Η ΔΙΑ-ΜΑΧΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ!!ΑΠΙΩΝΑΣ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ!!

Απίωνος: Ο «εχθρός των Εβραίων» και η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τους Εβραιοχριστιανούς.. 

 «Η διαφορά μεταξύ των Ελλήνων και των Εβραίων ήταν ισχυρότερη στην πόλη της Αλεξάνδρειας κατά την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή, η οποία, κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, ήταν η πρωτεύουσα της το γνωστό κόσμο. »


Οι χαμένες γραφές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας είναι ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα για τους μελετητές σε όλο τον κόσμο. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα έργα μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων εξακολουθούν να υπάρχουν και χρησιμοποιούνται από ορισμένα άτομα σε έναν πονηρό τρόπο.

Η καταστροφή της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας είχε μεγάλο αντίκτυπο, αλλά αυτό το θλιβερό γεγονός δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πλήρη εξαφάνιση πολλών έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Αυτό είναι αλήθεια οφείλεται στο γεγονός ότι η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας δεν ήταν η μοναδική βιβλιοθήκη που υπάρχουν κατά την αρχαιότητα και επειδή πολλά άτομα που ανήκουν έργα της σοφίας των αρχαίων Hellas

.
Πράγματι, αυτή η «εξαφάνιση» είναι παράξενο αρκετά, όταν τα έργα εναντίον των Εβραίων από Έλληνες συγγραφείς της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου ανησυχούν. 

Ένα από αυτά τα «χαμένα» γραφές είναι το έργο του Απίωνος, ένα μεγάλο άνδρα της σοφίας που έζησε στην Αλεξάνδρεια κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα. Αντίθετα, οι Εβραίοι ήταν σε διαρκή σύγκρουση με τη Ρώμη, μια σύγκρουση που κατά το κλείσιμο των του 1ου αιώνα, οδήγησε στην απόλυτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ.


Υπήρχε μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους Εβραίους και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ρώμη έκανε μια συμμαχία με τους Εβραίους, προκειμένου να υποτάξει τη φορά ισχυρή Αυτοκρατορία των Σελευκιδών. 

Η αντιπαλότητα μεταξύ των Ελλήνων και των Εβραίων ήταν ακόμη πιο ισχυρή στην πόλη της Αλεξάνδρειας, η οποία εκείνη την εποχή αποτελούσε τόσο το πνευματικό (λόγω της ελληνικής παρουσίας) και την οικονομική (λόγω των σιταποθήκες) πρωτεύουσα του τότε γνωστού κόσμου. Αυτή ήταν η Αλεξάνδρεια, όπου ο ξεχασμένος σήμερα Απίωνος έζησε, γεννήθηκε στην πόλη των Όαση στην Αίγυπτο. 

Ο Απίωνος ήταν ένας μεγάλος φιλόλογος της εποχής του και για το λόγο αυτό του δόθηκε η επίθετα Γραμματικός (Μελετητής), Πλειστονίκης (Πολλές-Νίκες) και Μόχθος (βιοπαλαιστής). 

Τα έργα του, από το οποίο σώζονται μόνο μερικά αποσπάσματα, ήταν το «Aegyptiaka» σε τρία βιβλία, όπου αφηγείται την ιστορία της Αίγυπτου, στο έργο «μάγοι», η φιλολογική μελέτη «της ρωμαϊκής Διάλεκτου» και φυσικά το «Ομηρικό γλώσσες», το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τους μεταγενέστερους φιλολόγους, όπως ο Απολλώνιος ο σοφιστής του 1ου αι. 

Ο  Απίωνος ήταν ο ηγέτης της των Ελλήνων που ζούσαν στην Αίγυπτο και για το λόγο αυτό επισκέφθηκε τη Ρώμη σε 39 φορές, προκειμένου να απαντήσει στον αυτοκράτορα Καλιγούλα για τα ψέματα των Εβραίων εναντίον των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας. 

Παρέμεινε στη Ρώμη για πολλά χρόνια, όπου δίδαξε και έγινε διάσημος για την εργασία του. Λένε ότι στο βιβλίο του «Aegyptiaka», αναφέρεται Μανέθωνος και Μνασέας ο Πατρεύς ως πηγές του. Μανέθωνος ήταν ένας Αιγύπτιος ο οποίος έζησε κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., όπου έμαθε ελληνικά από τον διερμηνέα του βασιλιά Πτολεμαίου, Τιμόθεο, και αυτός ήταν ο αρχιερέας της Ηλιούπολης και, πιο σημαντικό, ήταν ο φύλακας των αρχείων των αιγυπτιακών ναών. 

Ο Μανέθωνος, στην ιστορία της Αιγύπτου, είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε για χάρη του Πτολεμαίου, μίλησε για την ιστορία των αρχαίων Εβραίων και έγραψε ότι, στην πραγματικότητα, ήταν οι σκλάβοι και οι λεπροί της Αιγύπτου, ο οποίος διέφυγε την οργή του Φαραώ, ξεσκεπάζοντας  έτσι με τη συγγραφική ιδιότητα ό,τι ψεύδη παρουσιάζονται ως ιστορικά γεγονότα στη Βίβλο. 

Ο διάσημος γεωγράφος Μνασέας ο Πατρεύς από την Πάτρα της Πελοποννήσου, ήταν σύγχρονος του Μανέθωνος. Ήταν ο συγγραφέας του έργου «Περίπλους», η οποία επίσης αναφέρει ότι οι Εβραίοι είναι μόνο μερικά ασήμαντα ανθρωποειδή που έχουν σωθεί! 

 Εν κατακλείδι, μπορούμε να δούμε ότι τα τρία έργα αρχαίων συγγραφέων, τα έργα του Απίωνος, Μανέθωνος και Μνασέας ο Πατρεύς, μιλώντας κατά των Εβραίων (και δεν ήταν οι μόνοι!) Χάνονται ... 

Το πιο εξωφρενικό είναι ότι τα λίγα γραπτά του Απίωνος γνωστά σε μας, προέρχονται από τον φανατικό εβραίο (Φαρισαίο για να είμαστε ακριβείς), Φλάβιο Ιώσηπο και κυρίως από το έργο του «εβραϊκή αρχαιολογία», επίσης γνωστό ως «κατά Απίωνος». 

Σε αυτό το έργο, ο ΕΒΡΑΙΟΣ Ιώσηπος μιλάει εναντίον Απίωνος (αποκαλώντας τον «συκοφάντης, φαύλο και χειριστεί των μαζών»), Μανέθωνος και Μνασέας ο Πατρεύς σε ένα σκληρό τρόπο, αν και στις μέρες μας γνωρίζουμε τίποτα για τα έργα του κανένα από τα προαναφερθέντα! 

Τα Έργα όμως, του ΕΒΡΑΙΟΥ, Ιώσηπου, από την άλλη πλευρά, διατηρήθηκαν δια μέσου των αιώνων και πήραν εγκωμιαστικά σχόλια από πολλούς συγγραφείς κατά τη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν.


Μεταξύ άλλων ο  Απίωνος αναφέρει σε ότι  αφορούν τους Εβραίους οι οποίες, ο Ιώσηπος (είναι απόγονος μιας Εβραϊκής οικογένειας ραβίννων) ότι λάτρευαν το κεφάλι ενός γάιδαρου ως θεό, και δεν ήταν ο «ένας αληθινός θεός», όπως ισχυρίζονται. 

Αλλά αυτό που ο ιστορικός εβραίος ήταν πιο πρόθυμος να απαντήσει ήταν για την «αρχαιότητα του εβραϊκού λαού» και να «αποδείξει» τον μύθο σχετικά με την επιστροφή τους στη Χαναάν, ένα μύθο η αποτελεί τα θεμέλια της εβραϊκής θεολογίας.


Οι περιπτώσεις των Απίωνος, Μνασέας ο Πατρεύς και Μανέθωνος δεν είναι μοναδική. Πολλοί Έλληνες συγγραφείς κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής έγραψαν για τους Εβραίους. 

Ωστόσο, σχεδόν όλα τα έργα τους έχουν «συμπτωματικά εξαφανιστεί».

Ο Απίωνος έζησε κατά την εποχή της πλήρους εγκατάστασης της ρωμαϊκής κυριαρχίας σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Τα βασίλεια των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν υποτονικά, ενώ στην Ελλάδα, ακόμη και στην Μακεδονίας, Ήπειρο και Θράκη ήταν υπό αυστηρή ρωμαϊκή κατοχή, οι νότιες περιοχές απολαμβάνουν μια περίεργη ελευθερία. 

Φυσικά, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού ήταν στη ρωμαϊκή πλευρά, επειδή ισχυρή φυλετικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών δεσμών τους ενώθηκε με τους Ρωμαίους.

 https://apolloniosblog.blogspot.com/2019/07/blog-post_61.html