, η ετήσια απαίτηση για κάθε σκάφος της κλάσης Freedom κοστολογείται στα 50 εκατ. δολάρια κατά προσέγγιση!

Το Ναυτικό των ΗΠΑ αποφασισμένο να δώσει “τέλος στη μιζέρια των LCS”

Ο συνδυασμός επιχειρησιακών ελλειμμάτων – αδυναμιών και υψηλού κόστους υποστήριξης και εκμετάλλευσης, είναι αυτός που αναγκάζει το Ναυτικό των ΗΠΑ να ζητά μετ΄ επιτάσεως τον παροπλισμό των LCS. Μόνο από την απόσυρση των εννέα πλοίων της κλάσης Freedom [USS Freedom (LCS-1), USS Fort Worth (LCS-3), USS Milwaukee (LCS-5), USS Detroit (LCS-7), USS Little Rock (LCS-9), USS Sioux City (LCS-11), USS Wichita (LCS-13), USS Billings (LCS-15) and USS St. Louis (LCS-19)], το USN υπολογίζει ότι θα εξοικονομήσει 3,6 δισ. δολάρια!

Σε όλα αυτά τα δεδομένα, ο υποπλοίαρχος Carrillo προσθέτει τα εξής: “Το 2020, τα LCS κλάσης Freedom άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα με το σύστημα συγχρονισμένης μετάδοσης της κίνησης (combining gear) από τους τέσσερις κινητήρες του σκάφους. Το πρόβλημα αποκαταστάθηκε στο USS St. Louis (LCS-19) μόνο, παρά το γεγονός ότι είναι μεταξύ των πλοίων που θα αποσυρθούν εντός του οικονομικού έτους 2023 (FY2023)”. Πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος αποκατάστασης του προβλήματος σε οποιοδήποτε από τα άλλα πλοία της κλάσης Freedom επιθυμεί να αποκτήσει η Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα επιβαρύνει τον αγοραστή. Πλέον έχει προσδιοριστεί επισήμως σε 8-10 εκατ. δολάρια.

Σχετικά με την χρήση αλουμινίου στην υπερκατασκευή των σκαφών κλάσης Freedom, ο Αμερικανούς υποπλοίαρχος επισημαίνει την εμφάνιση ρωγμών, ενώ η αναφορά του ολοκληρώνεται με επίλογο με τον τίτλο “End LCS now…”! Σε αυτό τον επίλογο γράφονται επί λέξει τα εξής:

“Το πρόγραμμα LCS δεν εκπλήρωσε ποτέ τους σκοπούς για τους οποίους υλοποιήθηκε. Το Ναυτικό των ΗΠΑ προσπάθησε όλα αυτά τα χρόνια να αποδώσει ρόλους στα πλοία αυτά. Είναι το αντίθετο από ότι γίνεται κατά κανόνα. Τα πλοία πρέπει να καλύπτουν συγκεκριμένους ρόλους και οι ρόλοι αυτοί να ταιριάζουν με το ισχύον δόγμα επιχειρήσεων. Με δεδομένες τις επιδόσεις των LCS μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει θέση για τα πλοία αυτά στο στόλο του USN, αλλά ούτε και χώρος στις εγκαταστάσεις ελλιμενισμού των πλοίων του. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΌ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΤΟΥ”.

Όταν αυτά γράφονται και δημοσιεύονται επίσημα από επιχειρησιακούς αξιωματικούς του Ναυτικού των ΗΠΑ, του US Navy, η Ελλάδα με ποιο σκεπτικό και αιτιολογία, εξετάζει έστω τη δαπάνη 600 εκατ. δολαρίων για την αγορά τεσσάρων σκαφών της κλάσης Freedom που οι Αμερικανοί προορίζουν για το διαλυτήριο; Πέραν του ότι ο πρωθυπουργός πολύ πρόσφατα είχε δηλώσει ότι αναμένεται ΔΩΡΕΑΝ έλευση αμερικανικών οπλικών συστημάτων. 

Να οργανωθούμε παιδιά…

https://www.defence-point.gr/news/time-to-scrap-lcs-quot-symvoyleyei-quot-to-quot-proceedings-quot-toy-us-naval-institute