ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
του Ιωάννη Κωνσταντόπουλου*
Το Kiplinger Letter είναι μια εβδομαδιαία συνδρομητική έκδοση της εταιρίας Kiplinger (www.kiplinger.com), ενός οργανισμού παροχής: εξειδικευμένων συμβουλών σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων και επενδύσεων, αναλύσεων οικονομικών τάσεων, και ερμηνείας/προβλέψεων πολιτικών ζητημάτων που αφορούν τα κέντρα εξουσίας στην Ουάσιγκτον και γενικά τις ΗΠΑ. Στην έκδοση που συντάθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 αναλύθηκε στους συνδρομητές, το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν, ενώ γίνεται πρόβλεψη μιας επίθεσης από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στην Συρία στο μέλλον, παρά το γεγονός ότι έγινε τελικά αποδεκτή η Ρωσική πρόταση για την καταστροφή του οπλοστασίου των χημικών όλων του καθεστώτος Άσαντ.
Πιο συγκεκριμένα για το Αφγανιστάν το Kiplinger Letter αναφέρει ότι Αμερικανικές δυνάμεις αναμένεται να παραμείνουν στη χώρα προσφέροντας ασφάλεια, πληροφορίες, συμβουλές, αλλά και άλλους μη-μαχίμους ρόλους στη τοπική κυβέρνηση της Καμπούλ. Η χώρα αν και ήταν κάποτε στο επίκεντρο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, δεν αποτελεί πια προτεραιότητα για τις ΗΠΑ. Παρόλα αυτά οι Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στη χώρα θα μειωθούν, κατά το τέλος του 2014, στους 9000 άνδρες μόνο, όπου θα υπηρετούν μαζί με άλλους 6000 Νατοϊκούς και άλλους συμμάχους. Όμως η πλήρης αποχώρηση που είχε προγραμματιστεί για το 2020, δεν πρόκειται να συμβεί, όσο και αν αυτό θα ήταν επιθυμητό. Δυστυχώς για τις ΗΠΑ, ο στρατός τους θα παραμείνει στο Αφγανικό έδαφος για πολλά ακόμα χρόνια, υποστηρίζοντας την αδύναμη τοπική κεντρική κυβέρνηση, προσπαθώντας παράλληλα να εμποδίσουν την, όπως φαίνεται αναπόφευκτη, επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία. Το αντάρτικο των Ταλιμπάν διεξάγεται με επιτυχία και οι δυνάμεις τους ελέγχουν ήδη μερικές απομακρυσμένες από την Καμπούλ επαρχίες.
Το συνολικό κόστος της συνεχιζόμενης κατοχής (από το 2001) του Αφγανιστάν μέχρι το 2014 θα φτάσει τα 700 δις δολλάρια!!!! Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν αλλά 300 δις δολλάρια από το 2014 μέχρι το 2020!!!!, οπότε και ήταν προγραμματισμένη η αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων. Αυτό είναι το τεράστιο κόστος της ασφάλειας που είναι αναγκαία για να συνεχίσει να λειτουργεί το Αφγανικό κράτος. Άλλωστε η ένταση είναι συνεχής στην χώρα, και η πρεσβεία των ΗΠΑ καθώς και άλλα κτήρια δυτικών συμφερόντων είναι στόχοι που χρειάζονται αδιάλειπτα προστασία. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι στην χώρα θα παραμείνουν σε υπηρεσία μερικά τάγματα κατευθυνόμενων αεροχημάτων (UAV, γνωστά και ως drones), μαζί με ομάδες ειδικών δυνάμεων του Αμερικανικού στρατού.
Οι ελλείψεις στην οικοδόμηση του έθνους (nation building) αμέσως μετά την εισβολή των Αμερικανών, συνέβαλε στα μεταπολεμικά κόστη. Η καταδίωξη των ανταρτών μετά από σκληρές μάχες θα συνεχίσει να καταλήγει σε μηδαμινά αποτελέσματα, εφόσον οι ΗΠΑ αφήσουν μια ασταθή και διεφθαρμένη κεντρική κυβέρνηση στην Καμπούλ να πολεμά μόνη τους Ταλιμπάν, όταν οι Αμερικανοί στρατιώτες φύγουν. Αυτό θα σημαίνει την επαναφορά των Ταλιμπάν στην εξουσία. Για να αποφευχθεί αυτό θα πρέπει εκτός από μονάδες του στρατού που θα παραμείνει πίσω στο έδαφος του Αφγανιστάν, να βρίσκονται και civilian contractors/μισθοφόροι στην υπηρεσία της κυβέρνησης την Καμπούλ και αυτό αναμένεται να συμβάλει στο συνολικό κόστος του πολέμου.
Σε αυτό το σύνολο, καλό θα ήταν να προστεθεί και το κόστος της απομάκρυνσης του στρατιωτικού υλικού από την χώρα, που θα φτάσει στο ιλιγγιώδες ποσό των 6 δις δολαρίων. Σε ένα κράτος το οποίο δεν έχει πρόσβαση στην θάλασσα, δεν μπορεί να αφεθεί ο εξοπλισμός πίσω γιατί μπορεί να πέσει σε λάθος χέρια. Ο μόνος τρόπος είναι η απομάκρυνση αεροπορικώς, και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο περισσότερος εξοπλισμός θα καταλήξει παλιοσίδερα. Τέλος, ας μην ξεχνάμε και το κόστος της φροντίδας των ανάπηρων βετεράνων του πολέμου. Ενός πολέμου, που έχει κοστίσει την ζωή σε περίπου 3000 Αμερικανούς στρατιώτες αλλά και έχει προξενήσει πολλές χιλιάδες άλλους τραυματίες, που χρειάζονται μακροχρόνιες θεραπείες.
Οι συντάκτες του Kiplinger Letter, λοιπόν αναρωτιούνται εάν άξιζε τον κόπο η εισβολή στο Αφγανιστάν και συμπεραίνουν ότι: Ενώ οι προσπάθειες για την αποδυνάμωση της Αλ Κάιντα πέτυχαν και ο de facto αρχηγός της Οσάμα Μπιν Λάντεν σκοτώθηκε, το Αφγανιστάν θα συνεχίσει να παράγει προβλήματα, να φθείρει τις δυνάμεις του Αμερικανικού Πενταγώνου, και να συμβάλει μαζί με το Ιράκ στο τεράστιο δημόσιο χρέος των ΗΠΑ για δεκαετίες. Έτσι τακτικά οι ΗΠΑ κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν τους δυο βασικούς στόχους της εισβολής, αλλά στρατηγικά έχουν ηττηθεί όπως οι Σοβιετικοί μερικές δεκαετίες πριν. Η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν δεν έχουν καταστραφεί, την στιγμή που η Αμερικανική οικονομία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Για την Συρία το Kiplinger Letter υποστήριξε ότι η πρόταση της Ρωσίας για την καταστροφή του Χημικού της οπλοστασίου δεν θα πάει μακριά, και ας την έχει τελικά προσυπογράψει η κυβέρνηση Ομπάμα. Τόσο η λογιστική υποστήριξη του πολέμου στην Συρία, όσο και η πολιτική δυναμική που έχει αναπτυχτεί στην περιοχή έχουν δεσμεύσει την Αμερική και λειτουργούν κατά του Ρωσικού σχεδίου. Αυτό που έχει συμβεί είναι η Ρωσία να κερδίσει χρόνο για το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ με το να σταματήσει την Αμερικανική πυραυλική επίθεση-τιμωρία στην Συρία. Καλό θα είναι λοιπόν να μην περιμένει κανείς τις ΗΠΑ να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, καθώς τα γεγονότα εξελίσσονται. Δεν έχει σημασία εάν η Αμερικανική κυβέρνηση δεν πάρει την έγκριση από το Κογκρέσο για ένα χτύπημα στην Συρία (όπως πριν από ένα χρόνο), καθώς ο Πρόεδρος μπορεί να πάρει την απόφαση μόνος του στο μέλλον.
Τα σενάρια για ένα μελλοντικό χτύπημα κατά το Kiplinger Letter είναι δυο: πρώτον, να υπάρξει μια επίθεση υποστηριχτική προς τις δυνάμεις των Ισλαμιστών (το Kiplinger Letter δεν εννοεί το ISIS, που πριν από ένα χρόνο δεν υπήρχαν), εφόσον εκείνοι είναι κοντά στο να εξοντωνόσουν τον Πρόεδρο Άσαντ (κάτι που δεν συνέβη), και δεύτερον, ένα μαζικό πυραυλικό χτύπημα, με αφορμή την χρήση χημικών για ακόμα μια φορά στην Συρία (κάτι που αποκλείεται). Ήδη τον προηγούμενο μήνα, είχε ξεκινήσει συζήτηση σε Δυτικές πρωτεύουσες για αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά του ISIS στην Συρία, με τις επιθέσεις να συμπεριλαμβάνουν και στόχους του Συριακού καθεστώτος που μάχεται την Ισλαμική Τζιχαντιστική λαίλαπα!
Εν κατακλείδι, το Kiplinger Letter παραδέχεται ανοιχτά ότι η CIA εξόπλιζε τους Σουνίτες Ισλαμιστές αντάρτες στην Συρία, με την ελπίδα να πέσει το καθεστώς του Άσαντ, έστω και αν δεν έγινε άμεσα μια επίθεση στην χώρα.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το Kiplinger Letter πριν από 13 μήνες θεωρούσε ως δεδομένη στο μέλλον μια επίθεση στην Συρία καθώς και ότι η χρήση χημικών έγινε από τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας και δεν ήταν προβοκάτσια των Ισλαμιστών. Είναι εμφανές λοιπόν ότι υπάρχουν δυνάμεις στην Ουάσιγκτον που επιθυμούν έναν ακόμα πόλεμο στην Μέση Ανατολή με σκοπό την ανατροπή του Συριακού καθεστώτος. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι γιατί θέλουν κάτι τέτοιο.
Το Kiplinger Letter λοιπόν δεν αναφέρει ότι οι Αμερικανοί θέλουν σε πρώτη φάση να διχάσουν τον μουσουλμανικό κόσμο με την σύγκρουση Σιίτων-Σουνιτών (κάτι που τελικά συνέβη, αφού η ραγδαία άνοδος του ISIS σε Ιράκ και Συρία ανάγκασε το Σιιτικό Ιράν να επέμβει στρατιωτικά), με στόχο να θέσουν σε αδυναμία το πυρηνικά φιλόδοξο Ιράν, στενό σύμμαχο της Συρίας (στην Συρία κυβερνούν οι Αλαουίτες, μια Σιίτικη σέκτα, σε βάρος της Σουνιτικής πλειοψηφίας).
Έτσι η Τεχεράνη κατέληξε να συνδιαλέγεται μυστικά με τις ΗΠΑ.
Με τις ορδές Τζιχαντιστών να καταστρέφουν την Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ θα κατορθώσουν σε δεύτερη φάση να ελέγχουν ευκολότερα την συγκεκριμένη περιοχή, χωρίς την πολυάριθμη παρουσία Αμερικανικών στρατευμάτων, αφού θα διασπαστούν τα Σουνιτικά κράτη που έχουν κοσμικό καθεστώς, τα οποία δεν θα χρειάζεται να τα χρηματοδοτούν πια. Άλλωστε με την παγκόσμια οικονομική κρίση να κτυπάει αλύπητα την Αμερική δεν έχουν πια αυτήν την δυνατότητα.
Οπότε, με την δημιουργία χάους θα συνεχίσουν να ελέγχουν αυτήν την πλούσια σε υδρογονάνθρακες περιοχή του πλανήτη, ενώ κρυφή ελπίδα της Ουάσιγκτον είναι αυτό το Σουνιτικό Ισλαμικό κύμα να φτάσει μέχρι τον Καύκασο, πλήττοντας έτσι την ανερχόμενη Ρωσία (η οποία έχει μεγάλο αριθμό από Σουνιτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς).
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να επικεντρωθούν στον Ειρηνικό και στην ανάσχεση της Κίνας πριν εκείνη γίνει υπερδύναμη.
* Διεθνολόγος, Νομικός, συνεργάτης του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
[πηγή: The Kiplinger Letter, Vol.90, No.37, 13 Σεπτεμβρίου 2013]
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
του Ιωάννη Κωνσταντόπουλου*
Το Kiplinger Letter είναι μια εβδομαδιαία συνδρομητική έκδοση της εταιρίας Kiplinger (www.kiplinger.com), ενός οργανισμού παροχής: εξειδικευμένων συμβουλών σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων και επενδύσεων, αναλύσεων οικονομικών τάσεων, και ερμηνείας/προβλέψεων πολιτικών ζητημάτων που αφορούν τα κέντρα εξουσίας στην Ουάσιγκτον και γενικά τις ΗΠΑ. Στην έκδοση που συντάθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2013 αναλύθηκε στους συνδρομητές, το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν, ενώ γίνεται πρόβλεψη μιας επίθεσης από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στην Συρία στο μέλλον, παρά το γεγονός ότι έγινε τελικά αποδεκτή η Ρωσική πρόταση για την καταστροφή του οπλοστασίου των χημικών όλων του καθεστώτος Άσαντ.
Πιο συγκεκριμένα για το Αφγανιστάν το Kiplinger Letter αναφέρει ότι Αμερικανικές δυνάμεις αναμένεται να παραμείνουν στη χώρα προσφέροντας ασφάλεια, πληροφορίες, συμβουλές, αλλά και άλλους μη-μαχίμους ρόλους στη τοπική κυβέρνηση της Καμπούλ. Η χώρα αν και ήταν κάποτε στο επίκεντρο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, δεν αποτελεί πια προτεραιότητα για τις ΗΠΑ. Παρόλα αυτά οι Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στη χώρα θα μειωθούν, κατά το τέλος του 2014, στους 9000 άνδρες μόνο, όπου θα υπηρετούν μαζί με άλλους 6000 Νατοϊκούς και άλλους συμμάχους. Όμως η πλήρης αποχώρηση που είχε προγραμματιστεί για το 2020, δεν πρόκειται να συμβεί, όσο και αν αυτό θα ήταν επιθυμητό. Δυστυχώς για τις ΗΠΑ, ο στρατός τους θα παραμείνει στο Αφγανικό έδαφος για πολλά ακόμα χρόνια, υποστηρίζοντας την αδύναμη τοπική κεντρική κυβέρνηση, προσπαθώντας παράλληλα να εμποδίσουν την, όπως φαίνεται αναπόφευκτη, επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία. Το αντάρτικο των Ταλιμπάν διεξάγεται με επιτυχία και οι δυνάμεις τους ελέγχουν ήδη μερικές απομακρυσμένες από την Καμπούλ επαρχίες.
Το συνολικό κόστος της συνεχιζόμενης κατοχής (από το 2001) του Αφγανιστάν μέχρι το 2014 θα φτάσει τα 700 δις δολλάρια!!!! Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν αλλά 300 δις δολλάρια από το 2014 μέχρι το 2020!!!!, οπότε και ήταν προγραμματισμένη η αποχώρηση των Αμερικανικών στρατευμάτων. Αυτό είναι το τεράστιο κόστος της ασφάλειας που είναι αναγκαία για να συνεχίσει να λειτουργεί το Αφγανικό κράτος. Άλλωστε η ένταση είναι συνεχής στην χώρα, και η πρεσβεία των ΗΠΑ καθώς και άλλα κτήρια δυτικών συμφερόντων είναι στόχοι που χρειάζονται αδιάλειπτα προστασία. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι στην χώρα θα παραμείνουν σε υπηρεσία μερικά τάγματα κατευθυνόμενων αεροχημάτων (UAV, γνωστά και ως drones), μαζί με ομάδες ειδικών δυνάμεων του Αμερικανικού στρατού.
Οι ελλείψεις στην οικοδόμηση του έθνους (nation building) αμέσως μετά την εισβολή των Αμερικανών, συνέβαλε στα μεταπολεμικά κόστη. Η καταδίωξη των ανταρτών μετά από σκληρές μάχες θα συνεχίσει να καταλήγει σε μηδαμινά αποτελέσματα, εφόσον οι ΗΠΑ αφήσουν μια ασταθή και διεφθαρμένη κεντρική κυβέρνηση στην Καμπούλ να πολεμά μόνη τους Ταλιμπάν, όταν οι Αμερικανοί στρατιώτες φύγουν. Αυτό θα σημαίνει την επαναφορά των Ταλιμπάν στην εξουσία. Για να αποφευχθεί αυτό θα πρέπει εκτός από μονάδες του στρατού που θα παραμείνει πίσω στο έδαφος του Αφγανιστάν, να βρίσκονται και civilian contractors/μισθοφόροι στην υπηρεσία της κυβέρνησης την Καμπούλ και αυτό αναμένεται να συμβάλει στο συνολικό κόστος του πολέμου.
Σε αυτό το σύνολο, καλό θα ήταν να προστεθεί και το κόστος της απομάκρυνσης του στρατιωτικού υλικού από την χώρα, που θα φτάσει στο ιλιγγιώδες ποσό των 6 δις δολαρίων. Σε ένα κράτος το οποίο δεν έχει πρόσβαση στην θάλασσα, δεν μπορεί να αφεθεί ο εξοπλισμός πίσω γιατί μπορεί να πέσει σε λάθος χέρια. Ο μόνος τρόπος είναι η απομάκρυνση αεροπορικώς, και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο περισσότερος εξοπλισμός θα καταλήξει παλιοσίδερα. Τέλος, ας μην ξεχνάμε και το κόστος της φροντίδας των ανάπηρων βετεράνων του πολέμου. Ενός πολέμου, που έχει κοστίσει την ζωή σε περίπου 3000 Αμερικανούς στρατιώτες αλλά και έχει προξενήσει πολλές χιλιάδες άλλους τραυματίες, που χρειάζονται μακροχρόνιες θεραπείες.
Οι συντάκτες του Kiplinger Letter, λοιπόν αναρωτιούνται εάν άξιζε τον κόπο η εισβολή στο Αφγανιστάν και συμπεραίνουν ότι: Ενώ οι προσπάθειες για την αποδυνάμωση της Αλ Κάιντα πέτυχαν και ο de facto αρχηγός της Οσάμα Μπιν Λάντεν σκοτώθηκε, το Αφγανιστάν θα συνεχίσει να παράγει προβλήματα, να φθείρει τις δυνάμεις του Αμερικανικού Πενταγώνου, και να συμβάλει μαζί με το Ιράκ στο τεράστιο δημόσιο χρέος των ΗΠΑ για δεκαετίες. Έτσι τακτικά οι ΗΠΑ κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν τους δυο βασικούς στόχους της εισβολής, αλλά στρατηγικά έχουν ηττηθεί όπως οι Σοβιετικοί μερικές δεκαετίες πριν. Η Αλ Κάιντα και οι Ταλιμπάν δεν έχουν καταστραφεί, την στιγμή που η Αμερικανική οικονομία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Για την Συρία το Kiplinger Letter υποστήριξε ότι η πρόταση της Ρωσίας για την καταστροφή του Χημικού της οπλοστασίου δεν θα πάει μακριά, και ας την έχει τελικά προσυπογράψει η κυβέρνηση Ομπάμα. Τόσο η λογιστική υποστήριξη του πολέμου στην Συρία, όσο και η πολιτική δυναμική που έχει αναπτυχτεί στην περιοχή έχουν δεσμεύσει την Αμερική και λειτουργούν κατά του Ρωσικού σχεδίου. Αυτό που έχει συμβεί είναι η Ρωσία να κερδίσει χρόνο για το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ με το να σταματήσει την Αμερικανική πυραυλική επίθεση-τιμωρία στην Συρία. Καλό θα είναι λοιπόν να μην περιμένει κανείς τις ΗΠΑ να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, καθώς τα γεγονότα εξελίσσονται. Δεν έχει σημασία εάν η Αμερικανική κυβέρνηση δεν πάρει την έγκριση από το Κογκρέσο για ένα χτύπημα στην Συρία (όπως πριν από ένα χρόνο), καθώς ο Πρόεδρος μπορεί να πάρει την απόφαση μόνος του στο μέλλον.
Τα σενάρια για ένα μελλοντικό χτύπημα κατά το Kiplinger Letter είναι δυο: πρώτον, να υπάρξει μια επίθεση υποστηριχτική προς τις δυνάμεις των Ισλαμιστών (το Kiplinger Letter δεν εννοεί το ISIS, που πριν από ένα χρόνο δεν υπήρχαν), εφόσον εκείνοι είναι κοντά στο να εξοντωνόσουν τον Πρόεδρο Άσαντ (κάτι που δεν συνέβη), και δεύτερον, ένα μαζικό πυραυλικό χτύπημα, με αφορμή την χρήση χημικών για ακόμα μια φορά στην Συρία (κάτι που αποκλείεται). Ήδη τον προηγούμενο μήνα, είχε ξεκινήσει συζήτηση σε Δυτικές πρωτεύουσες για αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά του ISIS στην Συρία, με τις επιθέσεις να συμπεριλαμβάνουν και στόχους του Συριακού καθεστώτος που μάχεται την Ισλαμική Τζιχαντιστική λαίλαπα!
Εν κατακλείδι, το Kiplinger Letter παραδέχεται ανοιχτά ότι η CIA εξόπλιζε τους Σουνίτες Ισλαμιστές αντάρτες στην Συρία, με την ελπίδα να πέσει το καθεστώς του Άσαντ, έστω και αν δεν έγινε άμεσα μια επίθεση στην χώρα.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το Kiplinger Letter πριν από 13 μήνες θεωρούσε ως δεδομένη στο μέλλον μια επίθεση στην Συρία καθώς και ότι η χρήση χημικών έγινε από τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας και δεν ήταν προβοκάτσια των Ισλαμιστών. Είναι εμφανές λοιπόν ότι υπάρχουν δυνάμεις στην Ουάσιγκτον που επιθυμούν έναν ακόμα πόλεμο στην Μέση Ανατολή με σκοπό την ανατροπή του Συριακού καθεστώτος. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι γιατί θέλουν κάτι τέτοιο.
Το Kiplinger Letter λοιπόν δεν αναφέρει ότι οι Αμερικανοί θέλουν σε πρώτη φάση να διχάσουν τον μουσουλμανικό κόσμο με την σύγκρουση Σιίτων-Σουνιτών (κάτι που τελικά συνέβη, αφού η ραγδαία άνοδος του ISIS σε Ιράκ και Συρία ανάγκασε το Σιιτικό Ιράν να επέμβει στρατιωτικά), με στόχο να θέσουν σε αδυναμία το πυρηνικά φιλόδοξο Ιράν, στενό σύμμαχο της Συρίας (στην Συρία κυβερνούν οι Αλαουίτες, μια Σιίτικη σέκτα, σε βάρος της Σουνιτικής πλειοψηφίας).
Έτσι η Τεχεράνη κατέληξε να συνδιαλέγεται μυστικά με τις ΗΠΑ.
Με τις ορδές Τζιχαντιστών να καταστρέφουν την Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ θα κατορθώσουν σε δεύτερη φάση να ελέγχουν ευκολότερα την συγκεκριμένη περιοχή, χωρίς την πολυάριθμη παρουσία Αμερικανικών στρατευμάτων, αφού θα διασπαστούν τα Σουνιτικά κράτη που έχουν κοσμικό καθεστώς, τα οποία δεν θα χρειάζεται να τα χρηματοδοτούν πια. Άλλωστε με την παγκόσμια οικονομική κρίση να κτυπάει αλύπητα την Αμερική δεν έχουν πια αυτήν την δυνατότητα.
Οπότε, με την δημιουργία χάους θα συνεχίσουν να ελέγχουν αυτήν την πλούσια σε υδρογονάνθρακες περιοχή του πλανήτη, ενώ κρυφή ελπίδα της Ουάσιγκτον είναι αυτό το Σουνιτικό Ισλαμικό κύμα να φτάσει μέχρι τον Καύκασο, πλήττοντας έτσι την ανερχόμενη Ρωσία (η οποία έχει μεγάλο αριθμό από Σουνιτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς).
Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να επικεντρωθούν στον Ειρηνικό και στην ανάσχεση της Κίνας πριν εκείνη γίνει υπερδύναμη.
* Διεθνολόγος, Νομικός, συνεργάτης του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
[πηγή: The Kiplinger Letter, Vol.90, No.37, 13 Σεπτεμβρίου 2013]
http://dia-kosmos.blogspot.gr/
0 Comments
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και να είστε κόσμιοι στις εκφράσεις σας. Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο με γκρικλις και ξένη γλώσσα θα διαγράφετε. Ευχαριστώ!